Saltar ao contido

Denny Hulme

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Denis Hulme»)
Modelo:BiografíaDenny Hulme

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento18 de xuño de 1936 Editar o valor en Wikidata
Motueka, Nova Zelandia (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Morte4 de outubro de 1992 Editar o valor en Wikidata (56 anos)
Mount Panorama, Australia Editar o valor en Wikidata
Causa da morteinfarto agudo de miocardio Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un (1965–1974), piloto de automobilismo Editar o valor en Wikidata
Nacionalidade deportivaNova Zelandia Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Traxectoria
  Equipo Vehículo empregado
-Brabham
-JPS Team BMW (en) Traducir
-Tom Walkinshaw Racing (en) Traducir
-Perkins Engineering (en) Traducir
-All American Racers
-Tyrrell Racing
-Yeoman Credit Racing (en) Traducir
-McLaren
-Bernard White Racing (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor en Wikidata
Premios
WikiTree: Hulme-448 Find a Grave: 12596948 Editar o valor en Wikidata

Denis Clive "Denny" Hulme, OBE, nado o 18 de xuño de 1936 e finado o 4 de outubro de 1992, foi un piloto de Fórmula Un de Nova Zelandia, Campión do Mundo co equipo Brabham en 1967.

Entre o seu debut en Mónaco en 1965 e a súa última carreira no Gran Premio dos Estados Unidos de 1974, comezou 112 Grandes Premios, logrando oito vitorias e 33 podios. Tamén terminou terceiro na posición xeral en 1968 e 1972.[1]

Hulme demostrou versatilidade dominando a Canadian-American Challenge Cup (Can-Am) no Grupo 7 sports cars. Como membro do equipo McLaren que gañou cinco títulos consecutivos entre 1967 e 1971, gañou o campionato individual de pilotos dúas veces e foi subcampión noutras catro ocasións.[1]

Logo da súa estancia na Fórmula Un con Brabham, Hulme correu para McLaren en varios formatos -Fórmula 1, Can-Am, e nas 500 Millas de Indianápolis. Hulme retirouse da Fórmula Un ao final da tempada de 1974, pero continuou correndo nas Australian Touring Cars.

Hulme foi alcumado 'The Bear' ("o oso"), debido á súa "natureza agresiva" e "rasgos duros". Con todo, tamén era "sensible (...) incapaz de expresar os seus sentimentos, agás nun coche de competición."[2]

Durante a súa carreira, Hulme pilotou os coches máis potentes da súa época. Correu en F1, F2, Indycars, Berlinas/Turismos, CanAm e carreiras de resistencia, todo durante a mesma tempada. Logo de retirarse da F1, ata pilotou en carreiras de camións.

Hulme morreu dun ataque ao corazón mentres conducía un BMW M3 durante a Bathurst 1000 en Australia, converteuse no sétimo excampión da Fórmula Un en morrer, e o primeiro en morrer dee causas naturais (logo de tres accidentes nas carreiras, dous accidentes na vía pública e un accidente cunha aeronave).

Inicios da carreira profesional

[editar | editar a fonte]

Naceu e criouse nunha granxa de tabaco pertencente aos seus pais en Motueka na Illa Sur de Nova Zelandia. O seu pai Clive Hulme foi galardoado coa Cruz da Vitoria, polos seus méritos na batalla de Creta en 1941.

Denny Hulme deixou a escola e púxose a traballar nun garaxe. Gañou o diñeiro suficiente para comprar un MG TF, para entrar rapidamente nas carreiras de montaña. Logo dun impresionante progreso comprou un Cooper-Climax, para posteriormente, ser elixido como piloto de Nova Zelandia para Europa. Unha vez alí, traballou como mecánico no garaxe de Jack Brabham en Chessington e empezou a achandar o seu camiño no seu camiño do automobilismo.

En 1961 presentouse en Le Mans co equipo Abarth, antes Ken Tyrrell invitara ao neozelandés para competir no seu equipo de Fórmula 2. Logo de varias actuacións impresionantes, o seu antigo xefe Jack Brabham, chamou a Hulme para unirse ao equipo de F2 da lenda australiana. A parella dominou o campionato dese ano, acadando un dobrete no Campionato de Europa.

Carreira na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

1965-1966

[editar | editar a fonte]

Logo de facer numerosas aparicións en carreiras no validas para o campionato con Brabham, finalmente Denny recibiu a chamada que esperaba, facendo o seu debut no Campionato Mundial en 1965 en Mónaco. Máis tarde ese ano, gañou os seus primeiros puntos, pola cuarta posición no inmenso Circuíto de Charade en Francia.

1966 foi a primeira tempada completa Hulme na Fórmula Un. Logo da saída de Dan Gurney, converteuse no número dous de Brabham detrás do mesmisimo Jack Brabham. Acabando cuarto ese ano. Un terceiro lugar en Reims en Francia, un segundo por detrás de Brabham en Brands Hatch, e a volta máis rápida en Zandvoort, antes de que os problemas de acendido o fixeran abandonar a carreira.

1967

[editar | editar a fonte]

O Campionato de 1967 foi esencialmente un asunto interno a maior parte do ano para o equipo Brabham, aínda que o novo Lotus 49 deu Jim Clark e Graham Hill a oportunidade de volver a gañar. Con todo, dúas vitorias nas 11 carreiras do Campionato, en Monte Carlo e Nürburgring (o "Inferno Verde"), e unha serie de podios, deron vantaxe a Hulme. Gañou o campionato por cinco puntos a Brabham, e outros cinco a Jim Clark. Hulme foi o primeiro (e ata a data, o único) Campión do Mundo de Fórmula Un de Nova Zelandia.

1968-1974

[editar | editar a fonte]
USGP 1968 en Watkins Glen Foto por Bob Sanderson.

En 1968 fichou polo equipo McLaren, propiedade do seu compatriota Bruce McLaren. A carreira de Suráfrica, que se celebrou no lendario circuíto de Kyalami, foi difícil para o equipo. A pesar de ter que usar os vellos motores BRM V12 nun vello chasis M5A, Denny acadou o quinto posto.

Na carreira española no Jarama, Hulme rematou segundo, e acadou dúas vitorias máis ese ano en Monza e no Canadá, deixándoo cunha remota posibilidade de reter a coroa do Campionato contra Graham Hill e o mozo Jackie Stewart.

A carreira de Cidade de México, determinou o campión dese ano, pero por desgraza para Denny un fallo na suspensión do seu McLaren fíxoo abandonar.

1969 foi un desastre para Hulme: a versión revisada do chasis M7A tivo problemas de fiabilidade, e Hulme só logrou 20 puntos, logrando unha vitoria, ironicamente, á luz dos acontecementos da tempada anterior, na carreira final en México. Hulme terminou a tempada en sexta posición na clasificación de pilotos.

1970 trouxo unha nova década, pero a sorte de Hulme non cambiou. O xefe do equipo e grande amigo Bruce McLaren morreu, mentres probaba o McLaren M8D para a CanAm, o que afectou a Denny. Tivo outro problema ese mesmo ano, cando sufriu queimaduras nas mans cun lume de metanol durante a práctica das 500 millas de Indianápolis. Como resultado, perdeuse o Gran Premio dos Países Baixos en 1970. Sen inmutarse, logrou un cuarto lugar no campionato con 27 puntos.

En 1971 o equipo McLaren estaban en desorde. Hulme acadou as volta rápida no Canadá e os Estados Unidos ese ano, pero os resultados eran difíciles de conseguir. Denny terminou noveno na clasificación de 1971.

En 1972 xunto co seu bo amigo Peter Revson, Denny volveu á senda do triunfo logrando a vitoria en Suráfrica, e uns poucos podios noutras carreiras, terminando en 1972 no terceiro lugar con 39 puntos.

Sorprendentemente, Hulme só anotou unha pole position na súa carreira na F1, en 1973 en Kyalami. Con todo, Hulme foi eclipsado polo seu amigo e compañeiro de equipo Peter Revson en 1973, e terminou sexto a 12 puntos do seu compañeiro.

El e Revson construíron unha grande amizade e camaradería na F1 e tamén competiron xuntos na serie Can-Am. Cando Revson deixou McLaren a finais de 1973 para unirse á Shadow, Hulme quedou decepcionado.

Logo do Gran Premio do Brasil no que Denny finalizou en duodécima posición, comezaron as probas en Kyalami. Revson perdeu o control do seu coche, batendo de fronte contra as barreiras. Hulme tratou en balde de salvar a vida do seu amigo, pero foi en balde. Despois do accidente Hulme anunciou a súa despedida. Con todo, á parte de gañar a carreira arxentina e quedar segundo en Austria, non fixo unha gran tempada, e retirouse dignamente ao final do ano.

Rexistro de carreiras

[editar | editar a fonte]

Traxectoria profesional

[editar | editar a fonte]
Tempada Series Pos. Coche Equipo
1960 Campionato A.N.P.E.C./Auto Italiana d’Europe [3] 3º Envoy-Ford
Cooper-BMC T52 		Envoy Racing Team
New Zealand International Grand Prix Team
Formula 2 Drivers & Constructors Championship [4] NC Cooper-Ford T45 New Zealand International Grand Prix Team
B.R.S.C.C. John Davy Championship [4] NC Cooper-BMC T52 Ken Tyrrell
1961 New Zealand Gold Star Championship [4] 1º Cooper-Climax T51 Yeoman Credit Team
1962 John Davy Championship[5] 2º Cooper-Ford T56
Brabham-Ford BT2 		New Zealand Grand Prix Racing Team
Brabham Racing
B.A.R.C. Championship [5] NC Cooper-Ford T56 New Zealand Grand Prix Racing Team
B.R.S.C.C. Championship[5] NC Cooper-Ford T56
Brabham-Ford BT2 		New Zealand Grand Prix Racing Team
Brabham Racing
1963 B.A.R.C. Express & Star British Championship[6] 2º Brabham-Ford BT6 Brabham Racing Organisation
Championnat de France[7] NC Brabham-Ford BT6 Brabham Racing Organisation
European Touring Car Challenge[8] NC Jaguar 3.8 Mk II Tommy Atkins
British Saloon Car Championship[4][9] NC Ford Galaxie Alan Brown Racing Ltd
1964 Grote Prijs van Limborg[10] 1º Brabham-Cosworth BT10 Brabham Racing Developments
FFSA Trophées de France[11] 2º Brabham-Cosworth BT10 Brabham Racing Organisation
Tasman Cup Series[12][13] 3º Brabham-Climax BT4 Brabham Racing Organisation
Ecurie Vitesse
Autocar British Formula Two Championship[14] 4º Brabham-Cosworth BT10 Brabham Racing Developments
Australian Formula One Championship[15] NC Brabham-Climax BT4 Ecurie Vitesse
European Touring Car Challenge[16][17] NC Ford Galaxie Alan Brown Racing Ltd
British Saloon Car Championship[18][19] NC Ford Galaxie
Austin Mini Cooper S 		Alan Brown Racing Ltd
Don Moore
Deutsche Rundstrecken-Meisterschaft für Grand-Tourisme-Wagen[20] 13º Honda S600 Jack Brabham
1965 Spring Trophy[21] 1º Brabham-Cosworth BT16 Brabham Racing Developments
Trophées de France[22] 8º Brabham-Cosworth BT16 Brabham Racing Organisation
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA[4][23] 11º Brabham-Climax BT7
Brabham-Climax BT11 		Brabham Racing Organisation
British Sports Car Championship[24] NC Brabham-Climax BT8 Sidney Taylor Racing
1966 Trophées de France[25][26] 2º Brabham-Honda BT18 Brabham Racing Organisation
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA[4][27] 4º Brabham-Climax BT22
Brabham-Repco BT20 		Brabham Racing Organisation
Canadian-American Challenge Cup[4] NC Lola-Chevrolet T70 Sidney Taylor Racing
British Sports Car Championship[24] NC Lola-Chevrolet T70 Sidney Taylor Racing
1967 Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA [4][28] 1º Brabham-Repco BT20
Brabham-Repco BT19
Brabham-Repco BT24 		Brabham Racing Organisation
Canadian-American Challenge Cup[29][30] 2º McLaren-Chevrolet M6A Bruce McLaren Motor Racing
Spring Cup[31] 2º Brabham-Repco BT20 Brabham Racing Organisation
Tasman Cup Series[32][33] 8º Brabham-Climax BT22
Brabham-Climax BT7A 		Brabham Racing Organisation
USAC National Championship[34][35] 13º Eagle-Ford 67 Yunick
British Sports Car Championship[24] NC Ford GT40 Sidney Taylor Racing
1968 Canadian-American Challenge Cup[36][37] 1º McLaren-Chevrolet M8A Bruce McLaren Motor Racing
BRDC International Trophy [38] 1º McLaren-Cosworth M7A Bruce McLaren Motor Racing
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA [4][39] 3º McLaren-BRM M5A
McLaren-Cosworth M7A 		Bruce McLaren Motor Racing
Tasman Cup Series[40][41] 7º Brabham-Ford BT23 Racing Team S.A.
USAC National Championship[42][43] 24º Eagle-Ford 68 All American Racers
British Sports Car Championship[24][44] NC Lola-Chevrolet T70 Mk.3 GT Sidney Taylor Racing
1969 Canadian-American Challenge Cup[45][46] 2º McLaren-Chevrolet M8B McLaren Cars Ltd
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA [4][47] 6º McLaren-Cosworth M7A Bruce McLaren Motor Racing
USAC National Championship[48][49] NC Eagle-Ford 69 Olsonite
RAC British Sports Car Championship[24][50] NC Lola-Chevrolet T70 Mk.3B GT Sidney Taylor Racing
1970 Canadian-American Challenge Cup[51][52] 1º McLaren-Chevrolet M8D Bruce McLaren Motor Racing
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA [4][53] 4º McLaren-Cosworth M14A Bruce McLaren Motor Racing
USAC National Championship[4][54] NC McLaren-Offenhauser M15 McLaren Cars
1971 Canadian-American Challenge Cup[55][56] 2º McLaren-Chevrolet M8F McLaren Cars
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA [4][57] 13º McLaren-Cosworth M19A Bruce McLaren Motor Racing
USAC National Championship[4][58] NC McLaren-Offenhauser M16A McLaren Cars
1972 International Gold Cup [4][59] 1º McLaren-Cosworth M19A Yardley Team McLaren
Canadian-American Challenge Cup[60][61] 2º McLaren-Chevrolet M20 McLaren Cars
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA [4][62] 3º McLaren-Cosworth M19A
McLaren-Cosworth M19C 		Yardley Team McLaren
1973 Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA [4][63] 6º McLaren-Cosworth M19C
McLaren-Cosworth M23 		Yardley Team McLaren
1974 Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA [4][64] 7º McLaren-Cosworth M23
McLaren-Cosworth M23B 		Marlboro Team McLaren
International Race of Champions [65][66] 8º Porsche Carrera RSR
1982 Australian Endurance Championship [67] NC BMW 635 CSi JPS Team BMW
1984 Australian Endurance Championship [68] 77º BMW 635 CSi JPS Team BMW
1985 Australian Endurance Championship [69] 39º Holden VK Commodore Ray Smith
1986 Australian Endurance Championship [70] 35º Mercedes-Benz 190E Bob Jane T-Marts
European Touring Car Championship [71][72] NC Rover Vitesse Tom Walkinshaw Racing
South Pacific Touring Car Championship 16º Mercedes-Benz 190E
BMW 325i 		Bob Jane T-Marts
1987 World Touring Car Championship [73][74] NC Holden VK Commodore SS Group A
Holden VL Commodore SS Group A 		Perkins Engineering
Australian Touring Car Championship [75] NC Ford Sierra XR4Ti John Andrew Motorsport
1988 South Australia Cup [76] 2º Holden VL Commodore SS Group A SV Perkins Engineering
Asia-Pacific Touring Car Championship [77][78] NC Holden VL Commodore SS Group A SV Perkins Engineering
1990 Australian Endurance Championship [79] NC Ford Sierra RS500 Tony Longhurst Racing
1991 Australian Endurance Championship [80] 11º BMW M3 Evolution Tony Longhurst Racing

Resultados completos na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Pos. Puntos
1965 Brabham Racing Organisation Brabham BT7 Climax V8 RSA MON
8 		BEL GBR
Ret 		ALE
Ret 		11º 5
Brabham BT11 Climax V8 FRA
4 		NED
5 		ITA
Ret 		USA MEX
1966 Brabham Racing Organisation Brabham BT22 Climax L4 MON
Ret 		BEL
Ret 		4º 18
Brabham BT20 Repco V8 FRA
3 		GBR
2 		NED
Ret 		ALE
Ret 		ITA
3 		USA
Ret 		MEX
3
1967 Brabham Racing Organisation Brabham BT20 Repco V8 RSA
4 		MON
1 		NED
3 		1º 51
Brabham BT19 Repco V8 BEL
Ret
Brabham BT24 Repco V8 FRA
2 		GBR
2 		ALE
1 		CAN
2 		ITA
Ret 		USA
3 		MEX
3
1968 Bruce McLaren Motor Racing McLaren M5A BRM V12 RSA
5 		3º 33
McLaren M7A Ford V8 ESP
2 		MON
5 		BEL
Ret 		NED
Ret 		FRA
5 		GBR
4 		ALE
7 		ITA
1 		CAN
1 		USA
Ret 		MEX
Ret
1969 Bruce McLaren Motor Racing McLaren M7A Ford V8 RSA
3 		ESP
4 		MON
6 		NED
4 		FRA
8 		GBR
Ret 		ALE
Ret 		ITA
7 		CAN
Ret 		USA
Ret 		MEX
1 		6º 20
1970 Bruce McLaren Motor Racing McLaren M14A Ford V8 RSA
2 		ESP
Ret 		MON
4 		BEL NED FRA
4 		GBR
3 		ALE
3 		AUT
Ret 		ITA
4 		CAN
Ret 		USA
7 		MEX
3 		4º 27
1971 Bruce McLaren Motor Racing McLaren M19A Ford V8 RSA
6 		ESP
5 		MON
4 		NED
12 		FRA
Ret 		GBR
Ret 		ALE
Ret 		AUT
Ret 		ITA
 CAN
4 		USA
Ret 		13º 9
1972 Yardley Team McLaren McLaren M19A Ford V8 ARX
2 		RSA
1 		ESP
Ret 		3º 39
McLaren M19C Ford V8 MON
15 		BEL
3 		FRA
7 		GBR
5 		ALE
Ret 		AUT
2 		ITA
3 		CAN
3 		USA
3
1973 Yardley Team McLaren McLaren M19C Ford V8 ARX
5 		BRA
3 		6º 26
McLaren M23 Ford V8 RSA
5 		ESP
6 		BEL
7 		MON
6 		SWE
1 		FRA
8 		GBR
3 		NED
Ret 		ALE
12 		AUT
8 		ITA
15 		CAN
12 		USA
4
1974 Marlboro Team Texaco McLaren M23 Ford V8 ARX
1 		BRA
12 		RSA
9 		ESP
6 		BEL
6 		MON
Ret 		SWE
Ret 		NED
Ret 		FRA
6 		GBR
7 		ALE
DSC 		AUT
2 		ITA
6 		CAN
6 		USA
Ret 		7º 20

Resultados na Fórmula 1 fora do campionato

[editar | editar a fonte]

(key) (Carreiras en grosa indican pole position) (Carreiras en cursiva indican volta rápida)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14
1960 Denis Hulme Cooper T45 Climax FPF 1.5 L4 GLV INT
12 		SIL
Yeoman Credit Racing Team Cooper T51 Climax FPF 2.5 L4 LOM
5 		OUL
1963 Brabham Racing Organisation Brabham BT3 Climax FWMV 1.5 V8 LOM GLV PAU IMO SYR AIN INT ROM SOL KAN
4 		MED AUT OUL RAN
1964 Brabham Racing Organisation Brabham BT10 Ford 109E 1.5 L4 DMT NWT SYR AIN
10 		INT SOL MED RAN
1965 Brabham Racing Organisation Brabham BT11 Climax FWMV 1.5 V8 ROC SYR SMT INT
Ret
Brabham BT7 MED
4 		RAN
1966 Brabham Racing Organisation Brabham BT11 Climax FWMV 1.5 V8 RSA
Ret 		SYR
Ret 		INT
4
Brabham BT20 Repco 620 3.0 V8 OUL
2
1967 Brabham Racing Organisation Brabham BT20 Repco 620 3.0 V8 ROC
Ret 		SPR
2 		INT
Ret 		SYR OUL ESP
1968 Bruce McLaren Motor Racing McLaren M7A Ford Cosworth DFV 3.0 V8 ROC
3 		INT
1 		OUL
1969 Bruce McLaren Motor Racing McLaren M7A Ford Cosworth DFV 3.0 V8 ROC
3 		INT
Ret 		MAD OUL
1970 Bruce McLaren Motor Racing McLaren M14A Ford Cosworth DFV 3.0 V8 ROC
3 		INT
6 		OUL
1971 Bruce McLaren Motor Racing McLaren M19A Ford Cosworth DFV 3.0 V8 ARX ROC
Ret 		QUE
3 		SPR INT RIN OUL VIC
1972 Yardley Team McLaren McLaren M19A Ford Cosworth DFV 3.0 V8 ROC
3 		BRA OUL
1 		REP VIC
McLaren M19C INT
4
1973 Yardley Team McLaren McLaren M23 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 ROC
2 		INT
Ret
1974 Marlboro Team Texaco McLaren M23 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 PRE ROC
NC 		INT
Ret

Tasman Series

[editar | editar a fonte]
Ano Coche 1 2 3 4 5 6 7 8 Ranq Puntos
1964 Brabham BT4 LEV
1 		PUK
2 		WIG
3 		TER
Ret 		SAN
5 		WAR
5 		LAK
9 		LON 3º 23
1967 Brabham BT22 PUK
Ret 		WIG
3 		LAK
4 		WAR
Ret 		SAN
Ret 		LON
Ret 		8º 7
1968 Brabham BT23 PUK LEV WIG
3 		TER
6 		SUR
6 		WAR
5 		SAN
9 		LON
NTS 		7th 8

500 Millas de Indianápolis

[editar | editar a fonte]

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Clase
Pos.
1961 Italia Abarth & Cie Angus Hyslop Fiat-Abarth 850 S S 850 263 14º 1º
1966 Shelby-American Inc. Ken Miles Ford GT40 Mk.II P+5.0 360 2º 2º
1967 Holman & Moody Lloyd Ruby Ford GT40 Mk.IV P+5.0 86 Ret Ret

24 Horas de Daytona

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase voltas Pos. Clase
Pos.
1966 Team Chamaco Collect Victor Wilson Ferrari 250LM P+2.0 53 Ret Ret
1967 Ford Motor Company (Holman & Moody) Lloyd Ruby Ford Mk IV P+2.0 299 Ret Ret

Resultados completos na Bathurst 1000

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase voltas Pos. Clase
Pos.
1982 Australia JPS Team BMW Australia Stephen Brook BMW 635 CSi A 41 Ret Ret
1984 Australia JPS Team BMW Leopold von Bayern BMW 635 CSi Group A 148 15º 2º
1985 Auckland Coin & Bullion Exchange Ray Smith Holden VK Commodore C 146 Ret Ret
1986 Australia Bob Jane T-Marts Austria Franz Klammer Mercedes-Benz 190E B 157 9º 2º
1987 Australia Enzed Team Perkins Australia Larry Perkins Holden VK Commodore SS Group A 1 2 Ret Ret
1988 Australia Holden Special Vehicles Australia Larry Perkins
Tom Walkinshaw 		Holden VL Commodore SS Group A SV A 137 RetF Ret
1989 Australia Benson & Hedges Racing Australia Alan Jones
Australia Tony Longhurst 		Ford Sierra RS500 A 158 5º 5º
1990 Australia Benson & Hedges Racing Australia Alan Jones Ford Sierra RS500 A 65 Ret Ret
1991 Australia Benson & Hedges Racing Australia Peter Fitzgerald BMW M3 Evolution 2 157 4º 1º
1992 Australia Benson & Hedges Racing Australia Paul Morris BMW M3 Evolution 2 32 Ret Ret

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 "Denny Hulme | NZHistory, New Zealand history online". Nzhistory.net.nz. Arquivado dende o orixinal o 22 de outubro de 2016. Consultado o 2014-01-05. 
  2. ↑ "Formula 1® - The Official F1® Website". Formula1.com. 1936-06-18. Arquivado dende o orixinal o 08 de xullo de 2013. Consultado o 2014-01-05. 
  3. ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 15 de xaneiro de 2012. Consultado o 12 de abril de 2017. 
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 Denny Hulme. "Denny Hulme career statistics at Driver Database | Motorsport". Driverdb.com. Consultado o 2014-01-05. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 "Formula Junior 1962 - Championship Tables". Formula2.net. Consultado o 2014-01-05. 
  6. ↑ "Formula Junior 1963 - Championship Tables". Formula2.net. Consultado o 2014-01-05. 
  7. ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 17 de setembro de 2013. Consultado o 12 de abril de 2017. 
  8. ↑ "European Touring Car championship - 1963". Touringcarracing.net. Consultado o 2014-01-05. 
  9. ↑ "British Saloon Car Championship - 1963". Touringcarracing.net. Consultado o 2014-01-05. 
  10. ↑ "Formula 2 1964 - Limbourg GP". Formula2.net. Consultado o 2015-12-30. 
  11. ↑ "Formula 2 Trophées de France 1964 | Motorsport". Driverdb.com. 2009-04-08. Consultado o 2014-01-05. 
  12. ↑ "Tasman Series 1964 | Motorsport". Driverdb.com. 2009-04-08. Consultado o 2014-01-05. 
  13. ↑ "Tasman Cup 1964 «". Oldracingcars.com. Consultado o 2014-01-05. 
  14. ↑ "Formula 2 Autocar Britain 1964 | Motorsport". Driverdb.com. 2009-04-08. Consultado o 2014-01-05. 
  15. ↑ "Formula 1 Australia Australian Drivers' Championship 1964 | Motorsport". Driverdb.com. 2009-04-08. Consultado o 2014-01-05. 
  16. ↑ "European Touring Car championship - 1964". Touringcarracing.net. Consultado o 2014-01-05. 
  17. ↑ "European Touring Car Championship european-touring-car-championship 1964 | Motorsport". Driverdb.com. 2009-04-08. Consultado o 2014-03-02. 
  18. ↑ "British Saloon Car Championship - 1964". Touringcarracing.net. Consultado o 2014-03-02. 
  19. ↑ "BRSCC British Saloon Car Championship british-touring-car-championship 1964 | Motorsport". Driverdb.com. 2009-04-08. Consultado o 2014-03-02. 
  20. ↑ "Nürburgring 500 Kilometres 1964". Racing Sports Cars. Consultado o 2014-03-02. 
  21. ↑ "Formula 2 1965 - Spring Trophy". Formula2.net. Consultado o 2015-12-30. 
  22. ↑ "Formula 2 Trophées de France formula-2-trophees-de-france 1965 | Motorsport". Driverdb.com. 2009-04-08. Consultado o 2014-03-02. 
  23. ↑ "Results 1965 Formula 1 Season". F1 Fansite. Consultado o 2014-03-02. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 24,4 "British Sports Car Championship - Championships". Racing Sports Cars. Consultado o 2014-03-02. 
  25. ↑ "Formula 2 Trophées de France formula-2-trophees-de-france 1966 | Motorsport". Driverdb.com. 2009-04-08. Consultado o 2014-03-02. 
  26. ↑ "Formula 2 1966 - Championship Tables". Formula2.net. 2000-11-01. Consultado o 2014-03-02. 
  27. ↑ "1966 Season Standings | Formula One Seasons | All Time". F1 Pulse. Consultado o 2014-03-02. 
  28. ↑ "1967 Season Standings | Formula One Seasons | All Time". F1 Pulse. Consultado o 2014-03-02. 
  29. ↑ "Canadian-American Challenge Cup can-am 1967 | Motorsport". Driverdb.com. 2009-04-08. Consultado o 2014-03-02. 
  30. ↑ "World Sports Racing Prototypes - Can-Am 1967". Wsrp.ic.cz. Arquivado dende o orixinal o 27 de decembro de 2013. Consultado o 2014-03-02. 
  31. ↑ Galpin, Darren. "1967 Non-World Championship Formula One Races". silhouet.com. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  32. ↑ "Tasman Series tasman-series 1967 | Motorsport". Driverdb.com. 2009-04-08. Consultado o 2014-03-02. 
  33. ↑ "Tasman Cup 1967 «". Oldracingcars.com. Consultado o 2014-03-02. 
  34. ↑ "USAC National Championship usac-national-championship 1967 | Motorsport". Driverdb.com. 2009-04-08. Consultado o 2014-03-02. 
  35. ↑ "USAC Champ Car Series standings for 1967". Racing-Reference.info. Consultado o 2014-03-02. 
  36. ↑ "Canadian-American Challenge Cup can-am 1968 | Motorsport". Driverdb.com. 2009-04-08. Consultado o 2014-03-02. 
  37. ↑ "World Sports Racing Prototypes - Can-Am 1968". Wsrp.ic.cz. Arquivado dende o orixinal o 08 de maio de 2009. Consultado o 2014-03-02. 
  38. ↑ "1968 BRDC International Trophy". ChicaneF1.com. Consultado o 2014-03-02. 
  39. ↑ "Formula 1 Drivers & Constructors Standings | FIA Formula One World Championship 1968". ESPN.co.uk. 2011-09-26. Arquivado dende o orixinal o 27 de decembro de 2013. Consultado o 2014-03-02. 
  40. ↑ "Tasman Series 1968 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-30. 
  41. ↑ Brown, Allen. "Tasman Cup 1968 « OldRacingCars.com". oldracingcars.com. Consultado o 2 October 2016. 
  42. ↑ "USAC National Championship 1968 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-30. 
  43. ↑ "USAC Champ Car Series standings for 1968 - Racing-Reference.info". racing-reference.info. Consultado o 2 October 2016. 
  44. ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 27 de decembro de 2013. Consultado o 12 de abril de 2017. 
  45. ↑ "Canadian-American Challenge Cup 1969 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-30. 
  46. ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2013. Consultado o 12 de abril de 2017. 
  47. ↑ "1969 Formula 1 standings". gpupdate.net. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  48. ↑ "USAC National Championship 1969 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-30. 
  49. ↑ "USAC Champ Car Series standings for 1969 - Racing-Reference.info". racing-reference.info. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  50. ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 01 de xuño de 2009. Consultado o 12 de abril de 2017. 
  51. ↑ "Canadian-American Challenge Cup 1970 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-30. 
  52. ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2013. Consultado o 12 de abril de 2017. 
  53. ↑ "1970 Season Standings - Formula One Seasons - All Time - F1 Pulse". f1pulse.com. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  54. ↑ "USAC Champ Car Series standings for 1970 - Racing-Reference.info". racing-reference.info. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  55. ↑ "Canadian-American Challenge Cup 1971 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-30. 
  56. ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 27 de decembro de 2013. Consultado o 12 de abril de 2017. 
  57. ↑ "Formula 1 Drivers & Constructors Standings - FIA Formula One World Championship 1971 - ESPN.co.uk". espn.co.uk. Arquivado dende o orixinal o 27 de decembro de 2013. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  58. ↑ "USAC Champ Car Series standings for 1971 - Racing-Reference.info". racing-reference.info. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  59. ↑ "International Gold Cup 1972 - Race Results - Racing Sports Cars". racingsportscars.com. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  60. ↑ "Canadian-American Challenge Cup 1972 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-30. 
  61. ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2013. Consultado o 12 de abril de 2017. 
  62. ↑ "Formula 1 Drivers & Constructors Standings - FIA Formula One World Championship 1972 - ESPN.co.uk". espn.co.uk. Arquivado dende o orixinal o 20 de novembro de 2014. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  63. ↑ "Formula 1 Drivers & Constructors Standings - FIA Formula One World Championship 1973 - ESPN.co.uk". espn.co.uk. Arquivado dende o orixinal o 27 de decembro de 2013. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  64. ↑ "Formula 1 Drivers & Constructors Standings - FIA Formula One World Championship 1974 - ESPN.co.uk". espn.co.uk. Arquivado dende o orixinal o 27 de decembro de 2013. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  65. ↑ "International Race Of Champions 1974 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-30. 
  66. ↑ "IROC standings for 1974 - Racing-Reference.info". racing-reference.info. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  67. ↑ "Australian Endurance Championship 1982 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-30. 
  68. ↑ "Australian Endurance Championship 1984 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-30. 
  69. ↑ "Australian Endurance Championship 1985 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-30. 
  70. ↑ "Australian Endurance Championship 1986 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-30. 
  71. ↑ "Denny Hulme (NZ) - All Results (page 3) - Racing Sports Cars". racingsportscars.com. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  72. ↑ "European Touring Car championship - 1986". touringcarracing.net. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  73. ↑ "FIA World Touring Car Championship 1987 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2015-12-30. 
  74. ↑ "World Touring Car championship - 1987". touringcarracing.net. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  75. ↑ "Australian Touring Car Championship 1987 standings - Driver Database". driverdb.com. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  76. ↑ "1988 Australian GP Support Race". touringcarracing.net. Consultado o 2 October 2016. 
  77. ↑ "Asia-Pacific Touring Car Championship 1988 standings - Driver Database". driverdb.com. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  78. ↑ "FIA Asia-Pacific Touring Car Championship 1988". touringcarracing.net. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  79. ↑ "Australian Endurance Championship 1990 standings - Driver Database". driverdb.com. Consultado o 2 de outubro de 2016. 
  80. ↑ "Australian Endurance Championship 1991 standings - Driver Database". driverdb.com. Consultado o 2 de outubro de 2016. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Predecesor:
Jack Brabham 		Campión da Fórmula 1
1967 		Sucesor:
Graham Hill
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Denny_Hulme&oldid=6895554»