Ourebia ourebi

Ourebia ourebi

Macho

Femia
(Ambos os dous no Parque Nacional das Cataratas Murchison, Uganda)

Pouco preocupante^[1]

Superreino:	Eukaryota
Reino:	Animalia
Subreino:	Eumetazoa
Superfilo:	Deuterostomia
Filo:	Chordata
Subfilo:	Vertebrata
Infrafilo:	Gnathostomata
Superclase:	Tetrapoda
Clase:	Mammalia
Subclase:	Theria
Infraclase:	Eutheria
Orde:	Artiodactyla
Familia:	Bovidae
Subfamilia:	Antilopinae
Tribo:	Neotragini
Xénero:	Ourebia Laurillard, 1842
Especie:	O. ourebi

Nome binomial

Ourebia ourebi
Zimmermann, 1783

Especie tipo

Antilope ourebi
Zimmermann, 1783 ^[2]

Área de distribución.

Subespecies

Véxase o texto

Sinonimia

Véxase o texto

Ourebia ourebi é unha especie de mamífero artiodáctilo da familia dos bóvidos, subfamilia dos antilopinos.^[3]^[4]

É unha especie monotípica, isto é, a única do seu xénero, na que se recoñecen nove subespecies,^[5] unha delas extinta.^[3]

Taxonomía

Descrición

Xénero

O xénero describiuno en 1842 o zoólogo, paleontólogo e debuxante francés Charles Léopold Laurillard, in d'Orbigny, Dict. Univ. D'Hist. Nat., 1: 622.^[3]

Especie

A especie fora descrita bastantes anos antes, en 1782, polo zoólogo alemán Eberhard August Wilhelm von Zimmermann, en Geogr. Gesch. Mensch. Vierf. Thiere, 3: 268.^[3]

Etimoloxía

Tanto o nome xenérico, Ourebia, como específico, oribi derivan do afrikaans oribi, probabelmente préstamo do khoisa (dialecto nama) dos hotentotes, arab.^[6]

Sinónimos

Ourebia aequatoria Heller, 1912
Ourebia grayi (Fitzinger, 1869)
Ourebia masakensis Lönnberg & Gyldenstolpe, 1925
Ourebia melanura (Bechstein, 1799)
Ourebia pitmani Ruxton, 1926
Ourebia scoparia (Schreber, 1836)
Ourebia splendida Schwarz, 1914

Subespecies

Como quedou dito, recoñécense na especie nove subespecies,^[5] unha delas extinta.^[3]^[7]

Ourebia ourebi dorcas Schwarz, 1914
Ourebia ourebi gallarum Blaine, 1913
Ourebia ourebi haggardi (Thomas, 1895)
Ourebia ourebi hastata (Peters, 1852)
Ourebia ourebi kenyae Meinhertzhagen, 1905 †
Ourebia ourebi montana (Cretzschmar, 1826)
Ourebia ourebi ourebi (Zimmermann, 1783)
Ourebia ourebi quadriscopa (C. H. Smith, 1827)
Ourebia ourebi rutila Blaine, 1922

Nome vulgar

En case todos os idiomas utilízase o nome africaans que, sendo palabra aguda, en galego, como en castelán, portugués e catalán, debemos escribir oribí.

Características

O oribí é un antílope pequeno de constitución grácil, con orellas ovaladas, estreitas e rematadas en punta patas esveltas e longo pescozo. Mide entre os 75 e 115 cm lonxitude de cabeza e tronco, cunha cola de 7 a 23 cm; a súa alzada (altura na cruz) oscila entre os 47 e so 60 cm. O seu peso varía entre os 10 e 20 kg. Só o macho presenta cornos, curtos (de 15 a 19 cm), rectos, verticais e paralelos, e rematados en punta. As femias, similares aos machos (pero sen cornos) é normalmente de maior tamaño que os machos (circunstancia rara entre os antílopes). a pelaxe é suave, sedosa, de coloración xeral parda cara amarelada (semellante á das vacas rubias) na caneza e no lombo, que contrasta co ventre branco; as patas son da mesma cor que a cabeza e o lombo, e presentan unha guedella de pelos longos nos xeeonllos; a cola é rubia apardazada, escura e coa porción final negra, notoriament despregada cando o animal corre.^[8]^[9]

Hábitat e distribución

Hábitat

O oribí encóntrase nunha ampla variedade de hábitats, desde sabanas, arbustivas e arboradas, non lonxe de auga, chairas de inundación e pasteiros tropicais con herbas altas (de 10 a 100 cm) e pasteiros montanos a altitudes de até os 4 000 m.^[8]^[10]^[11]^[12]

Distribución

A súa área de distribución é moi ampla na África subsahariana (de aí que teña tantas subespecies). Encóntrase en Angola, Benín, Botswana, Burkina Faso, o Camerún, o Chad, ambos os Congos (a República do Congo e a República Democrática do Congo) Costa do Marfil, Eritrea, Etiopía, Gambia, Ghana, Guinea, Guinea-Bissau, Kenya, Lesotho, Malaui, Malí, Mozambique, Níxer, Nixeria, República Centroafricana, República Surafricana, Ruanda Senegal, Serra Leoa, Somalia, Eswatini, Sudán, Sudán do Sur, Tanzania, Togo, Uganda, Zambia e Zimbabue. Posibelmente extinta en Burundi.^[1]^[13] (Véxase o mapa).

Bioloxía

Costumes

Diúrno e crepuscular, e pouco activo durante as calorosas horas centrais do día, permanecendo escondido nos pasteiros altos cerca dos arbustos. Cando se sente ameazado emite asubíos agudos o esbirros ruidosos e penetrantes; así mesmo, comeza a saltar no aire coas catro patas rectas e tesas. Ten un característico paso saltarín, alternando con altos brincos ocasionais.^[8]^[14]

Alimentación

Herbívoro, come habitualmente herbas dos pasteiros, pero tamén follas de arbustos. Bebe regularmente, aínda que pode absterse de facelo durante certo tempo se é necesario.^[8]^[10]

Reprodución

Ourebia ourebi reprodúcese durante todo o ano, aínda que hai un pico de celo durante a estación seca.^[15] Durante este último, todas as glándulas do macho redobran a súa actividade secretora. Isto pretende, por un lado, levar a cabo un marcado importante do territorio e, por outro, informar e ser recoñecido pola femia.^[11] Efectuada a cópula, a xestación dura entre 195 e 210 días (5,5 a 6 meses). As crías nacen ao comezo da temporada de chuvias, e teñen un peso ao nacer non superior a 1,5 ou 2 kg. Destétase ao cabo de 2 meses, pero xa pode comer herba tenra á semana de nacer. Ambos os sexos acanzan a madurez sexual á idade dun ano (entre os 10 e os 14 meses).^[10]^[16]

Lonxevidade

Viven de 8 a 12 ans, 14 en catividade.^[10]^[15]

Depredadores

Os oribís son presas de leopardos, leóns, guepardos, servais, caracais, aguias, serpes pitóns, crocodilos, babuínos, chacais, hienas e licaóns.^[10]

Relacións filoxenéticas

Nunha revisión da filoxenia da tribo dos antilopinos sobre a base de datos de xenes nucleares e mitocondriais en 2013, Eva Verena Bärmann (da Universidade de Cambridge) e os seus colegas informaron que a taxonomía do oribí é un taxon irmán de todaa todas as outras especies de antilopinos. O cladograma que presentaron baséase no estudo que realizaron en 2013.^[17]

Oribi (Ourebia ourebi)

Saiga (Saiga tatarica)

	Gerenuc (Litocranius walleri)

	Antidorcas marsupialis

	Eudorcas

	Nanger

	Gazella

	Antílope da India (Antilope cervicapra)

Procapra

Raphicerus

	Madoqua

	Dorcatragus

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 IUCN (2016-01-07). "Ourebia ourebi: IUCN SSC Antelope Specialist Group: The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T15730A50192202" (en inglés). doi:10.2305/iucn.uk.2016-1.rlts.t15730a50192202.en.
↑ Ourebia ourebi en MSW.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Ourebia en MSW.
↑ Ourebia ourebi' (Zimmermann, 1783) no ITIS.
↑ ^5,0 ^5,1 Ourebia Laurillard, 1842 no ITIS.
↑ oribi no Merriam-Webster Dictionary.
↑ Skinner, J. D.; Chimimba, C. T. (2006). The Mammals of the Southern African Sub-region. Cambridge, UK: Cambridge University Press. p. 696. ISBN 978-1-107-39405-6.
↑ ^8,0 ^8,1 ^8,2 ^8,3 Dorst & Dandelot 1973, p. 266.
↑ Haltenorth & Diller 1986, p. 56.
↑ ^10,0 ^10,1 ^10,2 ^10,3 ^10,4 Haltenorth & Diller 1986, p. 57.
↑ ^11,0 ^11,1 Kingdon, J.; Happold, D.; Butynski, T.; Hoffmann, M.; Happold, M. & Kalina, J. (2013): Mammals of Africa. 6. London, UK: Bloomsbury Publishing Plc. pp. 404–12. ISBN 978-1-4081-2257-0.
↑ Skinner, J. D. & Chimimba, C. T. (2006): The Mammals of the Southern African Sub-region. Cambridge, UK: Cambridge University Press. pp. 696–698. ISBN 978-1-107-39405-6.
↑ East, R. (1999). African Antelope Database 1998. Gland, Switzerland: IUCN Species Survival Commission. pp. 290–295. ISBN 978-2-8317-0477-7.
↑ Haltenorth & Diller 1986, pp. 56-57.
↑ ^15,0 ^15,1 Long, J. L. (2003): Introduced Mammals of the World: Their History, Distribution and Influence. Clayton, Australia: Csiro Publishing. p. 485. ISBN 978-0-643-09916-6.
↑ Mills, G. & Hes, L. (1997): The Complete Book of Southern African Mammals (1st ed.). Cape Town, South Africa: Struik Publishers. p. 266. ISBN 978-0-947430-55-9.
↑ Bärmann, E. V.; Rössner, G. E. & Wörheide, G. (2013): "A revised phylogeny of Antilopini (Bovidae, Artiodactyla) using combined mitochondrial and nuclear genes". Molecular Phylogenetics and Evolution. 67 (2): 484–493.

Véxase tamén

Bibliografía

Dorst, J. & Dandelot, P. (1973): Guía de campo de los mamíferos salvajes de África, Barcelona: Ediciones Omega, S. A.
Groves, C. & Grubb, P. (2011): Ungulate Taxonomy. Baltimore, Maryland, USA: Johns Hopkins University Press. ISBN 978-1-4214-0093-8.
Groves, C. P. et al. (2011): "Family Bovidae (Hollow-horned rumiants)". In: Wilson, D. E. & Mittermeier, R. A. eds (2011): Handbook of the Mammals of the World. Volume II. Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx edicions. ISBN 978-84-96553-77-4.
Haltenorth, T. & Diller, H. (1986): A Field Guide of the Mammals of Africa including Madagascar. Londres: William Collins Sons & Co Ltd. ISBN 0-00-219778-2.
VV.AA. (1986): Natura. Enciclopedia de los animales. Tomo II. Los primates. Los ungulados. Barcelona: Ediciones Orbis, S.A. ISBN 84-7634-752-9.
Wilson, D. E., & Reeder, D. M., editors (2005): Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Baltimore, Maryland, USA: Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-8221-0.

Outros artigos

Ligazóns externas

Xénero

Especie

[U-1] 1,0 ^1,1 IUCN (2016-01-07). "Ourebia ourebi: IUCN SSC Antelope Specialist Group: The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T15730A50192202" (en inglés). doi:10.2305/iucn.uk.2016-1.rlts.t15730a50192202.en.

[MM-2] Ourebia ourebi en MSW.

[M-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Ourebia en MSW.

[4] Ourebia ourebi' (Zimmermann, 1783) no ITIS.

[I-5] 5,0 ^5,1 Ourebia Laurillard, 1842 no ITIS.

[6] ribi no Merriam-Webster Dictionary.

[7] Skinner, J. D.; Chimimba, C. T. (2006). The Mammals of the Southern African Sub-region. Cambridge, UK: Cambridge University Press. p. 696. ISBN 978-1-107-39405-6.

[FOOTNOTEDorst_&_Dandelot1973266-8] 8,0 ^8,1 ^8,2 ^8,3 Dorst & Dandelot 1973, p. 266.

[FOOTNOTEHaltenorth_&_Diller198656-9] Haltenorth & Diller 1986, p. 56.

[FOOTNOTEHaltenorth_&_Diller198657-10] 10,0 ^10,1 ^10,2 ^10,3 ^10,4 Haltenorth & Diller 1986, p. 57.

[Kingdon-11] 11,0 ^11,1 Kingdon, J.; Happold, D.; Butynski, T.; Hoffmann, M.; Happold, M. & Kalina, J. (2013): Mammals of Africa. 6. London, UK: Bloomsbury Publishing Plc. pp. 404–12. ISBN 978-1-4081-2257-0.

[12] Skinner, J. D. & Chimimba, C. T. (2006): The Mammals of the Southern African Sub-region. Cambridge, UK: Cambridge University Press. pp. 696–698. ISBN 978-1-107-39405-6.

[East-13] East, R. (1999). African Antelope Database 1998. Gland, Switzerland: IUCN Species Survival Commission. pp. 290–295. ISBN 978-2-8317-0477-7.

[FOOTNOTEHaltenorth_&_Diller198656-57-14] Haltenorth & Diller 1986, pp. 56-57.

[Long,_J._L._2003_p._485-15] 15,0 ^15,1 Long, J. L. (2003): Introduced Mammals of the World: Their History, Distribution and Influence. Clayton, Australia: Csiro Publishing. p. 485. ISBN 978-0-643-09916-6.

[16] Mills, G. & Hes, L. (1997): The Complete Book of Southern African Mammals (1st ed.). Cape Town, South Africa: Struik Publishers. p. 266. ISBN 978-0-947430-55-9.

[17] Bärmann, E. V.; Rössner, G. E. & Wörheide, G. (2013): "A revised phylogeny of Antilopini (Bovidae, Artiodactyla) using combined mitochondrial and nuclear genes". Molecular Phylogenetics and Evolution. 67 (2): 484–493.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]