Saltar ao contido

Casa de Bragança

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Dinastía de Braganza»)
Xoán IV de Portugal
Xoán IV de Portugal
Xoán IV de Portugal, fundador da dinastía de Bragança.
Serie
Historia de Portugal
Portugal na prehistoria
Portugal prerromano
Romanización: Lusitania e Gallaecia
Visigodos e Suevos
Dominio árabe e a Reconquista
Condado Portucalense
Independencia de Portugal
Dinastía de Borgoña
Crise de 1383-1385
Dinastía de Avis
Descubrimentos e Expansión Portuguesa
Imperio portugués
Crise sucesoria de 1580
Dinastía Filipina
Restauración da Independencia
Dinastía de Braganza
Terremoto de Lisboa de 1755
Guerra Peninsular
Revolución Liberal (24/08/1820)
Vilafrancada e Abrilada
Guerras liberais
Convención de Évora-Monte
Revolución de Setembro,
Revolta dos Marechais e Patulea
Rexeneración e Fontismo
O mapa cor-de-rosa e o ultimato británico
Revolución do 5 de outubro de 1910 e Proclamación da República
Goberno Provisorio
I República
Ditadura militar e o Estado Novo
Guerra de Ultramar
Revolución dos Caraveis
III República
Por tópico
Historia militar
Historia diplomática
Historia cultural
Categoría: Historia de Portugal

A dinastía de Bragança ou dinastía de Braganza foi unha das dinastías reinantes en Portugal desde o ano 1640 ata o ano 1910.

Ten os seus inicios con Afonso de Portugal, Conde de Barcelos (nado en 1370 e finado en 1461), que era fillo natural de Xoán I o de Boa Memoria e de Inés Pires. No ano 1442, Afonso V o Africano outorga o nobre título de 1º Duque de Bragança ao seu medio-tío Afonso. Entre os descendentes de Afonso I de Bragança atopábase Henrique I, que reina desde 1578 ata 1580. Á súa morte, houbo varios pretendentes e aspirantes ao trono portugués, pero tiveron de desistir ante a invasión e conquista de Portugal por parte do Rei Filipe II de España (1580). O Reino de Portugal quedou deste xeito incorporado e anexado á monarquía dos Habsburgo ata 1640, ano en que o 8º duque, Xoán II de Bragança, e a súa esposa dona Luísa de Guzmán, encabezan toda unha serie de ataques e conspiracións que culminan na revolución en contra de Filipe IV de España no ano 1640.

Xoán II de Bragança, que toma o nome de Xoán IV e é o primeiro rei Bragança (que reina desde 1640 ata 1656), ségueo o seu fillo Afonso VI (que reina desde 1656 ata 1683). Á morte de Afonso VI, sucédeo o seu irmán Pedro II (que reina desde 1683 ata 1706). Á morte de Pedro II, sucédeo o seu fillo Xoán V (que reina desde 1706 ata 1750).

No ano 1750 ascende ao trono Xosé I (que reina desde 1750 ata 1777), cuxa filla María de Bragança (herdeira ao trono) casou co seu tío Pedro de Bragança (irmán de Xosé I), e ambos reinan conxuntamente como María I e Pedro III. Cando a invasión napoleónica de Portugal, Xoán VI (fillo de María I e Pedro III) retirouse para Brasil, regresando en 1821. Á morte de Xoán VI en 1826, foi sucedido polo seu fillo Pedro IV, quen optou polo Imperio do Brasil e abdica ao trono de Portugal a favor da súa filla María II casada co nobre alemán Fernando de Saxonia-Coburgo-Gotha e Koháry (Fernando II), á que segue o seu fillo Pedro V (que reinou desde 1853 ata 1861). A pesar de seguir co apelido Bragança, a dinastía é unha rama da gran dinastía alemá de Wettin (Casa de Bragança-Saxonia-Coburgo e Gotha). Á morte de Pedro V no ano 1861, é sucedido por seu irmán Lois I (quen reinou entre 1861 e 1889). Seguen a liña, Carlos I (que reinou desde 1889 ata que morreu asasinado 1908). A este seguiulle Lois Filipe de Braganza (rei por un día). A Lois Filipe I, seguiuno o seu irmán Manuel II, o último dos Bragança, destronado pola revolución republicana de 1910. Tamén está a filla bastarda de Carlos I, María Pía de Saxonia-Coburgo-Gotha e Bragança.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]