Mikalaj Macukievič
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 21 de maio de 1917  distrito de Novouzensk, Imperio Ruso |
| Morte | 20 de xuño de 2002 (85 anos) Toronto, Canadá |
| Causa da morte | infarto agudo de miocardio |
| Lugar de sepultura | East Brunswick Belarusian Cemetery (en)  |
| Relixión | Igrexa ortodoxa autocéfala belarusa |
| Educación | St. Andrew's College, Manitoba (en) Universidade de Manitoba (pt) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Pastoral e ecclesiastical hierarchy (en) |
| Ocupación | bispo ortodoxo (1968–2002), sacerdote ortodoxo (1952–2002) |
| Consagración | Sierhij Achatenka |
Mikalaj (en belaruso: Мікалай),[1] nado como Michal Macukievič (en belaruso: Міхал Мацукевіч) o 21 de maio de 1917 no distrito de Novouzensk (gobernación de Samara, Imperio Ruso) e finado o 20 de xuño de 2002 en Toronto (Canadá), foi un bispo ortodoxo belaruso.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Naceu o 21 de maio de 2017 nunha familia ortodoxa, fillo de Kandrat e de Domna (de apelido de solteira Dziamkovič), refuxiados belarusos que deixaran a súa aldea natal de Motaĺ durante a primeira guerra mundial.[2][3] En 1921, logo do pasamento da súa nai e da súa irmá, volveu xunto co seu pai e dous irmáns a Motaĺ.[3][2] En 1932 rematou a educación primaria, e posteriormente estudou nunha escola agrícola.[2]
Posteriormente serviu no Exército Polaco en Brest, loitando e sendo ferido en 1939 durante a invasión de Polonia.[3][2] Volveu a casa en novembro de 1939, vivindo en Brest e posteriormente en Pinsk.[2] Durante a segunda guerra mundial traballou na súa granxa, até que en abril de 1944 foi deportado polos alemáns a Alemaña;[3][2] alí estivo cavando trincheiras até febreiro de 1945 entre Coblenza e Bonn, cando foi liberado por tropas americanas.[2]
Dende o 17 de marzo de 1945 viviu no Reino Unido, traballando nunha granxa preto de Glasgow.[2] Durante este tempo mantivo relacións cos emigrantes belarusos en Alemaña, e en 1946 cando visitaba a uns familiares, coñeceu a Mikola Šyla.[2] Participou no primeiro congreso da Asociación de Belarusos en Gran Bretaña en 1947.[3][2] A partir de 1949 residiu en Londres, onde traballou como administrador da Casa Belarusa durante dous anos.[3][2]
En agosto de 1951 trasladouse ao Canadá.[3][2] Alí estudou na facultade teolóxica do St. Andrew's College en Winnipeg, e o 6 de maio de 1952 foi ordenado sacerdote polo metropolita Ilarion Ohienko da Igrexa greco-ortodoxa ucraína do Canadá.[3][2] Dende agosto de 1954 viviu en Toronto, onde organizou a parroquia de san Cirilo de Turaŭ;[3] tamén exerceu a súa labor en Sudbury, Otava e Montreal.[2] A mediados da década de 1960 trasladouse unha vez ao mes a Detroit para atender á comunidade belarusa da cidade, sendo un dos creadores da parroquia do Espírito Santo neste lugar.[2]
O 2 de outubro de 1966 foi tonsurado monxe na catedral de San Cirilo de Turaŭ en Nova York, e ao día seguinte foi elevado ao rango de arquimandrita polo arcebispo Serhii Okhotenko da Igrexa ortodoxa autocéfala belarusa.[3] O 10 de marzo de 1968, en Adelaida (Australia), foi consagrado bispo co título de Turaŭ-Pinsk e Toronto polo mesmo Serhii Okhotenko, e tivo como co-consagradores ao bispo de Vilnius e Nova York Vasiĺ Tamaščyk da Igrexa ortodoxa autocéfala belarusa, ao bispo de Melbourne Donat Burtan da Igrexa ortodoxa autocéfala ucraína na diáspora, e ao bispo de Australia e Nova Zelandia Dimitrije Balać da Igrexa ortodoxa serbia libre.[3][4][5] No concilio dos bispos da Igrexa do 13 de xullo de 1973 decidiuse a creación da diocese de Europa e o Canadá, encargando o seu goberno ao arcebispo Mikalaj.[3]
Foi protagonista da división que xurdiu na Igrexa ortodoxa autocéfala belarusa dende comezos da década de 1980:[3] transferiu varias parroquias da xurisdición de Andrej Kryt á súa propia, e finalmente foi excomungado o 7 de agosto de 1982 polo concilio episcopal da Igrexa, formado por Andrej Kryt e Iziaslaŭ Brucki. Porén, logo do pasamento do primeiro, foi elixido metropolita no concilio celebrado en Cleveland o 26 e 27 de maio de 1983;[2] ante isto, Iziaslaŭ Brucki convocou un concilio extraordinario en Manchester (Reino Unido), no que saíu elixido metropolita el mesmo. Dende entón, a Igrexa pasou a funcionar na práctica como dúas xurisdicións separadas, estando Mikalaj Macukievič ao cargo de 5 parroquias nos Estados Unidos de América, 1 no Canadá, e 1 en Australia.[6]
En 1993 visitou Belarús, onde se reuniu co metropolita Filaret Vakhromeev da Igrexa ortodoxa rusa. O metropolita permitiulle a celebración relixiosa na catedral dos Apóstolos Pedro e Paulo en Minsk e deulle crisma para celebrar bautizos; malia non recoñecer á Igrexa ortodoxa autocéfala belarusa, o metropolita Filaret si recoñeceu a dignidade episcopal de Mikalaj.[7] En 1999 acolleu a Aliaksandr Sahalub na súa xurisdición, e segundo algunhas fontes lle tería ordenado bispo; porén, pouco tempo despois excomungouno e expulsouno da Igrexa.
Amais do seu traballo como relixioso, foi coñecido tamén polo seu papel como tradutor ao belaruso da Biblia e de varios textos litúrxicos, e pola súa participación en diferentes organizacións da diáspora belarusa, presidindo o fondo de axuda ás vítimas belarusas do accidente de Chernóbil.[3][2]
Finou o 20 de xuño de 2002 en Toronto.[5][3][2] O seu funeral foi celebrado polo arcebispo da Igrexa ortodoxa ucraína - Patriarcado de Kíiv Oleksandr Bykovets, asistido entre outros polo futuro bispo Viačaslaŭ Lohin.[3] Está enterrado no cemiterio belaruso de East Brunswick, en Nova Jersey.[8] Logo do seu pasamento, celebrouse un concilio de unificación entre as dúas faccións, uníndose baixo o episcopado de Iziaslaŭ Brucki.[3][9]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Tamén Mikalay Matsukevich, Mikalay Maciukevich.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 Гарбінскі, Юрась (1999). Беларускія рэлігійныя дзеячы (XX ст.). Minsk: Беларускі кнігазбор. ISBN 9856318653.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 Слесарев, А.В. (2 de setembro de 2009). "Николай (Мацукевич) - "Митрополит" и Первоиерарх "БАПЦ в Америке" (1983-2003)" (en ruso). Arquivado dende o orixinal o 26 de decembro de 2017. Consultado o 8/01/2025.. O autor data erroneamente o seu ano de pasamento no 2003 (no canto de 2002.
- ↑ Garbiński, Jerzy (2024). "Belarusian Autocephalous Orthodox Church in Exile’s Policy Towards the Patriarchate of Constantinople after 1948". Journal: Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio M – Balcaniensis et Carpathiensis (en inglés) 9 (1): 84.
A few weeks later, on March 10, 1968, in the same place, Archimandrite Mikalay Matsukevich was ordained the Bishop of Turawsko-Piński and Toronto. The consecration was presided over by the head of BAOC, Archbishop Serhiy Akhatsenko together with Archbishop Vasil Tamashchyk, Archbishop Danat of the Ukrainian Autocephalous Orthodox Church and Serbian Bishop Dmitry.
- ↑ 5,0 5,1 Melton's Encyclopedia of American Religions (8 ed.). Detroit: Gale Cengage Learning. 2009. p. 184. ISBN 9780787696962. A obra cita erroneamente o seu ano de consagración episcopal (1948 no canto de 1968) e o seu ano de pasamento (2007 no canto de 2002). Porén, en edicións previas si databa correctamente a súa ordenación como bispo.
- ↑ Roberson, Ronald (1999). The Eastern Christian Churches: a brief survey. Esta obra data erradamente a división na Igrexa a finais dos setenta, logo do pasamento de Andrej Kryt (sic). Orientalia Christiana. p. 12. ISBN 9788872103210.
- ↑ Горбик, Сергій (28 de maio de 2020). "ПРО ВІДСУТНІСТЬ СВЯЩЕННОГО САНУ У БІЛЬШОСТІ ІЄРАРХІЇ РОСІЙСЬКОЇ ПРАВОСЛАВНОЇ ЦЕРКВИ В УКРАЇНІ". КИЇВСЬКЕ ПРАВОСЛАВ’Я - міжнародний науковий проект "Православного Духовного Центру апостола Івана Богослова" (kyiv-pravosl.info/) (en ucraíno). O autor é parte do clero da Igrexa ortodoxa de Ucraína. Consultado o 7/01/2024.
У 1993 р. Мінськ навідав ієрарх Білоруської Автокефальної Церкви, митрополит Миколай Мацукевич (+ 2002), який мав пряму гілку хіротонії від УАПЦ (1942). [...] митрополит Філарет Вахромеїв, надав йому для служіння храм на честь Петра і Павла в центрі Мінську, видав миро для здійснення хрещень, а священики екзархату співслужили владиці Миколаю. Коли на однієї з прес-конференцій, митрополита Філарета запитали про цю колізію, він відповів автору цього допису, що «не визнає БАПЦ», але визнає архієрейську гідність митрополита Миколая. У подальшому митр. Філарет неодноразово підтверджував це листами до білоруського автокефального владики.
- ↑ "Mikalay “Bishop” Maciukevich". FindaGrave.com (en inglés). Consultado o 08/01/2025.
- ↑ "Митрополит Изяслав". Религиозная деятельность русского зарубежья: Биобиблиографический справочник (zarubezhje.narod.ru/) (en ruso). Consultado o 28/10/2020.
