Miguel Mandiás Merino

Miguel Mandiás Merino
Biografía
Nacemento	c. 1899 ; Vilagarcía de Arousa, España
Morte	1967 (67/68 anos); Buenos Aires, Arxentina
Actividade
Ocupación	político

Miguel Mandiás Merino, nado en Vilagarcía de Arousa cara a 1900 e finado en Buenos Aires en 1967, foi un político galego.

Traxectoria

Funcionario municipal do Grove. Xogou no Anduriña S.D. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi detido. Xulgado en Pontevedra por rebelión militar o 17 de novembro con Jacobo Barral Otero, Ángel Cadavid Caamaño, Jacobo Otero Goday, José Prol Figueiro e Manuel Puente Iglesias,^[1] foi condenado á pena de morte. Foille conmutada a pena por cadea perpetua. Preso en San Simón, foi trasladado ao Forte de San Cristovo o 5 de febreiro de 1937. Participou na fuga do 22 de maio de 1938, reingresando o 25 de maio. Saíu en liberdade condicional o 25 de setembro de 1940. Foi detido en Pontevedra o 16 de xaneiro de 1942 e volveu ingresar no Forte San Cristovo o 26 de xaneiro. O 10 de agostro de 1942 saíu en liberdade condicional. En 1955 obtivo un pase de fronteiras^[2] e marchou a Arxentina. Finou en Buenos Aires en 1967.^[3]

Vida persoal

Casou con Dorinda Fernández.

Notas

↑ Diario de Pontevedra, 18-11-1936, p. 2.
↑ El Pueblo Gallego, 27-4-1955, 8.
↑ El Pueblo Gallego, 21-11-1967, p. 10.

Véxase tamén

Bibliografía

Mascato, Antón (2019). Atila no Grove. Crónica política e Memoria da masacre (1923-1948). Santiago de Compostela: Positivas. ISBN 978-84-120184-6-2.

Ligazóns externas

"Mandiás Merino, Miguel". Los presos del penal de Ezcaba.

[1] Diario de Pontevedra, 18-11-1936, p. 2.

[2] El Pueblo Gallego, 27-4-1955, 8.

[3] El Pueblo Gallego, 21-11-1967, p. 10.

[1]

[2]

[3]