Saltar ao contido

Houdini (álbum)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Houdini
Álbum de Melvins
Publicado21 de setembro de 1993
Gravación1992 - 1993
Duración54:44
Xénero(s)sludge metal, grunge, doom metal
Selo(s)Atlantic Records
ProdutorMelvins, Kurt Cobain, Garth Richardson
Cronoloxía
Lysol
(1992) 		Houdini Prick
(1994)
Na rede
Discogs: 54922 Editar o valor en Wikidata
[ editar datos en Wikidata ]

Houdini é o quinto álbum da banda estadounidense de sludge metal Melvins, editado o 21 de setembro de 1993 a través da Atlantic Records. Trátase da estrea do grupo nun grande selo tras publicar os seus anteriores traballos a través do selo independente Boner Records.

Melvins era unha das banda favoritas de Kurt Cobain e co-produciu seis temas do disco xunto co grupo. Cobain tamén toca a guitarra en "Sky Pup" e engadiu percusión en "Spread Eagle Beagle".

O disco conta cunha versión da canción de 1974 de Kiss "Goin' Blind". Os temas "Hooch", "Lizzy" e "Honey Bucket" editáronse como sinxelos cos seus correspondentes vídeos musicais. "Night Goat" é unha regravación parcial dunha canción que a banda editara como sinxelo en 1992.

Antecedentes e gravación

[editar | editar a fonte]

O presidente de Atlantic Records, Danny Goldberg, fichou aos Melvins, que non tiñan representante, grazas a unha entusiasta suxestión de Kurt Cobain. Parte do seu contrato lles garantía un control creativo total, xa que ningún representante da discográfica podía entrar no estudio mentres o grupo gravaba o seu traballo, e Atlantic tiña prohibido discutir ou gardar as súas gravacións se non estaban satisfeitos con elas. Houdini foi o primeiro dos tres álbums que gravaron para a compañía.[1]

Kurt Cobain foi aceptado por Melvins como produtor do álbum despois de que un A&R en Atlantic Records, que tamén dirixía a empresa de xestión de Cobain, o suxerise.[2] A pesar de ser acreditado como coprodutor, o alcance da implicación de Cobain no álbum é cuestionable. Andrew Earles, que incluíu a Houdini no seu libro Gimmie Indie Rock (2014), afirmou que Cobain supostamente durmiu durante a maioría das sesións.[3] Jonathan Burnside, un colaborador dos Melvins e enxeñeiro de Houdini, recordou: "Non é doado lembrar a creación do álbum Houdini con Kurt Cobain e os Melvins. Mala comunicación, drogas, especulación das grandes discográficas, rehabilitacións, atrasos no calendario, cambadelas, e descrédito do álbum... foi un álbum do diaño".[4] Falando con Kerrang! en 2008, o guitarrista e vocalista dos Melvins Buzz Osborne, que máis tarde dixo en 2009 que Cobain "non estaba en condicións de producir nada",[2] recordou:

"Houdini foi o primeiro álbum que fixemos para Atlantic Records e sen dúbida o noso disco máis vendido, aínda que non tanto para que puidese pagar un anticipo por nun novo Rolls ou algo así! Chegou a todo o maremoto de cousas de Nirvana e estou seguro de que se non fose por iso non teriamos interese por unha gran discográfica. Queriamos facer un disco que non afastase aos nosos seguidores, pero queriamos facer un que nos gustaría facer. Tamén sabiamos que non íamos desempoar un álbum de platino pronto, sabes? Fixemos un montón de sesións con Kurt Cobain [producindo], pero chegou ao punto de que estaba tan descontrolado que basicamente o despedimos e fomos por camiños separados, o que é lamentable, porque creo que sería divertido. Obviamente, esa foi unha pequena instantánea do que acabaría pasando e non gardo moitos bos recordos diso: foi unha traxedia absoluta".[5]

Aínda que as notas do álbum indican a Lorax como baixista da banda, ela non parece ter tocado no álbum. Sobre os créditos do baixo, Osborne declarou: "Este álbum é principalmente eu e Dale Crover. Ou toquei eu o baixo ou ben el o fixo en case todo, independentemente do que digan os créditos..."[6]

A portada do álbum é unha ilustración do deseñador gráfico Frank Kozik.[7]

Música e composición

[editar | editar a fonte]

Houdini ten un son sludge metal,[8][9] grunge[10] e doom metal.[3] O crítico de Spin describe o disco como "non precisamente un álbum mainstream accesible no modo 'alternativo', non co seu solo de percusión de dez minutos de son aleatorio, letras beefheartianas murmuradas, cortadas e pegadas e tempos tan lentos que fan que Flipper pareza tan rápido como Slayer."[11] Earles escribiu que o álbum mostra dúas versións diferentes de Melvins: "unha variedade notablemente mellor do doom-metal lento, impío, pesado, aínda que melódico, co que a banda deixara marca en anos anteriores, e un ritmo máis rápido, como un sludge-thrash espeso e estraño impulsado por unha composición pegadiza e inspirada".[3] Patrick Kennedy, de AllMusic, considerou o álbum como un "froito completo" da "destilación xaropea de riffs de Sabbath e do ruidoso anti-punk de Flipper" que se presentou orixinalmente nos seus lanzamentos Eggnog (1991) e Bullhead (1991).[12]

"Pearl Bomb" presenta un ritmo electrónico,[13] cunha percusión que foi comparada cunha máquina de escribir atascada,[14] mentres que "Spread Eagle Beagle" é un "solo de percusión clamoroso".[13] Esta última canción, que consiste unicamente en percusión, foi descrita como unha broma; non chega ao clímax, como "Toad" (1966) de Cream ou "Moby Dick" (1969) de Led Zeppelin, senón que "resoa obstinadamente ata que as distancias entre os golpes de batería medran tanto que é case coma se estiveses escoitando unha parodia de discos da época do CD cuxas cancións extra veñen despois dun longo silencio".[14]

Lanzamento e recepción da crítica

[editar | editar a fonte]
Críticas profesionais
Avaliacións da crítica
Fonte Avaliación
AllMusic 4.5/5 estrelas[12]
Chicago Tribune 3/4 estrelas[15]
Collector's Guide to Heavy Metal 7/10[16]
Pitchfork 7,7/10[14]
Spin 0.5/1 estrela[11]

Houdini é o maior éxito comercial dos Melvins. O disco vendeu 110 000 copias[17] e chegou ao número 29 da lista Heatseekers Albums da Billboard. O tema "Honey Bucket", que contou cun video musical, tamén foi emitido pola MTV.[18]

O crítico de AllMusic Patrick Kennedy escribiu: "Coa súa voluminosa produción e determinación de expandir continuamente o seu son independentemente das tendencias musicais, a obra de Melvins comezou a rivalizar, polo menos no papel, coas traxectorias profesionais de Frank Zappa e Neil Young".[12] Jonathan Gold de Spin afirmou: "Algunhas seccións están gravadas tan forte que a distorsión da guitarra literalmente rómpese en ruído branco nos teus altofalantes; outras cancións, os éxitos, son melodías clásicas dos Melvins, o que significa que farán preguntarte se as pilas do teu radiocasete estanse esgotando".[11] Greg Kot de Chicago Tribune escribiu que o álbum "demostra que o contrato cunha grande discográfica non os diluíu nin un pouco, aínda que o seu golpe king-size soa máis claro e contundente".[15]

Legado

[editar | editar a fonte]
Melvins no Primavera Sound 2007 interpretando Houdini na súa totalidade

Treblezine nomeou a Houdini como un dos "10 álbums esenciais de Sludge Metal" e como un dos "30 mellores álbums de grunge".[9][19] Diffuser.fm situouno no número 10 da súa lista dos "10 mellores álbums de grunge". A canción "Hooch" está clasificada como unha das mellores cancións da década por Pitchfork no libro The Pitchfork 500: Our Guide to the Greatest Songs from Punk to the Present.[20]

No ano 2005 o álbum foi interpretado ao vivo na súa totalidade como parte da serie de concertos Don't Look Back organizados por All Tomorrow's Parties.[2] Nos seguntes anos tamén interpretaron o álbum noutras ocasións, como no festival Primavera Sound en 2007[21] e na xira do 25 aniversario da banda en 2009.[22]

O batería de Mastodon Brann Dailor listou ao álbum como unha influencia.[23]

O álbum estivo en gran parte esgotado en vinilo dende a década dos 90 e foi reeditado en 2016 a través de Third Man Records.[18]

Listaxe de cancións

[editar | editar a fonte]

Todos os temas compostos polos Melvins agás onde se indique.

N.º TítuloEscritor(es) Duración
1. "Hooch"    2:51
2. "Night Goat"    4:41
3. "Lizzy"    4:43
4. "Going Blind"  Simmons, Coronel 4:32
5. "Honey Bucket"    3:01
6. "Hag Me"    7:06
7. "Set Me Straight"    2:25
8. "Sky Pup"    3:50
9. "Joan of Arc"    3:36
10. "Teet"    2:51
11. "Copache"    2:07
12. "Pearl Bomb"    2:45
13. "Spread Eagle Beagle"    10:13

As copias en vinilo inclúen unha versión de "Rocket Reducer No. 62 (Rama Lama Fa Fa Fa)", de MC5, en vez de "Spread Eagle Beagle". Unha edición xaponesa en CD (AMCY-625) tamén contén "Rocket Reducer No. 62 (Rama Lama Fa Fa Fa)" como corte 14 ao final do disco, aparecendo despois de "Spread Eagle Beagle".[24]

Persoal

[editar | editar a fonte]

Melvins

  • Buzz Osborne - guitarra, voces, baixo, produción, mestura, gravación
  • Dale Crover - batería, voces, baixo, produción, mestura, gravación
  • Lorax - baixo (acreditada pero non gravou)

Persoal adicional

  • Bill Bartell - baixo, guitarra solista (4)
  • Billy Anderson - baixo (6, 10); gravación (2-6, 8, 10–12), mestura (3-6, 10, 11)
  • Kurt Cobain - guitarra (8), percusión (13); produción (1, 7-9, 12, 13), mestura (1, 7)
  • Al Smith - percusión adicional (13)
  • Mike Supple - percusión adicional (13)

Produción

  • Jonathan Burnside - gravación (1, 2, 7-9, 12 e 13)
  • Tom Doty - asistente de gravación (1, 7)
  • Garth Richardson - mestura (3-6, 9, 10, 13), produción (6, 10)
  • Joe Marquez - asistente de gravación (3–6, 9, 10, 13)
  • Wolf Kessler - asistente de gravación (6, 9, 10, 13)
  • Lou Oribin - gravación (8, 12)
  • Barrett Jones - gravación, mestura (11)
  • Don Lewis - foto da banda
  • Frank Kozik - dirección artística, ilustración
  • Valerie Wagner - dirección artística, deseño
  • Stephen Marcussen - masterización

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Earles, Andrew (2013-01-08). "Blame Nirvana: The 40 Weirdest Post-'Nevermind' Major-Label Albums". SPIN (en inglés). Consultado o 2024-12-29. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Ritter, Travis. "No Happy Ending". The Stranger (en inglés). Consultado o 2024-12-29. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Earles, Andrew (2014). Gimme indie rock: 500 essential American underground rock albums 1981-1996. Minneapolis: Voyageur Press. pp. 191-193. ISBN 978-0-7603-4648-8. 
  4. ↑ Soulsby, Nick (2015). I Found My Friends: The Oral History of Nirvana (1st ed ed.). New York: St. Martin's Press. ISBN 978-1-4668-6721-5. 
  5. ↑ Kerrang! , nº 1214, 14 de xuño de 2008. "Treasure Chest. An Intimate Portrait of a Life in Rock. King Buzzo", p. 60
  6. ↑ "PRIMER: Buzz Osborne Breaks Down 10 Crucial Melvins Records, Including Their Amp-Less Album and the One Kurt Cobain Ruined". self-titled magazine. 2011-10-03. Consultado o 2024-12-29. 
  7. ↑ Minsker, Evan (2023-05-10). "Frank Kozik, Artist Behind Queens of the Stone Age and Melvins Album Covers, Dies at 61". Pitchfork (en inglés). Consultado o 2024-12-29. 
  8. ↑ "The 13 Most Essential Sludge Records". Kerrang! (en inglés). 2020-06-16. Consultado o 2024-12-30. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Terich, Jeff (2016-09-15). "10 of the Best Sludge Metal Albums". Treble (en inglés). Consultado o 2024-12-30. 
  10. ↑ Robinson, Joe (2013-01-08). "10 Best Grunge Albums". Diffuser.fm (en inglés). Consultado o 2024-12-30. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Gold, Jonathan (novembro de 1993). Marks, Craig (ed.). "Melvins: Houdini". Spin. SPIN Media LLC. p. 134
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 "Houdini - Melvins". AllMusic (en inglés). Consultado o 2024-12-30. 
  13. ↑ 13,0 13,1 "Melvins". Trouser Press (en inglés). Consultado o 2024-12-30. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Bromfield, Daniel. "Melvins: Houdini". Pitchfork (en inglés). Consultado o 2024-12-30. 
  15. ↑ 15,0 15,1 "Melvins Houdini (Atlantic) (STAR)(STAR)(STAR... - tribunedigital-chicagotribune". web.archive.org. 2018-01-26. Consultado o 2024-12-30. 
  16. ↑ Popoff, Martin (2007). The Collector's Guide to Heavy Metal: Volume 3: The Nineties. Burlington, Ontario, Canada: Collector's Guide Publishing. p. 270. ISBN 978-1-894959-62-9
  17. ↑ "The Melvins finally crack the Billboard Top 200 after 26 years". The Washington Post. Consultado o 30 de decembro de 2024. 
  18. ↑ 18,0 18,1 "The Melvins '90s-Era Major Label Albums Get Reissue Treatment via Third Man │ Exclaim!". The Melvins '90s-Era Major Label Albums Get Reissue Treatment via Third Man │ Exclaim! (en inglés). Consultado o 2024-12-30. 
  19. ↑ "The 30 Best Grunge Albums". Treble (en inglés). 2016-10-06. Consultado o 2024-12-31. 
  20. ↑ Plagenhoef, Scott; Schreiber, Ryan (2008). The Pitchfork 500: our guide to the greatest songs from punk to the present (1st Fireside trade pbk ed ed.). New York: Simon & Schuster. p. 116. ISBN 978-1-4165-6202-3. 
  21. ↑ Diver, Mike (2007-05-30). "DiS @ Primavera Sound: the preview". DrownedInSound (en inglés). Consultado o 2024-12-31. 
  22. ↑ "Melvins to relive Houdini". Consequence (en inglés). 2009-03-05. Consultado o 2024-12-31. 
  23. ↑ "Mastodon's Brann Dailor- Under the Influence - The Skinny". www.theskinny.co.uk (en inglés). Consultado o 2024-12-31. 
  24. ↑ "Melvins - Houdini" (en inglés). 1993-11-28. Consultado o 2024-12-31. 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Houdini_(álbum)&oldid=6944201»