Donald James Cram

Donald James Cram

Nome orixinal	(en) Donald J. Cram
Biografía
Nacemento	22 de abril de 1919 Chester, Estados Unidos de América (en)
Morte	17 de xuño de 2001 (82 anos) Palm Desert, Estados Unidos de América
Causa da morte	cancro
Residencia	California (–2001)
Educación	Universidade Harvard - química orgánica (–1947) Rollins College (en) Universidade de Nebraska-Lincoln (pt)
Director de tese	Louis Fieser (pt)
Actividade
Campo de traballo	Química
Ocupación	químico, profesor universitario
Empregador	Universidade de California, Os Ánxeles
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (1961–) Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos
Influencias	Paul Doughty Bartlett (pt) e Robert Burns Woodward
Obra
Doutorando	Frederick Hawthorne (pt) e Fred Wudl
Premios
(1993)  Medalla Nacional de Ciencia (1992)  Prêmio em Ciências Químicas NAS (pt) (1989)  Medalha Glenn T. Seaborg (pt) (1987)  Premio Nobel de Química (1985)  Prêmio Roger Adams (pt) (1985)  Prêmio Willard Gibbs (pt) (1984)  Tolman Award (en) (1975)  Premio do Centenario da Royal Society of Chemistry (1974)  Prêmio Arthur C. Cope (pt) (1965)  Prêmio ACS por Trabalho Criativo em Química Sintética Orgânica (pt) (1954)  Bolsa de estudos Guggenheim

Donald James Cram, nado o 22 de abril de 1919 en Chester (Vermont, Estados Unidos) e finado o 17 de xuño de 2001 en Palm Desert (California), foi un químico e profesor universitario estadounidense que compartiu o Premio Nobel de Química de 1987 por "sintetizar moléculas tridimensionales que poden mimetizar o funcionamento das molécular naturais". Tamén gañou o Premio da Academia Nacional Estadounidense de Ciencias na área de ciencias químicas.

Traxectoria

Cram educouse no Rollins College, Florida e na Universidade de Nebraska onde se licenciou en 1942 e recibiu o seu doutoramento en química orgánica da Universidade Harvard en 1947. Empezou a dar clase na Universidade de California en 1947 e pasou a ser profesor a tempo completo en 1956. En 1956 obtivo a cátedra de química na Universidade de Los Ángeles.

Campo de estudo

Cram expandiu, baseándose no traballo de Charles J. Pedersen, o campo da síntese dos éteres de coroa, compostos bidimensionais orgánicos capaces de recoñecer e combinarse selectivamente cos ións de certos elementos metálicos. Sintetizou moléculas que transformaban a súa química en tridimensional, creando un abanico de moléculas de diferentes formas que podían interactuar selectivamente con outros elementos químicos por mor das súas estruturas tridimensionais complementarias. A súa obra representou un gran paso cara á síntese de encimas en laboratorios e outras moléculas naturais cuxo especial comportamento químico é debido á súa estrutura característica. Tamén traballou no campo da estereoquímica e nomeouse á Regra de Cram da indución asimétrica na súa honra.

Como profesor

Ademais de investigador, Cram foi tamén un popular profesor que instruíu a preto de 8.000 estudantes e guiou a obra académica doutros 200 estudantes graduados. Durante as clases tocaba a guitarra e cantaba cancións folk. tamén afacía rirse de si mesmo:

Un investigador empeza investigando nun novo campo con fe, unha idea confusa e uns poucos experimentos aloucados. Finalmente a relación entre os resultados negativos e positivos é a que guía o traballo. Para cando a investigación acabouse, el ou ela saben como deberían de empezar e procedido.

Notas

Ligazóns externas

• Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1987 (en inglés)
• Autobiografía na páxina do Instituto Nobel 1987 (en inglés)
• Donald James Cram en Biografías y vidas(en castelán)
• Perfil de Donald James Cram en NNDB (en inglés)
• http://www.brainyquote.com/quotes/quotes/d/donaldcram193831.html (en inglés)

Predecesor: Dudley R. Herschbach, Yuan T. Lee e John Charles Polanyi

Premio Nobel de Química 1987 con Jean-Marie Lehn e Charles J. Pedersen

Sucesor: Johann Deisenhofer, Robert Huber e Hartmut Michel