Saltar ao contido

Politeísmo celta

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Series de
Mitoloxía celta
Mitoloxía gaélica
Mitoloxía britónica
Relixión
Festivais
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Celta (homónimos).

O politeísmo celta, tamén coñecido como paganismo celta,[1][2][3] comprende as prácticas e crenzas relixiosas atribuídas ós pobos celtas que habitaron no oeste de Europa durante a Idade de Ferro, entre os anos -500 e 500, abranguendo dende a cultura de La Tène ata a era romana. No caso dos celtas insulares correspóndese coa Idade de Ferro británica e a Irlanda celta.

O politeísmo celta foi unha das meirandes relixións durante a Idade de Ferro dentro da familia indoeuropea. Isto débese a que comprende unha gran cantidade de variacións xeográficas e cronolóxicas. Malia a súa variedade, poden ser detectadas semellanzas estruturais[4] permitindo detectar unha "homoxeneidade relixiosa básica" entre os diferentes pobos celtas.[5]

O panteón celta componse de numerosos teónimos que foron recollidos pola epigrafía e etnografía grecorromana. Entre eles, os máis prominente son Teutates, Taranis e Lugh. Figuras medievais da mitoloxía irlandesa foron aducidas por mitoloxía comparada, interpretadas como versións evémeras de deidades precristiás insulares. Unha característica salientable da relixión celta, segundo se reflicte na historiografía romana, é a súa estendida práctica do sacrificio humano. Segundo as fontes gregas e romanas, na Galia, Britania e Irlanda existía unha caste de "sabios máxico-relixiosos" cuxos membros se coñecían como druídas, pero é moi pouco o que se coñece deles.[6]

Coa conquista da Galia (entre o -58 e o -51) e o sur de Britania (43) polo Imperio romano, as prácticas relixiosas celtas adoptaron elementos dos conquistadores produto da romanización, dando lugar a cultos sincréticos coas súas tradicións e deidades, como Cernunnos, Artio, Telesforo etc.

Nos séculos V e VI, o cristianismo converteuse na fe dominante na área celta, suplantando as súas prácticas relixiosas. Porén, o politeísmo celta deixou a súa pegada nas Nacións celtas, influenciando unha mitoloxía posterior, e servindo de base para novos movementos relixiosos, como neopaganismo celta, xurdido no século XX.

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Ross, Anne (1974). Pagan Celtic Britain: Studies in Iconography and Tradition. Londres: Sphere Books Ltd.
  2. ↑ Hutton, Ronald (1991). The Pagan Religions of the Ancient British Isles: Their Nature and Legacy. Oxford, Reino Unido e Cambridge, USA: Blackwell.
  3. ↑ Jones, Prudence e Pennick, Nigel (1995). A History of Pagan Europe. Routledge.
  4. ↑ Cunliffe, Barry (1997). The Ancient Celts. Oxford and New York: Oxford University Press. Page 184.
  5. ↑ Ross, Anne (1986). The Pagan Celts. Londres: B.T. Batsford. Page 103.
  6. ↑ Hutton, Ronald (2009). Blood and Mistletoe: The History of the Druids in Britain. Yale University Press. Page 17.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Politeísmo_celta&oldid=6165732»