Selección de fútbol de Xamaica

Xamaica
Na casa Fóra
Asociación	Jamaica Football Federation
Confederación	CONCACAF (Caribe)
Código FIFA	JAM
Alcume	Reggae Boyz
Clasificación FIFA	48 (11 de xuño de 2020)
Clasificación ConIFA	{{{Ranking ConIFA}}}
Seleccionador	Theodore Whitmore
Máis encontros	Ian Goodison (128)
Máximo goleador	Luton Shelton (35)
Estrea internacional Haití 1 − 2 Xamaica Porto Príncipe, Haití; 22 de marzo de 1925
Maior vitoria Xamaica 12 − 0  Illas Virxes Británicas Gran Caimán, Illas Caimán; 4 de marzo de 1994 Xamaica 12 − 0  San Martiño Kingston, Xamaica; 24 de novembro de 2004
Maior derrota Costa Rica 9 − 0 Xamaica San Xosé, Costa Rica; 24 de febreiro de 1999
Copa do Mundo
Participacións	1 (primeira en 1998)
Mellor resultado	Fase de grupos (1998)
Copa Ouro
Participacións	13 (primeira en 1963)
Mellor resultado	Subcampións (2015, 2017)
Copa América
Participacións	2 (primeira en 2015)
Mellor resultado	Fase de grupos (2015, 2016)

A selección de fútbol de Xamaica (en inglés: Jamaica national football team) é o equipo que representa a Xamaica en campionatos internacionais de fútbol. A selección está rexida pola Federación Xamaicana de Fútbol (Jamaica Football Federation), afiliada á CONCACAF e á FIFA. A mellor época da selección foi a finais dos noventa cando conseguiron clasificarse para o mundial de Francia 1998.

Historia

Comezos

O primeiro encontro da selección xamaicana foi o 22 de marzo de 1925 en Haití, na estrea dos Reggae Boyz conseguiron unha vitoria por dous goles a un. Este foi o primeiro encontro dos tres que foron programados entre ambas as seleccións en territorio haitiano. Os dous partidos seguintes remataron tamén con vitoria xamaicana .

Por mor da ocupación británica do país o conxunto amarelo non podía formar parte da FIFA e polo tanto dos seus torneos . A primeira participación desta selección nun torneo foi nos Xogos Centroamericanos e do Caribe en 1930 que se deron en Cuba, pero non foron quen de pasar de grupos tras caer coa selección anfitrioa e con Honduras . Ese foi o único ano, até a independencia, no que Xamaica participou nestes xogos. Anteriormente ó ano 1962, ano da independencia, a selección xamaicana adicouse a xogar amigables fronte as seleccións de Cuba, Haití, Trinidad e Tobago ou Antillas Neerlandesas.

Independencia

No ano 1962 Xamaica logrou a independencia do Reino Unido e a selección afiliouse á FIFA e á CONCACAF. Ese mesmo ano os Xogos Centroamericanos e do Caribe celebráronse en Kingston. Os xamaicanos só puideron gañar dous dos cinco encontros fronte a Cuba e Porto Rico polo que remataron cuartos no torneo, só un posto por debaixo das medallas .

En 1963 participaron no seu primeiro Campionato Concacaf, agora coñecido como Copa Ouro da CONCACAF, pero perderon todos os partidos na fase de grupos polo que non se clasificaron para a fase final. Tras estas derrotas a selección tiña que prepararse para as clasificatorias do mundial de 1966. Gañaron tanto a Cuba como ás Antillas Neerlandesas e pasaron á segunda rolda, onde foron incapaces de gañar no grupo de Costa Rica e México . Ese mesmo ano nos X Xogos Centroamericanos e do Caribe só conseguiron unha vitoria fronte á selección portorriqueña. No Campionato Concacaf de 1969 o conxunto xamaicano gañou a Panamá pero na rolda final rematou na última posición.

A década dos 70 comezou moi mal para os Reggae Boyz, non foron quen de superar a Cuba na rolda preliminar do Campionato Concacaf de 1971 e ademais non puideron optar á clasificación para o mundial do 74 pola sanción de 17 xogadores da selección. A selección recuperouse para tentar a clasificación para o mundial da Arxentina pero foron eliminados na primeira rolda tras perderen fronte a Cuba con dúas derrotas.

Finais de século

A historia da selección xamaicana durante a década dos oitenta foi desastrosa. Non había cartos suficientes para montar o equipo e ademais as débedas coa FIFA impedíronlles xogar competicións organizadas por esta entidade. Non foi ata o ano 1988 cando volvería a rodar esta selección, foi na fase de clasificación para a Copa CONCACAF 1989, onde venceron a Porto Rico na primeira rolda pero non conseguiron superar os Estados Unidos. Ese mesmo ano xogouse a primeira edición da Copa do Caribe, en Barbados. Xamaica foi encadrada no grupo C, venceu á Antiga e Barbuda e Guadalupe, e empatou contra Santa Lucía e Dominica polo que foi eliminada .

No ano 1991 chegou o primeiro título para a selección. Foi na Copa do Caribe 1991; pasou a fase de grupos tras gañar a Güiana e Illas Caimán, nas semifinais venceron a Santa Lucía e na final gañaron por dous goles a cero a Trinidad e Tobago . Esta vitoria deulles o paso á Copa Ouro da CONCACAF 1991 vinte e dous anos despois da súa última participión. Pero nesta copa non lles foi tan ben, xa que perderon todos os encontros que xogaron. No ano 1992 volveron a chegar á final da Copa do Caribe pero non foron quen de superar a Trinidad e Tobago. En 1993 repetiuse a historia perdendo nos penaltis fronte a Martinica, pero ese subcampionato deulles a clasificación para a Copa Ouro da CONCACAF 1993. Neste torneo chegaron ás semifinais, onde caeron contra o que ía ser o campión, México. E perderon fronte a Costa Rica na loita polo terceiro posto pero aínda así conseguiron a súa mellor posición na súa historia neste torneo .

A era dos Reggae Boyz

No ano 1994 René Simões foi contratado como adestrador co labor de clasificarse para o mundial de Francia 98. O novo corpo técnico fixo un rastrexo intensivo de xogadores con descendencia xamaicana e xogadores xamaicanos que xogaban en clubs ingleses. Aínda así nas Copas do Caribe do ano 1995 e 1996 non foron quen de pasar da fase de grupos. Na primavera do ano 1996 comezou a clasificación para o mundial para Xamaica. Na primeira rolda tocoulle enfrontarse a Suriname e venceron os dous partidos por un gol a cero. No verán do mesmo ano gañaron na segunda rolda á selección de Barbados. Clasificáronse para a terceira fase, onde foron encadrados no grupo B e pasaron de rolda xunto a México. Na hexagonal final só había tres prazas para o mundial e os Reggae Boyz conseguiron a terceira clasificándose por primeira vez para un mundial.

Antes do mundial a selección xamaicana tiña que disputar a Copa Ouro. Os Reggae Boyz fixeron unha gran primeira fase, empatando fronte a Brasil, gañando a Guatemala e a O Salvador conseguindo a primeira praza. E perderon as semifinais fronte a México na prórroga .

O 14 de xuño de 1998, Xamaica xogaba o seu primeiro partido nun campionato mundial. Foi contra Croacia de Robert Prosinecki e Davor Suker e o partido rematou cun tres a un a favor dos europeos. O primeiro gol desta selección foi de Robbie Earle nun córner no minuto 45 que empataba o encontro. O segundo encontro foi contra a todopoderosa Arxentina de Gabriel Batistuta á que só puideron parar no primeiro tempo, que rematou cun gol a cero e a expulsión de Darryl Powell. A segunda parte foi un vendaval arxentino e rematou con cinco goles a cero. Na terceira contenda con Xamaica xa eliminada, tocaba xogar fronte á selección xaponesa, pero o conxunto caribeño logrou gañar con dous goles de Theodore Whitmore conseguindo a súa primeira vitoria nun mundial .

Na Copa do Caribe 1998 que se xogou un mes despois do mundial, Xamaica foi encadrada no grupo B onde gañou todos os partidos. Nas semifinais enfrontáronse a Antiga e Barbuda e na final a Trinidad e Tobago na súa capital, Porto España, onde gañou por dous goles a un, gañando o seu segundo título . Na seguinte edición desta competición, en 1999, o combinado nacional chegou ata as semifinais onde perdeu contra Cuba. Na Copa Ouro do 2000 Xamaica foi encadrado no grupo A con Honduras e Colombia, e perdeu os dous partidos polo que non se clasificou para as roldas eliminatorias . Na Copa do Caribe 2001 os Reggae Boyz non conseguiron superar a fase de grupos. Para a clasificación do mundial do 2002 os xamaicanos clasificáronse directamente á segunda fase, onde tiñan que enfrontarse ás seleccións de Honduras, O Salvador e San Vicente e Granadinas. Gañou os dous partidos a San Vicente, e un a Honduras e O Salvador polo que pasaron segundos de grupo. Na hexagonal final só conseguiron dúas vitorias e dous empates nos dez partidos, polo que non chegaron á súa segunda participación consecutiva nun mundial.

A Copa Ouro do 2003 contou con dous invitados de gran nivel, a selección colombiana —que estivo no mesmo grupo que Xamaica— e a selección brasileira. Os Reggae Boyz pasaron como segundos de grupos, pero caeron nos cuartos de final contra México . No ano 2005 Xamaica lograba a súa terceira Copa do Caribe gañando todos os partidos da competición e ademais conseguindo a clasificación para a Copa Ouro da CONCACAF dese mesmo ano. Como na anterior Copa Ouro, o combinado nacional foi quen de superar a fase de grupos, pero caeu nos cuartos de final contra os Estados Unidos, que exercían a localía . Na Copa do Caribe 2007 Xamaica foi situada no grupo D, pero non se clasificou para a segunda rolda a pesar de estar empatado a puntos co segundo clasificado e ter a mesma diferenza de goles.

No ano 2008 Xamaica xogou a XV edición da Copa do Caribe; tras pasar como primeiro clasificado na fase de grupos, enfrontouse nas semifinais a Guadalupe, á que venceu por dous goles a cero e na final a Granada, á que venceu polo mesmo resultado. Con esta vitoria Xamaica lograba o seu cuarto título nesta competición . En 2009 xogouse a décima edición da Copa Ouro da CONCACAF nos Estados Unidos, onde Xamaica caeu encadrada no grupo A pero non foi quen de pasar a segunda fase tras perder contra as seleccións do Canadá e Costa Rica aínda que si conseguiu gañar a O Salvador. Para encarar a clasificación para a Copa do mundo de 2010 volveu á bancada o técnico Renê Simões, que xa levara a selección ó mundial de Francia. Tras gañar a Bahamas na rolda previa, Xamaica foi situada no grupo 2 xunto a Honduras, México e o Canadá. Tras empatar fronte ao Canadá e perder contra México e Honduras Renê Simões foi despedido e no seu lugar foi contratado o xamaicano John Barnes. Na segunda volta, liderados por Theodore Whitmore, os Reggae Boyz gañaron todos os partidos pero non se clasificaron para a hexagonal debido á diferenza de goles con México.

A XVI edición da Copa do Caribe xogouse no ano 2010, Xamaica gañou todos os partidos do seu grupo na primeira fase, nas semifinais venceu a Granada e na final tras empatar a un gol con Guadalupe gañou a copa nos penaltis, con Rudolph Austin como mellor xogador do torneo . Era o quinto título de Xamaica nesta competición e clasificaba os Reggae Boyz para a Copa Ouro do ano seguinte. A primeira fase desta Copa Ouro da CONCACAF do 2011, o conxunto amarelo pasouna con claridade vencendo todos os partidos. Nos cuartos de final cruzáronse cos anfitrións, os Estados Unidos, e sucumbiron por 2-0.

No camiño para o mundial do Brasil foi encadrado directamente no grupo A na terceira rolda, no que se encontraban os Estados Unidos, Guatemala e Antiga e Barbuda, quedando na segunda posición e logrando clasificarse para a hexagonal final. Nesta rolda final o conxunto amarelo conseguiu cinco empates e cinco derrotas finalizando na sexta posición e sen lograr a clasificación para o mundial. Na Copa do Caribe do 2014 os Reggae Boyz quedaron primeiros do seu grupo, e na final gañaron a Trinidade e Tobago nos penaltis conseguindo o seu sexto título desta competición, ademais da clasificación para a Copa de Ouro do 2015 e da Copa América de 2016.

A Copa de Ouro do 2015 celebrouse nos Estados Unidos e Xamaica foi encadrada no grupo B, onde conseguiu rematar como primeiro de grupo. Na seguinte rolda eliminaron a Haití e nas semifinais a anfitrioa Estados Unidos. Na final contra México, perderon por 1 a 3 . Na Copa América Centenario os xamaicanos debutaban no grupo C xunto a México, Venezuela e Uruguai, mais tras perder os tres partidos non puideron pasar á seguinte rolda .

Xamaica encarou a XIX edición da Copa do Caribe de 2016 baixo a dirección técnica de Theodore Whitmore, pasando directamente á terceira rolda conseguiron a primeira praza do grupo e clasificáronse para a seguinte fase, rematando a competición en terceiro lugar. Na ediciión de 2017 Xamaica acadou a final pero non conseguiu vencer á selección de Martinica. Na clasificación para o mundial de Rusia en 2018, os Reggae Boyz clasificáronse directamente para a terceira rolda, onde venceron a Nicaragua. Na cuarta rolda os xamaicanos tiñan que xogar no grupo B pero foron eliminados tras só gañar un partido e empatar outro. No ano 2017 celebrouse a XIV edición da Copa Ouro, Xamaica pasou as roldas finais rematando coma segunda de grupo e eliminou o Canadá e logo a México para chegar por segunda vez na súa historia á final fronte ós Estados Unidos. Pero como ocorreu a primeira vez perderon a final por dous goles a un. Neste campionato o capitán Andre Blake foi nomeado mellor gardameta da competición

Estadio

A selección xamaicana xoga os seus partidos como local no Independence Park, na capital Kingston. Este estadio coñecido como The Office foi construído en 1962 e ten capacidade para 35 000 persoas. Ademais de para xogar partidos de fútbol o estadio emprégase para disputar algunhas competicións de atletismo.

Uniforme

Os primeiros partidos pre-independencia eran xogados pola selección cun uniforme de cor negra. Tras a independencia, as tres cores da bandeira xamaicana (amarelo, verde e negro) están sempre presentes nas equipacións do combinado nacional. A única etapa na que o verde prevalece sobre o amarelo é na década dos noventa. Mentres que o amarelo é a cor predominante no resto de uniformes do combinado caribeño.

1925-1930

1980-1990

1993

1994-1997

1998-1999

2000-2001

2001-2002

2002-2005

2005-2007

2008-2012

2012-2014

2015-2018

Xogadores históricos

Xogadores con máis partidos

Actualizado a 4 de agosto de 2017

Nome	Primeiro/Último	Partidos
Ian Goodison ‎	1996-2009	128
Linval Dixon	1993-2003	127
Theodore Whitmore	1993-2004	120
Ricardo Gardner	1997-2012	111
Warren Barrett	1990-2000	108
Andy Williams	1997-2008	107
Durrant Brown	1992-1998	102
Donovan Ricketts	1999-2013	100
Jermaine Taylor	2004-2017	90
Rudolph Austin	2004-2017	88

Os xogadores en letra grosa seguen en activo

Máximos goleadores

Actualizado a 4 de agosto de 2017

Nome	Primeiro/Último	Partidos	Goles
Luton Shelton ‎	2004-2013	75	35
Onandi Lowe	1997-2004	81	27
Theodore Whitmore	1993-2004	120	24
Paul Young	1989-1997	49	22
Andy Williams	1997-2008	107	22
Walter Boyd	1991-2001	75	19
Paul Davis	1983-1997	61	18
Hector Wright	1990-1997	16	71
Paul Hall	1997-2003	14	48
Deon John Burton	1997-2009	13	42

Os xogadores en letra grosa seguen en activo

Palmarés

• Copa do Caribe (6): 1991, 1998, 2005, 2008, 2010 e 2014
• Subcampión da Copa Ouro da CONCACAF (2): 2015 e 2017

Última convocatoria

Actualizado a 16 de agosto de 2017

Dorsal	Nome	Posición	Idade	Club
1	Andre Blake	Porteiro	26 anos	Philadelphia Union
2	Rosario Harriott	Defensa	27 anos	Harbour View
3	Damion Lowe	Defensa	24 anos	Tampa Bay Rowdies
4	Ladale Richie	Defensa	29 anos	Montego Bay United
5	Alvas Powell	Defensa	23 anos	Portland Timbers
6	Sergio Campbell	Defensa	25 anos	Rochester Rhinos
7	Shaun Francis	Defensa	30 anos	Montreal Impact
8	Oniel Fisher	Defensa	25 anos	Seattle Sounders
9	Ewan Grandison	Centrocampista	26 anos	Portmore United
10	Darren Mattocks	Dianteiro	26 anos	Portland Timbers
11	Cory Burke	Dianteiro	25 anos	Bethlehem Steel
12	Michael Binns	Centrocampista	29 anos	Portmore United
13	Dwayne Miller	Porteiro	30 anos	Syrianska
14	Shamar Nicholson	Dianteiro	20 anos	Boys' Town
15	Je-Vaughn Watson	Defensa	33 anos	New England Revolution
16	Jermaine Johnson	Centrocampista	37 anos	Tivoli Gardens
17	Kevon Lambert	Centrocampista	20 anos	Phoenix Rising
18	Owayne Gordon	Dianteiro	25 anos	Montego Bay United
19	Ricardo Morris	Centrocampista	25 anos	Portmore United
20	Kemar Lawrence	Defensa	24 anos	New York Red Bulls
21	Jermaine Taylor	Defensa	32 anos	Minnesota United
22	Romario Williams	Dianteiro	23 anos	Charleston Battery
23	Damion Hyatt	Porteiro	31 anos	Arnett Gardens

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Páxina web oficial da Jamaica Football Federation Arquivado 22 de setembro de 2020 en Wayback Machine.