Portal:Música clásica

A música clásica é a corrente musical que comprende principalmente a música producida ou baseada nas tradiciones de la música occidental, tanto litúrxica como secular. Abrangue un periodo de tempo que vai aproximadamente dende o século XI á actualidade, e inclúe o período clásico e outros. As normas centrais desta tradición foron codificadas entre 1550 e 1900, período que é coñecido como o período da práctica común. As principais divisións temporais da música occidental son as seguintes: música antiga, que inclúe a música medieval (500-1400) e a música renacentista (1400-1600); o período da práctica común, que inclúe a música barroca (1600-1750), a música clásica (1750-1820), e a música romántica (1804-1910); e a música do século XX e música contemporánea. A música clásica distínguese da música popular e de outras formas musicais non europeas pola súa característica notación musical simbólica, en uso dende aproximadamente o século XVI. Dita notación permite aos compositores prescribir de xeito detallado o tempo, a métrica, o ritmo, a altura e a execución precisa de cada peza musical. Isto limita o espazo para a improvisación ou a ornamentación ad libitum, que son frecuentes na música artística non europea e na música popular. Outra característica é que mentres a maioría dos estilos «populares» tenden a desenvolverse arredor do xénero da canción, a música clásica tense caracterizado polo desenvolvemento de formas e xéneros musicais altamente sofisticados, e polo uso dunha moi variada e complexa instrumentación. O termo "música clásica" non apareceu ata principios do século XIX, nun intento de canonizar o período dende Johann Sebastian Bach ata Beethoven como a idade dourada. A primeira referencia que temos do termo "música clásica" aparece no Oxford English Dictionary, en torno a 1836. Amosar máis contido destacado Artigo destacado Os Poemas sinfónicos son unha serie de trece obras orquestrais do compositor húngaro Franz Liszt, numerados como S.95-107 no catálogo de Humphrey Searle. Os primeiros doce foron compostos nunha forma perfectamente orixinal, entre 1848 e 1858, e o último, Von der Wiege bis zum Grabe ("Do berce ao túmulo"), data de 1882. Estes traballos axudaron a estabelecer o xénero da música programática orquestral (composicións escritas para ilustrar proxectos extramusicais derivados dunha obra teatral, un poema, unha pintura ou obras da natureza). Serviron de inspiración para os poemas sinfónicos de Bedřich Smetana, Antonín Dvořák e Richard Strauss, entre outros. A intención de Liszt para estas obras cun único movemento, segundo o musicólogo Hugh MacDonald, foi «amosar a lóxica tradicional do pensamento sinfónico». Ao mesmo tempo, quería incorporar a capacidade da música programática para inspirar os oíntes a imaxinar escenas, imaxes ou estados de ánimo. Para capturar estas calidades dramáticas e evocadoras e ao mesmo tempo acadar as proporcións do movemento de abertura, combinou elementos propios da abertura e da sinfonía nun deseño modificado da sonata. A composición dos poemas sinfónicos resultou desalentadora. Foron sometidos a un proceso de experimentación continua que incluíu moitas etapas de composición, ensaio e revisión para chegar a un equilibrio na forma musical. Consciente de que o público apreciaba a música instrumental con contexto, Liszt escribiu prefacios para nove dos seus poemas. Con todo, a visión que tiña do poema sinfónico tendía a ser evocadora, empregando a música para crear un estado de ánimo xeral ou unha atmosfera en lugar de ilustrar unha narración ou describir algo literalmente. Neste sentido, o especialista na obra de Liszt Humphrey Searle suxire que podía ter estado moito máis próximo ao seu contemporáneo Hector Berlioz que a moitos dos que o seguiron na composición de poemas sinfónicos. Imaxe destacada Eugene Tzigane, gañador da 8ª edición do Concurso Internacional de Dirección Orquestral Grzegorz Fitelberg celebrado en 2007. Vexa o artigo director de orquestra. Este mes Máis aniversarios... Categorías Queres atopar artigos relacionados coa música clásica? Proba buscando nas seguintes categorías: Música clásica Personalidades da música clásica Música antiga Música contemporánea Ópera Música do século XX Portal:Música clásica Biografía destacada Manuel Quiroga Losada, nado en Pontevedra o 15 de abril de 1892 e finado na mesma vila o 19 de abril de 1961, foi un reputado violinista, compositor e debuxante galego, posiblemente o músico galego que acadou maior renome internacional, sendo considerado un dos violinistas máis importantes do seu tempo. Foi anunciado en numerosas ocasión por parte dos críticos como "o mellor sucesor de Pablo Sarasate", e ás veces é referido como "o herdeiro espiritual de Sarasate". Os grandes violinistas da súa época - Eugène Ysaÿe, Fritz Kreisler, George Enescu, Mischa Elman e Jascha Heifetz - así como compositores como Igor Stravinskii e Jean Sibelius, tiñan a arte de Quiroga en gran consideración. Guilhermina Suggia, a violonchelista portuguesa (e unha vez compañeira de Pau Casals), describiu a súa interpretación de Il trillo del diavolo de Giuseppe Tartini como "marabillosa e impecable". Como compositor, Manuel Quiroga realizou numerosas pezas breves para violín, así como estudios e caprichos, transcricións e cadencias para algúns dos concertos máis destacables para violín, como o de Beethoven, Brahms ou Mozart (entre eles os números 3, 4, 5) Cita destacada Son destacado Egmont de Ludwig van Beethoven. Vexa o artigo abertura (música). Sabías que... ... Gioachino Rossini escribiu a súa ópera cómica L'italiana in Algeri en menos de tres semanas? ... Georg Philipp Telemann é considerado o compositor máis prolífico da historia, con máis de 3.000 obras rexistradas? ... Karlheinz Stockhausen compuxo o seu Helikopter-Streichquartett para cuarteto de corda e catro helicópteros? Proxectos relacionados Música • Música escénica • Música contemporánea Artigos de calidade e bos Artigos de calidade (52) Claudio Abbado Carl Philipp Emanuel Bach Johann Sebastian Bach Walter Bache Xosé Baldomir Hector Berlioz Georges Bizet Canon de Bayreuth Carolina Casanova Rebecca Clarke Concerto delle donne Concerto para piano n.º 24 (Mozart) Concertos para piano de Wolfgang Amadeus Mozart Edward Elgar Erschallet, ihr Lieder, erklinget, ihr Saiten! BWV 172 Estrea da Sinfonía n.º 7 de Shostakovich en Leningrado Gabriel Fauré Kathleen Ferrier Angela Gheorghiu Gran viaxe da familia Mozart Imogen Holst Georg Friedrich Händel Jane Joseph Le Sacre du printemps L'Orfeo Carlos López García-Picos Gustav Mahler Mozart en Italia Música para piano de Gabriel Fauré Carl Nielsen Orquestra Sinfónica de Galicia Óperas de Claudio Monteverdi Óperas perdidas de Claudio Monteverdi Óperas de Wolfgang Amadeus Mozart Eugenia Osterberger Krzysztof Penderecki Poemas sinfónicos (Liszt) Poruchik Kizhe (Prokofev) Sergei Prokofev Manuel Quiroga Losada Nikolai Rimskii-Korsakov Gioachino Rossini Jean Sibelius Sinfonía coral Sinfonía núm. 3 (Górecki) Sinfonía nº 8 (Mahler) Sinfonía nº 8 (Sibelius) Bedřich Smetana Heikki Suolahti Traité d'instrumentation et d'orchestration Tristan und Isolde Richard Wagner Artigos bos (10) Cantus Arcticus Clara Clemens Obras variadas para piano só (Rachmaninov) Orquestra Filharmónica Coruñesa Píseň bohatýrská Einojuhani Rautavaara Schachnovelle (ópera) Sinfonías espurias ou de dubidosa autoría de Wolfgang Amadeus Mozart Six moments musicaux (Rachmaninov) Suite Lemminkäinen Portais relacionados Ballet Ballet Música Música Ópera Ópera Proxectos irmáns Wikimedia Commons en Commons