Edimburgo, a capital do país e segunda meirande cidade, é un dos centros financeiros de Europa. Edimburgo foi o centro da Ilustración escocesa do século XVIII, que transformou a Escocia nunha das potencias comerciais, intelectuais e industriais de Europa. Glasgow, a cidade máis grande, foi outrora unha das cidades industriais máis importantes do mundo e hoxe atópase no centro da aglomeración de Gran Glasgow. As augas territoriais escocesas abranguen unha parte importante do Atlántico Norte e do Mar do Norte, contendo unha das maiores reservas de petróleo da Unión Europea. Por este motivo, Aberdeen, a terceira cidade de Escocia, ten o título de capital europea do petróleo.
Posúe un característico pelo longo e unha cor rubia, algo máis clara cá rubia galega. Empregada para a produción de carne, ten unha elevadísima resistencia ao frío, o que a fai apta para climas extremos. A finais do século XIX levaron exemplares desta raza dende Escocia ata Norteamérica. Na actualidade tamén é posible atopala en Escandinavia.
A vaca da Terra Alta debería ser parente de antigas razas británicas brancas, como a chillingham e a white park. Orixinariamente existían dúas razas distintas, unha máis pequena e negra que vivía nas illas da costa noroccidental de Escocia e unha maior e mormente rubia que vivía na Terra Alta, e que converxeron. O libro xenealóxico único comezouse e 1884.
O río Forth (en gaélico escocés: Uisge For ou tamén Abhainn Dhubh, que significa augas negras), é un curto río costeiro da vertente do mar do Norte do Reino Unido que discorre integramente por Escocia. Nace no lago Ard no val de Trossachs, a uns 30 km ó oeste da cidade de Stirling. Corre en dirección leste cruzando a localidade de Aberfoyle. Pouco despois recibe as augas dos ríos Duchray e Kelty e entra na zona pantanosa coñecida como Flanders Moss, onde recibe os ríos Teith e Allan antes de atravesar a cidade de Stirling. Nesa cidade o río ensancha e empeza a estar afectado as mareas do próximo mar. Cruza as localidades de Cambus, onde recibe ao río Devon, Alloa, Fallin e Airth. Ó chegar á localidade de Kinkardine, o río ensancha e ábrese o estuario de Forth.
Durante a Idade Media, o río era navegable até Stirling. Porén, no presente é moi raro o tráfico fluvial máis aló de Kinkardine, debido á colmatación do leito do río e o aumento do tamaño das embarcacións.
Recibiu o sobrenome de a doncela de Noruega e, tralo súbito falecemento nun accidente do seu avó Alexandre III, o día 19 de marzo de 1286, Margarida converteuse na súa única herdeira lexítima, sendo recoñecida como tal polo rei Eduardo I de Inglaterra, quen se propuña casala co seu fillo e herdeiro Eduardo, coa finalidade de unificar nun só reino todo o territorio de Gran Bretaña.
En setembro de 1290, Margarida emprendeu a viaxe desde o porto noruegués de Bergen cara Escocia, pero debido a súa delicada saúde finou antes de chegar a porto, a idade de 7 anos, o 26 de setembro de 1290, fronte as costas das illas Órcadas.
