Saltar ao contido

Sergio Escudero

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaSergio Escudero

(2010) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento2 de setembro de 1989 Editar o valor en Wikidata (35 anos)
Valladolid (España) Editar o valor en Wikidata
Altura176 cm Editar o valor en Wikidata
Peso65 kg Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónfutbolista Editar o valor en Wikidata
Período de actividade2009 Editar o valor en Wikidata -
Nacionalidade deportivaEspaña Editar o valor en Wikidata
Deportefútbol Editar o valor en Wikidata
LigaFußball-Bundesliga Editar o valor en Wikidata
Posición de xogoDefensa Editar o valor en Wikidata
Número deportivo18 Editar o valor en Wikidata
Traxectoria Editar o valor en Wikidata
  Equipo Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
2008–2009 Real Murcia Imperial
2009–2010   Real Murcia 29(1)
2010–2013 FC Schalke 04 22(0)
2013–2013 cesión   Getafe CF 9(1)
2013–2015   Getafe CF 54(4)
2015–2021   Sevilla FC 176(7)
2021–2022   Granada CF 29(2)
2022–2024   Real Valladolid 60(5)
2024–   Deportivo da Coruña 0(0)

UEFA: 250022295 Editar o valor en Wikidata

Sergio Escudero Palomo, nado en Valladolid o 2 de setembro de 1989, é un futbolista español que xoga como lateral esquerdo no Deportivo da Coruña, da Segunda División.

Disputou máis de 200 partidos na Primeira División vestindo as camisetas de Getafe, Sevilla, Granada e Valladolid. Co Sevilla conquistou dúas veces a Europa League. Militou tamén na Bundesliga de Alemaña nas filas do Schalke 04, co que gañou a Copa de Alemaña en 2011.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Formouse como futbolista nas canteiras do Real Valladolid, o Parquesol e o Betis Valladolid da súa cidade natal, así como na do Real Murcia, na que ingresou en 2007. Na tempada 2008/09 xogou co filial, o Murcia Imperial, na Segunda División B.[1]

O 13 de xuño de 2009 debutou co primeiro equipo do Real Murcia na Segunda División, xogando os 90 minutos completos na vitoria na casa por 2-1 ante a UD Salamanca.[2] Foi ascendido definitivamente ao primeiro equipo para a campaña 2009/10 e foi o xogador máis utilizado na súa posición (contabilizando 2.250 minutos), pero non puido evitar o descenso do equipo á Segunda B.[3]

Schalke 04

[editar | editar a fonte]

No verán de 2010, con 20 anos, deixou España para asinar co Schalke 04 alemán, onde coincidiu cos tamén españois José Manuel Jurado e Raúl González. Debutou na Bundesliga o 26 de febreiro de 2011, nun empate na casa co Nürnberg. Completou a súa primeira tempada no Schalke cun total de 13 partidos disputados co primeiro equipo (xogou tamén varios encontros co filial), e proclamouse campión da Copa de Alemaña tras derrotar por 5-0 ao MSV Duisburg na final, na que entrou ao campo pouco antes do descanso como substituto de Hans Sarpei.[4]

Durante a seguinte tempada contou con poucas oportunidades, sumando só 9 encontros na 2011/12 e ningún na primeira metade da 2012/13.

Escudero co Getafe en 2015

Ante a falta de minutos no Schalke, en xaneiro de 2013 saíu cedido ao Getafe, onde cubriu a baixa do lesionado Mané.[5] O seu debut na Primeira División tivo lugar o 2 de febreiro, sendo titular nunha vitoria por 3-1 ante o Deportivo da Coruña no Coliseum Alfonso Pérez.[6] Continuou no once inicial durante as seguintes xornadas e acabou a tempada con nove encontros disputados e un gol ante o Zaragoza.

En xullo de 2013 foi traspasado definitivamente ao club da periferia de Madrid, acordando un contrato de cinco anos.[7] Marcou dous goles na súa primeira tempada completa co Getafe, contra o FC Barcelona e o Sevilla,[8][9] garantindo con segundo deles a vitoria e practicamente a permanencia na máxima categoría. Militou dous anos e medio no club de Xetafe, sumando un total de 63 partidos e 5 goles.

En xullo de 2015 fichou polo Sevilla, co que asinou un contrato de catro anos.[10] Durante a súa primeira tempada en Andalucía, ás ordes de Unai Emery, tivo que competir polo posto co francés Benoît Trémoulinas, [11][12] pero aínda así conseguiu xogar 28 partidos entre todas as competicións, incluídos os 90 minutos da final da UEFA Europa League que o seu equipo conquistou contra o Liverpool no St. Jakob-Park de Basilea.[13]

Durante as seguintes tres campañas afianzouse na titularidade, superando os 100 partidos, case todos saíndo dende o inicio, pero perdeu protagonismo na 2019/20, coa chegada como cedido de Sergio Reguilón.[14] Esa mesma campaña proclamouse por segunda vez campión da Europa League, tras derrotar na final ao Inter de Milán.[15]

Deixou o Sevilla no verán de 2021, ao remate do seu contrato, despois de 176 partidos de 7 goles en seis tempadas.

En agosto de 2021 asinou por un ano co Granada CF tamén de Primeira.[16] Disputou un total de 29 encontros co equipo branco e vermello, sen poder evitar o descenso a Segunda.

Valladolid

[editar | editar a fonte]

A continuación regresou ao seu Valladolid natal e ao Real Valladolid, 18 anos despois da súa salida do club, e asinou un contrato de dous anos.[17] Debutou co equipo da súa cidade na primeira xornada da 2022/23 e participou en máis da metade dos partidos da tempada, pero acabou descendendo a Segunda por segundo ano consecutivo. Na seguinte campaña foi titular indiscutible no equipo de Pezzolano, que conseguiu ascender de novo á máxima categoría.

Deportivo da Coruña

[editar | editar a fonte]

En xullo de 2024 fichou polo Deportivo da Coruña, equipo que acababa de ascender á Segunda División.[18]

Selección nacional

[editar | editar a fonte]

En novembro de 2016 foi convocado pola selección española de Julen Lopetegui para dous partidos contra Macedonia e Inglaterra, pero non chegou a participar en ningún dos dous.[19]

Palmarés

[editar | editar a fonte]
Schalke 04
Sevilla
  1. "El Real Murcia renueva al joven defensa Sergio Escudero" (en castelán). 22 de maio de 2009. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  2. "El Murcia liquidó al Salamanca". Marca (en castelán). 13 de xuño de 2009. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  3. "¿Ha bajado alguien a Segunda B con 50 puntos?". Heraldo de Aragón (en castelán). 2 de maio de 2017. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  4. "El Schalke brinda por la Copa". El Mundo (en castelán). 21 de maio de 2011. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  5. "Escudero, cedido del Schalke al Getafe". El País (en castelán). 25 de xaneiro de 2013. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  6. "El Deportivo resucita al Getafe". Marca (en castelán). 2 de febreiro de 2013. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  7. "El Getafe ficha a Escudero tras un acuerdo con el Schalke". Marca (en castelán). 11 de xullo de 2013. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  8. "Getafe-Barcelona: Remontada de Pedro y Cesc para recuperar el liderato (2-5)" (en castelán). 22 de decembro de 213. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  9. García, Basilio (4 de marzo de 2016). "El día que Escudero fue el verdugo del Sevilla" (en castelán). Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  10. "EL SEVILLA FC Y EL GETAFE CF LLEGAN A UN ACUERDO PARA EL TRASPASO DE ESCUDERO" (en castelán). 3 de xullo de 2015. Arquivado dende o orixinal o 5 de xullo de 2015. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  11. Florido Sevilla, Eduardo (19 de abril 2016). "La minimizada legión de Emery". Diario de Sevilla (en castelán). Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  12. Liaño, Jorge (7 de setembro de 2015). "Esudero, a la espera de que Tremoulinas abra la puerta" (en castelán). Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  13. "Sevilla make it three in row at Liverpool's expense" (en inglés). 18 de maio de 2016. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  14. Millar, Colin (15 de maio de 2020). "Sevilla defender Sergio Escudero agrees Getafe return" (en inglés). Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  15. "Sevilla 3-2 Inter Milan: Europa League kings come back to win for sixth time". BBC (en inglés). 21 de agosto de 2020. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  16. "El lateral zurdo Sergio Escudero se incorpora al Granada" (en castelán). 31 de agosto de 2021. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  17. "¡Bienvenido, Escudero!" (en castelán). 13 de xullo de 2022. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  18. "O Dépor abrillanta o lateral zurdo con Sergio Escudero". 18 de xullo de 2024. Consultado o 20 de xullo de 2024. 
  19. "Lucas Vázquez se va con cero minutos". Marca (en castelán). 16 de novembro de 2016. Consultado o 20 de xullo de 2024.