Jennifer Doudna

Jennifer Doudna

(2016)
Biografía
Nacemento	(en) Jennifer Anne Doudna 19 de febreiro de 1964 (60 anos) Washington, D.C., Estados Unidos de América
Board of directors member (en) Johnson & Johnson (mul)
26 de abril de 2018 –
Datos persoais
Residencia	Hilo
Educación	Universidade Harvard - Bioquímica (–1989) Pomona College - química (–1985) Hilo High School (en)
Director de tese	Jack Szostak
Actividade
Campo de traballo	Bioquímica, Bioloxía molecular, transcrición xenética, Hepatitis C virus, ARN interferente, ribosoma e Difracción de raios X
Ocupación	bioquímica, química, profesora universitaria, bióloga molecular, cristalógrafa
Empregador	Universidade de California, Berkeley (2002–) Universidade Yale (1994–2002) Instituto Médico Howard Hughes Universidade de California, San Francisco
Membro de	Academia Pontificia das Ciencias (2021–) Royal Society (Membro estranxeiro da Royal Society) (2016–) Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (Membro da Academia Nacional de Ciencias dos Estados Unidos) (2002–) Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Academia Nacional de Medicina dos Estados Unidos (pt)
Profesores	Jack Szostak
Influencias	Corwin Hansch (pt) , Sharon Panasenko (en) , Jack Szostak e Thomas Cech
Participou en
20 de xaneiro de 2016	Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2016
21 de xaneiro de 2015	Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2015
Obra
Doutorando	Akshay Tambe (en)
Familia
Cónxuxe	Jamie H. D. Cate
Premios
(2023)  Salón da Fama dos Inventores Nacionais../... 42+

Jennifer Anne Doudna, nada en Washington o 19 de febreiro de 1964, é unha bioquímica estadounidense, catedrática de química e bioloxía celular e molecular na Universidade de California, Berkeley. Foi investigadora no Instituto Médico Howard Hughes (HHMI) dende 1997. En 2020 foi galardoada co Premio Nobel de Química «polo desenvolvemento dun método para a edición xenética», premio compartido con Emmanuelle Charpentier.

Traxectoria

Educación

Doudna obtivo a súa licenciatura en química na Universidade de Pomona en 1985, e o seu doutoramento en bioquímica sobre ribozimas na Universidade Harvard, baixo a supervisión de Jack W. Szostak. Fixo o seu traballo de postdoutoramento con Thomas Cech na Universidade de Colorado, Boulder.

Investigación e carreira

Durante a súa estancia no laboratorio Szotak, Doudna modificou o intrón catalítico do grupo I para convertelo nunha verdadeira ribozima catalítica capaz de copiar padróns de ARN. Ao recoñecer as limitacións de non ser quen de ver os mecanismos moleculares das ribozimas, comezou a traballar para cristalizar e resolver a estrutura tridimensional do intrón catalítico do grupo I do protozoo Tetrahymena en 1991 no laboratorio de Cech e continuou mentres comezaba o seu profesorado na Universidade Yale en 1994. O grupo conseguiu formar cristais de alta calidade, pero tivo dificultades co problema das fases debido a unha unión non específica dos ións metálicos. Un dos seus primeiros estudantes de posgrao, quen despois se converteu no seu esposo, Jamie Cate, decidiu empapar os cristais en hexamina de osmio para imitar o magnesio. Empregando esta estratexia, foron capaces de resolver a estrutura, a segunda estrutura de ARN encartado dende o ARNt. Os ións de magnesio agrúpanse no centro da ribozima facilitando o encartamento do ARN, de xeito similar ao rol do núcleo hidrofóbico no encartamento dunha proteína.

Doudna foi ascendida ao posto de profesora de biofísica molecular e bioquímica Henry Ford II en Yale no ano 2000. En 2002, aceptou a posición como membro do claustro da Universidade de California, Berkeley como profesora de bioquímica e bioloxía molecular para estar máis preto da súa familia e do sincrotrón no Laboratorio Nacional Lawrence Berkeley. O seu traballo inicial na solución de grandes estruturas de ARN levárona a facer máis estudos estruturais da ribozima do virus da hepatite delta (HDV), o IRES e complexos proteína-ARN como a partícula de recoñecemento de sinal. O seu laboratorio agora enfócase nun entendemento mecanístico dos procesos biolóxicos que involucran o ARN. Este traballo está dividido en tres grandes áreas: o sistema CRISPR, ARN de interferencia e controis traducionais vía micro ARN.

En 2012 Doudna e os seus colegas realizaron un novo descubrimento que reducía o tempo de traballo necesario para editar o ADN xenómico. O seu descubrimento baséase nunha proteína chamada Cas9 que se atopa no sistema inmune da bacteria Streptococcus "CRISPR", e que traballa como unhas tesoiras. A proteína ataca a súa presa, o ADN do virus, e córtao. No 2013, Doudna deu unha conferencia en TED sobre os aspectos bioéticos do uso de CRISPR.

En outubro de 2020, Jennifer Doudna e o seu equipo anunciaron a creación dunha nova proba para detectar o virus da COVID-19, desenvolvida usando a técnica de CRISPR, e que permitirá detectar a enfermidade dun xeito máis rápido, sinxelo e a menor custo.

Honras e premios

Doudna foi Scholar Searle e recibiu en 1996 o Premio Beckman a Mozos Investigadores, o Premio NAS para Iniciativas investigadoras en 1999, e o Premio Alan T. Waterman no 2000. Foi elixida para a Academia Nacional de Ciencias en 2002 e para o Instituto de Medicina en 2010.

• 2014: Premio Lurie en Ciencias Biomédicas da Fundación para os Institutos Nacionais de Saúde.
• 2014: Premio Dr. Paul Janssen de Investigación Biomédica e Premio en Innovación en Ciencias da Vida, ambos compartidos con Emmanuelle Charpentier.
• 2015: Nomeada unha das cen persoas máis influentes do mundo pola revista Time, xunto con Emmanuelle Charpentier.
• 2015: Premio Princesa de Asturias, xunto con Emmanuelle Charpentier.
• 2015: Premio Gruber en Xenética, con Emmanuelle Charpentier.
• 2016: Premios Fundación BBVA Fronteiras do Coñecemento xunto con Emmanuelle Charpentier e Francisco M. Mojica.
• 2016: Premio L'Oréal-UNESCO a Mulleres en Ciencia