Saltar ao contido

Luís Trigo Chao

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «O Gardarríos»)
Modelo:BiografíaLuís Trigo Chao
Biografía
Nacemento24 de decembro de 1889 Editar o valor en Wikidata
San Pantaleón de Cabanas, España Editar o valor en Wikidata
Morte25 de xuño de 1948 Editar o valor en Wikidata (58 anos)
Vilanova, España Editar o valor en Wikidata
Causa da mortemorte en combate, ferida por arma de fogo Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpolítico, maquis Editar o valor en Wikidata
Partido políticoPartido Socialista Obrero Español Editar o valor en Wikidata

Nomes e Voces: 3169 Los de la sierra: 8278

Luís Trigo Chao, coñecido como Gardarríos e Chao, nado en San Pantaleón de Cabanas (Ourol) o 24 de decembro de 1889 e finado en Lourenzá o 25 de xuño de 1948, foi un guerrilleiro antifranquista galego.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Emigrou moi novo a Cuba, onde traballou na hostalería e nunha fábrica de mobles. Despois marchou a Arxentina, regresando a Mondoñedo en 1921 como gardarríos da Sociedade Venatoria Provincial. Foi presidente da Agrupación Socialista de Mondoñedo. Ao producirse o golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 fuxiu ao monte, permanecendo agochado nas casas dos amigos.

Nota da morte do Gardarríos (26 de xullo de 1948 no El Progreso), tomada do libro 'José María Rodríguez Díaz, in memoriam'
Nota da morte do Gardarríos en El Progreso, 26 de xullo de 1948.

A súa actividade guerrilleira comezou en 1939, desenvolvéndose no norte da provincia de Lugo, nas zonas de Lourenzá, Abadín, Viveiro e Mondoñedo, mantendo contacto cos membros do Grupo Neira. Foi acusado polas autoridades de ser o autor do axustizamento do xefe falanxista José Viador Traseira o 9 de abril de 1940[1]. Actuou case sempre en solitario e nalgunhas accións acompañado de Perfecto Requeijo Rouco ou Roberto Alonso Díaz. Morreu a mans dunha contrapartida (unha brigadilla, con base operativa en Viveiro, formada por dous policías e catro membros voluntarios da gardia civil) en Vilanova de Lourenzá o 25 de xuño de 1948 non estando claro como chegou a producirse o engano que o levou á morte.[2] Co Gardarríos caeu a súa compañeira Antonia Díaz Pérez.

  1. Cabana Iglesia, Ana (2013). La derrota de lo épico. Universitat de València. ISBN 978-84-370-9217-1. 
  2. AAVV, AAVV (2018). José María Rodríguez Díaz, in memoriam. Lic. CC BY-NC-SA 4.0. AVV O Tesón. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Redondo Abal, Francisco Xavier (2006). Botarse ao monte. Censo de guerrilleiros antifranquistas na Galiza (1939-1965). Sada: Do Castro. ISBN 84-8485-231-8. 

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]