Tomé (nome)
Tomé[1] (pronuncia: [toˈmɛ])[2] é un nome propio masculino galego. A súa orixe é o siríaco Toma.[1]
En xaneiro de 2023 existían 60 varóns en Galicia co nome Tomé, cunha media de idade de 14,1 anos.[3]
Uso do nome
[editar | editar a fonte]A grafía antiga deste nome en galego-portugués era Thomé (ex. Pazo de Santhomé, en Vigo). En portugués tamén se grafou coma Tomaz ata o acordo ortográfico de 1943.
Non se trata dun nome de orixe bíblica, mais si dunha palabra en aramaico para designar xemelgo: תום, Tôm, Tômâ ou Tau'ma, posteriormente traducida a lingua grega como Δίδυμος ou Didymos. Como se utilizaba esa palabra xunto ao nome de Xudas Tomé nos escritos bíblicos para distinguilo de Xudas Iscariote e de Xudas Tadeo, acabouse por se consagrar esa palabra como un antopónimo, na forma de San Tomé. Ata hoxe cuestiónase de quen era realmente irmán xemelgo Xudas Tomé, talvez de Xudas Tadeo. Do grego, o nome foi traducido ao latín Thomas, de aí as dúas variantes lexítimas en galego portugués: Tomás e Tomé, e posteriormente ao xermánico Thomas.
O nome Tomé non era moi popular, ata o século XII cando ten lugar o martirio de San Tomé Becket. Nos séculos posteriores o sentido relixioso do nome foi reforzado por outras personalidades católicas, como Tomé de Aquino. Hoxe, aínda, non se asocia tanto este nome á relixiosidade coma outros máis populares.
Foi un nome común na antiguidade en Galicia, xa que existen 47 parroquias galegas que teñen a San Tomé como patrón (véxase: Parroquias de Galicia baixo a advocación de San Tomé).
Etnografía
[editar | editar a fonte]- San Tomé, agarra o cocho polo pé[4].
Variantes noutras linguas
[editar | editar a fonte]- Alemán: Thomas
- Árabe: Touma
- Aramaico: תום
- Belaruso: Тамаш (Tamash)
- Bretón: Tomaz
- Búlgaro: Тома (Toma)
- Castelán: Tomás
- Catalán: Tomàs
- Checo: Tomáš
- Chinés: 多馬 (Duo-Ma, Biblical), 湯瑪斯 (Tang-ma-si)
- Coreano: 도마 (Doma; Toma; bíblico), 토머스 (Tomeoseu; T'omŏsŭ)
- Croata: Toma, Tomislav, Tomo, Tomica
- Dinamarqués: Thomas
- Eslovaco: Tomáš
- Esloveno: Tomaž
- Estoniano: Toomas
- Finés: Tuomas
- Francés: Thomas
- Gaélico escocés: Tòmas
- Galés: Tomos
- Grego, Antigo: Θωμᾶς (Thōmâs) = Moderno Θωμάς (Thomás) (San Thomas tamén: Δίδυμος (Didymos, "xemelgos"))
- Hebraico: Teomo
- Húngaro: Tamás, Tamsin (feminino)
- Inglés: Thomas, Tom, Thom, Tommy
- Irlandés: Tomás, Tomhais (de túmulo), Tomhar (de trebón)
- Islandés: Tómas
- Italiano: Tommaso
- Xaponés: トマス (Tomasu)
- Latín: Thomas (San Thomas tamén: Didymus)
- Malayalam: Thomas, Thommen, Oommen, Thommy, Tommy, Tom
- Neerlandés: Thomas
- Noruegués : Thomas, Tomas, Tom
- Polaco: Tomasz
- Portugués: Tomé ou Tomás.
- Romanés: Tomas
- Ruso: Фомá (Foma)
- Serbio: Тома (Toma)
- Sueco: Tomas
- Ucraíno: Хома́ (Ghomá)
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Boullón Agrelo, Ana Isabel (coord.): Guía de nomes galegos A Coruña: Real Academia Galega.
- ↑ Dicionario de pronuncia da lingua galega - http://ilg.usc.es/pronuncia/?pq=&q=Tom%C3%A9&l=1&propios=on&c%5B%5D=1
- ↑ Nome Tomé na Web do Intituto Galego de Estatística
- ↑ Literatura popular de Galicia, 1881, Juan Antonio Saco y Arce. Ed. De J. L. Saco, Ourense