Serafín Lampión
| Serafín Lampión | |
|---|---|
| Información editorial | |
| Editorial | Casterman |
| Primeira aparición | O caso Tornasol (1956) |
| Creadores | Hergé |
| Compañeiros | Tintín, Capitán Haddock, Milú, Hernández e Fernández, Profesor Tornasol |
Serafín Lampión (francés: Séraphin Lampion) é un personaxe ficticio de As aventuras de Tintín, a serie de cómics do debuxante belga Hergé. É un home sociable, sinxelo e prepotente que entra na historia irrumpindo sen ser convidado.
Historial de personaxes[editar | editar a fonte]
Ao Capitán Haddock non lle gusta Serafín Lampión, xa que o considera irritante, aínda que Lampión segue alegremente alleo e crese un gran amigo do Capitán. Lampión é retratado como un turista despistado nos lugares exóticos onde Tintín e o Capitán teñen as súas aventuras. É vendedor de seguros de oficio, e moitas veces tenta vender seguros a outros personaxes. Lampión adoita citar ao seu tío Anatolio, que era barbeiro.[1][2]
Serafín Lampión está baseada nun vendedor que chegou á porta de Hergé e se invitou a entrar, pero tamén nun estereotipo do que Hergé chamou un belgicain, un belga de mente mesquiña que carece de autoconciencia.[3] Lampión aparece ao final da serie, comezando en O caso Tornasol, onde a súa autoimportancia e insensibilidade enfurecen ao Capitán Haddock. Lampión tamén aparece en Stock de coque, As xoias da Castafiore, Voo 714 para Sidney e Tintín e os pícaros.
Lampión aparece seis veces en O caso Tornasol: dúas veces invitándose a si mesmo no castelo de Moulinsart (nunha das ocasións no laboratorio de Tornasol), escondéndose de disparos no parque contiguo, interferindo nunha transmisión de radio crítica (Haddock estaba tentando chamar á policía mentres perseguía aos captores de Tornasol, pero Lampión asumiu que estaba bromeando), interrompendo repetidamente a chamada telefónica de Haddock a Nestor e mudándose ao castelo de Moulinsart coa súa familia durante unhas vacacións mentres Tintín, Haddock e Tornasol estaban ausentes. Tintín, que raramente mostra rabia, non se ve afectado. Non obstante, o capitán é incitado a diatribas memorables, por exemplo:
| “ | É inútil, señor Lampión, eu teño tódolos seguros posibles e imaxinables. Si, todos! Teño seguro de vida, de accidentes, contra da saraiba, a choiva, os alagamentos,o abolo das marés e os ciclóns, contra da cólera, a gripe e os refriados, contra a couza, termitas e a praga da langosta... ¡Téñoos todos, digollo eu...!¡O único seguro queme faltaé un seguro contra as rallantes!")[4] | ” |
Lampión non pode captar unha indirecta. Vese a si mesmo como o amigo de Haddock e non parece darse conta de que os arrebatos do Capitán demostran unha auténtica aversión por el. Cando Bianca Castafiore asegurou as súas xoias por unha gran cantidade de diñeiro, Lampión criticou ao Capitán, dicindo que como un "amigo" común seu e de Bianca, Haddock debería asegurarse de que Lampión conseguise o trato. De feito, Haddock ve a ambos como molestias e non como amigos.
No último álbum de Tintín, Tintín e os pícaros, as cousas dan a volta cando Tintín e o Capitán rouban os disfraces do grupo co que viaxa Lampión, os Jolly Follies. Wagg ten un papel infrecuente nos álbums de Tintín xa que, a diferenza da maioría dos personaxes recorrentes con papel na trama, é un ser humano relativamente medio (non é criminal, excéntrico, ditatorial ou famoso). Facilitou que Hergé incorporase un estado de ánimo doméstico máis realista aos libros posteriores. Quizais reflectindo a antipatía de Hergé pola mediocridade, Lampión nunca logra moito, excepto estorbar.
Na serie animada, o seu papel está moi diminuído. O seu papel en O caso Tornasol tamén diminuíu. Non apareceu nin nos episodios televisivos de Stock de coque, As xóias da Castafiore, nin no Voo 714 para Sydney. Tamén fai un cameo no episodio televisivo de As sete bólas de cristal, mentres que no álbum de cómic orixinal, está ausente. (A única historia na que ten unha aparición importante é "Tintín e os picaros"). A súa familia tamén foi completamente eliminada.
Nome[editar | editar a fonte]
Os nomes en Tintín non sempre se traducen literalmente, senón que se converten nunha broma diferente. O que Hergé pretendía en francés non se pode traducir directamente, pero el "quería algo 'inflado', un ton que expresase ao mesmo tempo carnoso e débil".[5] O nome orixinal francés de Séraphin Lampion [se.ʁa.fɛ̃ lɑ̃.pjɔ̃], é un contraste entre o primeiro nome que significa serafín (anxo celestial), e o apelido significa "pequena lámpada cutre do tipo que Lampión usaría para decorar a súa casa",[6] ou quizais alternativamente "un alarde".
Notas[editar | editar a fonte]
- Referencias
- ↑ "Characters by Name: A". Hergé/Moulinsart S.A. Consultado o 1 de febreiro de 2008.
- ↑ "Characters by Name: W". Hergé/Moulinsart S.A. Consultado o 1 de febreiro de 2008.
- ↑ Sadoul, Numa: Tintin et Moi: entretiens avec Hergé, p. 109, Casterman, 1975
- ↑ Hergé: L'Affaire Tournesol, p. 6, Casterman, 1956
- ↑ Sadoul, Numa: Tintin et Moi: entretiens avec Hergé, p. 109, Casterman, 1975
- ↑ Thompson, Harry: Tintin: Hergé and his Creation, p. 158, Hodder & Stoughton, 1991
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Serafín Lampión |
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Tintin.com – Lista de personaxes na páxina oficial
- Tintinologist.org – List of characters on oldest and largest English-language Tintin fan site
- as Aventuras de Tintin En Español.
- Sitio oficial de Tintín (en inglés, francés e holandés)
- Cómics de Tintín editados en español por Editorial Juventud
- Tintin no mundo
- "Tintin Goes to the Neurologist" (O segredo do expediente médico de Tintín) En inglés
