Saltar ao contido

Philip Warren Anderson

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Philip W. Anderson»)
Modelo:BiografíaPhilip Warren Anderson

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento13 de decembro de 1923 Editar o valor en Wikidata
Indianapolis, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
Morte29 de marzo de 2020 Editar o valor en Wikidata (96 anos)
Princeton, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaCemitério de Princeton (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
RelixiónAteísmo Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade Harvard
University Laboratory High School (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Director de teseJohn Hasbrouck van Vleck Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoFísica Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónfísico, físico teórico, profesor universitario, escritor Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade de Princeton (1975–)
Universidade de Cambridge (1967–1975)
Santa Fe Institute (pt) Traducir
Bell Labs Editar o valor en Wikidata
Membro de
Obra
DoutorandoDuncan Haldane, Piers Coleman (en) Traducir, Daniel L. Stein (pt) Traducir, Ted Hsu (en) Traducir, Mark N. Kvale (en) Traducir, Wuwell W. Liao (en) Traducir e Gerald Tesauro (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteObálky knih,
Indiana Authors and their Books, 1967-1980
Physicists: Biographical Dictionary (en) Traducir, (p.15) Editar o valor en Wikidata
Sitio webprinceton.edu… Editar o valor en Wikidata
Find a Grave: 208716208 Editar o valor en Wikidata

Philip Warren Anderson, nado en Indianápolis (Indiana) o 13 de decembro de 1923 e finado o 29 de marzo de 2020, foi un físico e profesor universitario estadounidense, galardoado co Premio Nobel de Física en 1977.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

En 1940 licenciouse en física na University Laboratory High School de Urbana. Posteriormente ingresou na Universidade Harvard para ampliar estudos baixo a dirección de John Hasbrouck van Vleck.

Entre 1967 e 1975 foi profesor universitario na Universidade de Cambridge, e desde 1984 foi profesor na Universidade de Princeton.

Investigacións científicas

[editar | editar a fonte]

Entre 1949 e 1984 entrou a formar parte dos Laboratorios Bell de Nova Jersey onde vai traballar, xunto a William Bradford Shockley e John Bardeen entre outros, ao redor da física da materia condensada e o ferromagnetismo, resonancia magnética, supercondutividade, o estudo dos semicondutores e a efecto Kondo entre outros.

En 1977 foi galardoado co Premio Nobel de Física, xunto con Nevill Francis Mott e John Hasbrouck van Vleck, polas súas investigacións na estrutura electrónica do magnetismo e os sistemas desordenados, que permitiron o desenvolvemento da conmutación electrónica e dos dispositivos de memoria dos ordenadores.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]