Bernal de Bonaval
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século XII  Galicia, España |
| Morte | c. século XIII |
| Actividade | |
| Ocupación | trobador, poeta |
| Xénero artístico | Poesía |
  | |
Bernal de Bonaval foi un segrel galego do século XIII.
O seu nome aparece por veces como Bernaldo ou Bernardo. Mantiña vínculos co mosteiro de San Domingos de Bonaval, pertencente á vila de Santiago de Compostela. A súa actividade poética desenvolveuse nas cortes de Fernando III e de Afonso X. Mantense fiel ás tradicións líricas pretrobadorescas, en detrimento dos modelos provenzais. Consérvanse 19 cantigas súas, 10 delas de amor, 8 de amigo[1] e a última é unha tenzón feita con Abril Pérez.
Cantigas de amor
[editar | editar a fonte]
Cantigas de amigo
[editar | editar a fonte]- Fremosas, a Deus grado
- Diss´a fremosa en Bonaval assí
- Se veess´o meu amigo
- Ai, fremosinha, se ben ajades
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
A Galifontes posúe textos orixinais acerca de: Bernal de Bonaval |
