Michel Christol
![]() Retrato de Charles Christol en 2016 | |||||||||||
Biografía | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nacemento | 25 de outubro de 1942 Castelnau-de-Guers, Hérault, Francia. | ||||||||||
Cargos | |||||||||||
Presidente da Escola Antiga de Nîmes | |||||||||||
Período | Desde 2023 – | ||||||||||
Antecesor | Dominique Darde. | ||||||||||
Sucesor | - | ||||||||||
Presidente da Sociedade Francesa de Numismática | |||||||||||
Período | 1983 – 1985 | ||||||||||
Antecesor | H. Huvelin | ||||||||||
Sucesor | C. Brenot | ||||||||||
Datos persoais | |||||||||||
País de nacionalidade | ![]() | ||||||||||
Educación | Universidade de Montpelier. Universidade París 1 Panthéon-Sorbona. Lycée Joffre. | ||||||||||
Tese académica | Crise do Imperio Romano en tempos de Valeriano e de Galieno. | ||||||||||
Director de tese | William Seston e Charles Pietri. | ||||||||||
Actividade | |||||||||||
Campo de traballo | Historiografía, epigrafía, numismática. | ||||||||||
Ocupación | historiador da antigüidade clásica, profesor universitario, epigrafista, erudito clásico ![]() | ||||||||||
Empregador | Universidade París 1 Panthéon-Sorbona (1983-2008) | ||||||||||
Membro de | Sociedade Francesa de Numismática. Instituto Europeo Séguier. Sociedade Francesa de Estudos Epigráficos sobre Roma e o Mundo Romano. Sociedade Arqueolóxica, Científica e Literaria de Béziers. Sociedade Nacional de Anticuarios de Francia. | ||||||||||
Profesores | André Chastagnol, Hans-Georg Pflaum, Charles Piétri e William Seston ![]() | ||||||||||
Influencias | |||||||||||
Obra | |||||||||||
Doutorando | Antony Hostein, Benoît Rossignol, Anne Daguet-Gagey, Sabine Lefebvre, Christine Hoët-Van Cauwenberghe, Maria-Luisa Bonsangue e Céline Chulsky ![]() | ||||||||||
Familia | |||||||||||
Pai | Louis Christol ![]() | ||||||||||
Premios | |||||||||||
Membro non residente da Academia de Nîmes. | |||||||||||
![]() ![]() | |||||||||||
Lista
|
Michel Christol, nado en Castelnau-de-Guers o 25 de outubro de 1942, é un historiador, epigrafista e numismático francés especializado na Antigüidade romana.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Primeiros anos e formación
[editar | editar a fonte]Christol naceu en 1942[1] na cidade occitana de Castelnau-de-Guers, departamento de Hérault. Cursou a súa educación secundaria nas Escolas Cristiás de Béziers e logo marchou a Montpellier, onde estudou un curso superior de Literatura no Instituto Joffre e despois a carreira de Historia na Universidade de Montpellier;[2][3] alí foi alumno, entre outros, de Hans-Georg Pflaum.[4]
Entre 1964 e 1967 exerceu como profesor de Xeografía e Historia no instituto de Nîmes. [2]
En 1981 acadou o seu doutoramento, cunha tese elaborada baixo a dirección de William Seston e de Charles Pietri versou sobre a crise do Imperio Romano en tempos de Valeriano e de Galieno, e foi defendida ante un tribunal presidido por André Chastagnol.[5]
Carreira académica
[editar | editar a fonte]En 1983, dous anos despois do seu doutoramento, Christol accedeu ao posto de catedrático de Historia Romana da Universidade de París-I, cargo que ocupou ata a súa xubilación en 2008, cando pasou a ser profesor emérito.[1][6] Tamén dirixiu o departamento de publicacións da Sorbona de 1989 a 2000.[2][3]
Michel Christol foi presidente do consello de redacción da revista Gallia.[5] Tamén dirixiu a Maison Avicenne —o pavillón de estudantes iranianos— da Cidade Internacional Universitaria de París, de 2001 a 2007.[2]
Entre outras institucións académicas e sociedades eruditas, Christol foi membro de honra da Sociedade Francesa de Numismática —entidade que presidiu entre 1983 e 1985—,[7][8] e tamén foi membro do Instituto Europeo Séguier, da Sociedade Francesa de Estudos Epigráficos sobre Roma e o Mundo Romano,[3] da Sociedade Arqueolóxica, Científica e Literaria de Béziers e da Sociedade Nacional de Anticuarios de Francia.[6]
O 9 de xaneiro de 2015 foi nomeado membro non residente da Academia de Nîmes,[9] e pronunciou o panexírico do seu predecesor, Maurice Agulhon. Tamén é o máximo representante da institución Escola Antiga de Nîmes.[2][6]
Christol é especialista en historia política do Imperio Romano, en particular do século III, na época da primeira crise do Estado imperial. Tamén centra o seu foco de interese na provincia romana Narbonense.[4] É autor de numerosos manuais, un dos cales, escrito en coautoría con Daniel Nony, foi obxecto de continuas reedicións desde a súa primeira publicación en 1974. É coñeido polas súas análises das fontes numismáticas e epigráficas, sobre todo nos ámbitos da onomástica e da prosopografía.[2][4][5]
Escolma de publicacións
[editar | editar a fonte]Esta é unha escolma das publicacións máis salientables de Michel Christol ao longo da súa traxectoria:[10][11]
- (1974). Rome des origines aux invasions barbares (con Daniel Nony). Hachette, París. ISBN 2010011937 [a última edición é de 2014, co título de Rome et son Empire. ISBN 978-2011403209].
- (1977). "Le trésor de Sanssac-l'Église et la circulation monétaire en Gaule, au début du règne de Valérien et de Gallien". En Cahiers de la Haute-Loire. Xaneiro. Páxinas 29-43.
- (1986). Essai sur l'évolution des carrières sénatoriales dans la 2e moitié du IIIe s. ap. J.-C. Nouvelles Éditions latines, París. ISBN 978-2723303071
- (1987). Un castellum romain près d'Apamée de Phrygie (con Thomas Drew-Bear). Osterreichische Akad. der Wissenschaften, Viena.
- (1989). Studi sui procuratori delle due Mauretaniae (con Andreina Magioncalda). Univ. degli Studi di Sassari, Sassari.
- (1997). L'Empire romain du IIIe siècle. Histoire politique, 192-325 après J.-C. Errance, París. ISBN 978-2877721455
- (2003). La collection Séguier au Musée archéologique de Nîmes (con Dominique Darde). Cahiers des musées et monuments. N° 12. Nîmes.
- (2005). Regards sur l’Afrique romaine. Errance, París. ISBN 978-2877723138
- (2010). Une histoire provinciale. La Gaule narbonnaise de la fin du iie siècle av. J.-C. au iiie siècle ap. J.-C. Publications de la Sorbonne, París. ISBN 9782859446345
- (2013). Voyage en Algérie antique (con F. Ferranti et al.). Actes Sud Editions. ISBN 978-2330009793
- (2015). Ob singularem modestiam: Hommages Xavier Loriot. Ausonius. ISBN 978-2356131355
- (2021). Histoire romaine, II. D’Auguste à Constantin (con P. Cosme et al.). Fayard, París. ISBN 978-2213712086
- (2021). L'Expression du pouvoir au début de l'Empire: Autour de la Maison Carrée (con D. Darde). Errance, París. ISBN 9782877727259
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 "Michel Christol". En Diritto @ Storia. Rivista Internazionale di Scienze Giuridiche e Tradizione Romana. Nº 8. 2008.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 "Michel Christol: Réception à l'Académie de Nîmes. Vendredi 9 janvier 2015". Academiedenimes.org
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Bonsangue, M. L.; Hoët-van Cauwenberghe, C. (2010). Páxina 9.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Gascou, J. (2011). "Comptes rendus bibliographiques: Michel Christol, Une histoire provinciale, La Gaule narbonnaise [...]". En Revue archéologique. 2/2011. N° 52.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Bonsangue, M. L.; Hoët-van Cauwenberghe, C. (2010). Páxina 8.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 "M. Michel Christol". Comité des travaux historiques et scientifiques (CTHS.fr).
- ↑ "Les présidents de la SFN". Société française de numismatique.
- ↑ "Les présidents de la SFN depuis 1965". En Bulletin de la Société Française de Numismatique. Decembro de 2014. Nº 10. Páxinas 313-314.
- ↑ "Membres non résidants". Academiedenimes.org
- ↑ "Michel Christol". En Diritto @ Storia. Rivista Internazionale di Scienze Giuridiche e Tradizione Romana. Nº 8. 2008.
- ↑ "Christol, Michel (1942-)". Persee.fr
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Bonsangue, M. L.; Hoët-van Cauwenberghe, C. (2010). "Avant-propos". En Christol, M. Une histoire provinciale. La Gaule narbonnaise de la fin du IIe siècle av. J.-C. au IIIe siècle ap. J.-C. Publications de la Sorbonne, París. Páxinas 8-10. ISBN 9782859446345