Thierry Boutsen

Thierry Boutsen

Biografía
Nacemento	13 de xullo de 1957 (67 anos) Bruxelas-Capital, Bélxica
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, piloto de automobilismo
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Familia
Fillos	Cedric Boutsen
Sitio web	boutsen.com

Thierry Marc Boutsen (nado o 13 de xullo de 1957 en Bruxelas, Bélxica) é un ex piloto de carreiras que competiu cos equipos Arrows, Benetton, Williams, Ligier e Jordan na Fórmula Un. Participou en 164 Grandes Premios do Campionato do Mundo (163 saídas), gañando tres carreiras, logrando 15 podios e anotando 132 puntos na súa carreira. O seu mellor resultado no Campionato Mundial de pilotos foi cuarto en 1988 mentres pilotaba para Benetton. En 1996 terminou primeiro na clase e segundo na xeral en Le Mans.

Andaina

Fórmulas Júnior e Sportscars

Logo de gañar o "Volant V" en 1977 na André Pilette Racing School, Zolder, Boutsen participou no campionato belga da Fórmula Ford 1600 e gañouno en 1978 con 15 vitorias en 18 carreiras. Tamén participou na carreira das 24 Horas de Spa de 1978, a última carreira no circuíto de 14 km de Spa-Francorchamps pilotando un Toyota Trueno. En 1979 pasouse a Fórmula 3, gañando tres carreiras en 1980 e logrando o segundo lugar na carreira polo título europeo, detrás de Michele Alboreto. En 1981 correu na Fórmula 2, e foi de novo segundo no Campionato de Europa, esta vez detrás de Geoff Lees.

Tamén participou nas 24 Horas de Le Mans de 1981. A carreira comezou ás 15:00, unha hora antes do habitual debido ás eleccións parlamentarias francesas celebradas no mesmo fin de semana. Ás 16:06 Boutsen sufriu un grande accidente xusto logo da curva Hunaudières, uns 400 m. antes da recta de Mulsanne cando o seu Peugeot WM P81 ía a 350 km/h. Unha peza da suspensión fallou e o coche golpeou a varanda perdendo toda a parte traseira. Boutsen saíu ileso, pero a pista quedou inzada de restos da carrozaría estendida por máis de 150 m. Tres comisarios foron golpeados polos restos. Un deles, Thierry Mabillat, morreu golpeado no peito por unha peza da varanda. Dous dos seus colegas, Claude Hertault e Serge David (quen perdeu un brazo), resultaron gravemente feridos.

En 1983 Boutsen participou en carreiras do Campionato Europeo de Turismos e do Mundial Sportscar, onde gañou a primeira carreira do grupo C, os 1000 quilómetros de Monza con Bob Wollek pilotando un Porsche 956. Tamén gañou a famosa carreira das 24 horas de Daytona en 1985, co-pilotando o Porsche 956 de Preston Henn Racing con Bob Wollek, AJ Foyt e Ao Unser Sr.

Fórmula Un

Boutsen era considerado un piloto prometedor, e probou para McLaren e Brabham. Uniuse brevemente ao proxecto Spirit Honda F1 antes de perder ao seu compañeiro na Fórmula Dúas Stefan Johansson.

Boutsen pilotando un Arrows no Gran Premio de Dallas de 1984.

En 1983 pagou 500.000$ por unha unidade na Fórmula Un e debutou con Arrows na súa carreira de casa, o Gran Premio de Bélxica de 1983 no circuíto de 7 quilómetros de Spa. Aínda que non anotou ningún punto en 1983 destacou o seu coidadoso manexo e rendemento en comparación co seu experimentado compañeiro de equipo Marc Surer. Co apoio de Barclay permaneceu co equipo durante tres tempadas. Os primeiros Arrows loitaron co seu difícil primeiro coche turboalimentado, cun potente motor BMW turbo, pero de difícil manexo. Boutsen anotou puntos dúas veces unha co vello A6 co potente Cosworth DFV e outra vez co motor turbo. A súa segunda tempada viu varios resultados notables, incluíndo o segundo lugar en Imola. Boutsen cruzou a meta terceiro, detrás de Alain Prost e Elio de Angelis, pero logo da carreira, Prost foi descualificado porque o seu coche estaba 2 kg por debaixo do límite permitido. Tres puntos máis permitíronlle rematar 11º na clasificación xeral. Na última tempada con Arrows, Boutsen non puntuou cun coche pouco competitivo, pero en paralelo á F1 pilotou para o equipo Walter Brun de Grupo C e levouse o título do Campionato do Mundo con eles en 1986, gañando os 1000 km de Spa.

Boutsen pilotando para Benetton no Gran Premio do Canadá de 1988.

Tivo a súa grande oportunidade cando pasou a traballar para o equipo oficial de Ford na F1, Benetton, para a tempada de 1987. Aínda que o paquete non era un paquete gañador, permitiulle correr regularmente nos primeiros 6 postos. Anotou puntos en seis carreiras, o seu mellor posto foi o 3º lugar en Adelaide logo da descualificación de Ayrton Senna de Lotus quedando 8º na clasificación final. Para 1988 Benetton cambiou aos motores Cosworth normalmente aspirados en previsión da prohibición dos turbos en 1989. A consistencia de Boutsen, a fiabilidade mecánica e a velocidade vírono gañar puntos en 10 das 16 carreiras, con cinco terceiros postos e un 4º lugar en conxunto o mellor piloto non-turbo na táboa.

A súa reputación como piloto rápido, fiable con boas habilidades de desenvolvemento convenceron a Frank Williams para contratalo por dous anos para pilotar o novo Williams Renault. 1989 comezou con Boutsen á defensiva co seu veterano compañeiro de equipo Riccardo Patrese que tivo un rexurdimento importante na forma, pero no Gran Premio do Canadá Boutsen pilotando ben en condicións de mollado logrou a súa primeira vitoria logo de que Senna sufrira un fallo de motor. Chegaron tres podios máis antes de que Boutsen redondeara o ano cunha segunda vitoria no empapado pola choiva Gran Premio de Australia. Boutsen fora un dos pilotos que protestaran polas condicións do circuíto antes da carreira.

En 1990 continuou anotando puntos de forma constante, incluíndo á súa terceira e última vitoria nun Gran Premio, no Gran Premio de Hungría onde logrou a súa primeira pole position e mantivo baixo control a presión sostida de Alessandro Nannini e Ayrton Senna para gañar. Con todo, Nigel Mansell estaba dispoñible en 1991 e Williams Renault sentiu que necesitaban un piloto 'estrela' para armar unha candidatura ao campionato. Malia que Boutsen gañara tres carreiras en dous anos e Patrese só unha decidiron manter ao italiano para pilotar xunto a Mansell.

Sen vacantes entre os mellores equipos Boutsen tivo que baixar ao equipo Ligier. Malia ter un orzamento importante e motores Lamborghini V12 o coche non era competitivo e con frecuencia Boutsen era incapaz de disimular o seu desgusto coa máquina que tiña. A chegada dos motores Renault en 1992 mellorou un pouco o asunto e na súa última carreira para o equipo logrou o quinto lugar, os seus primeiros puntos desde que saíu de Williams.

Inicialmente foi incapaz de atopar unha unidade para o ano 1993, pero Barclay buscoulle un asento en Jordan, en substitución de Ivan Capelli. Boutsen estaba oxidado, demasiado alto para o coche e en gran medida superado polo seu novo compañeiro de equipo Rubens Barrichello, non sumou ningún punto en dez carreiras. Con Eddie Jordan disposto a contratar pilotos máis novos como forma de patrocinio tomouse a decisión de converter a carreira de casa de Boutsen nun evento de despedida, malia que se retirou na primeira volta .

Sportscars

Logo Boutsen pilotou coches deportivos nos Estados Unidos, pilotando para Champion Racing nun Porsche 911 GT1, xunto a Bill Adam e Hans Stuck. O trío terminou segundo en clase nas 24 Horas de Daytona en 1997, Boutsen gañou o Campionato GT-One dos Estados Unidos con Champion Racing en 1998. Logo dun accidente en Le Mans en 1999 ao volante dun Toyota GT-One retirouse da competición por completo.

Negocio

Hoxe Boutsen dirixe a súa propia compañía, Boutsen Aviation, en Mónaco. O seu negocio é a "venda e adquisición de jets de negocios". Fundou a compañía en 1997 coa súa esposa Daniela e ata maio de 2011, a compañía vendera 205 avións, que van desde Airbus Corporate Jets ao Cessna Citation. Tamén é copropietario de Boutsen Energy Racing xunto ao seu cuñado Olivier Lainé e Georges Kaczka. O equipo compite na clase Fórmula Le Mans nas Le Mans Series. Boutsen tamén xestiona coches na Eurocup Mégane Trophy e na Formula Renault.

Casco

O casco de Boutsen era negro cun deseño dunha fita de cor vermella, laranxa e amarela que rodeaba a viseira e a zona traseira. As cores utilizadas son as cores da bandeira belga (agás polo laranxa).

Rexistro de carreiras

Resultados completos do Campionato de Europa de Fórmula Dous

(key) ( As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.)

ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	Pos	Pts
1981	March Racing Ltd.	March/812	BMW	SIL Ret	HOC Ret	THR Ret	NÜR 1	VAL 3	MUG Ret	PAU 2	PER 1	SPA 2	DON 12	MIS 8	MAN 4		2º	37
1982	Marlboro Team Spirit	Spirit/201	Honda	SIL 12	HOC 2	THR 3	NÜR 1	MUG 4	VAL 6	PAU 2	SPA 1	HOC Ret	DON 9	MAN 4	PER 1	MIS 6	3º	50

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	Pos.	Pts.
1983	Arrows Racing Team	Arrows A6	Cosworth V8	BRA	USW	FRA	SMR	MON	BEL Ret	DET 7	CAN 7	GBR 15	ALE 9	AUT 13	NED 14	ITA Ret	EUR 11	RSA 9		NC	0
1984	Barclay Nordica Arrows BMW	Arrows A6	Cosworth V8	BRA 6	RSA 12		SMR 5													15º	5
		Arrows A7	BMW L-4 (t/c)			BEL Ret		FRA 11	MON NSC	CAN Ret	DET Ret	DAL Ret	GBR Ret	ALE Ret	AUT 5	NED Ret	ITA 10	EUR 9	POR Ret
1985	Barclay Arrows BMW	Arrows A8	BMW 4 en liña (t/c)	BRA 11	POR Ret	SMR 2	MON 9	CAN 9	DET 7	FRA 9	GBR Ret	ALE 4	AUT 8	NED Ret	ITA 9	BEL 10	EUR 6	RSA 6	AUS Ret	11º	11
1986	Barclay Arrows BMW	Arrows A8	BMW 4 en liña (t/c)	BRA Ret	ESP 7	SMR 7	MON 8	BEL Ret	CAN Ret	DET Ret	FRA NC	GBR NC		HUN Ret		ITA 7	POR 10	MEX 7	AUS Ret	NC	0
		Arrows A9											ALE Ret		AUT Ret
1987	Benetton Formula Ltd.	Benetton B187	Cosworth V6 (t/c)	BRA 5	SMR Ret	BEL Ret	MON Ret	DET Ret	FRA Ret	GBR 7	ALE Ret	HUN 4	AUT 4	ITA 5	POR 14	ESP 16	MEX Ret	JPN 5	AUS 3	8º	16
1988	Benetton Formula Ltd.	Benetton B188	Cosworth V8	BRA 7	SMR 4	MON 8	MEX 8	CAN 3	DET 3	FRA Ret	GBR Ret	ALE 6	HUN 3	BEL DSC	ITA 6	POR 3	ESP 9	JPN 3	AUS 5	4º	27
1989	Canon Williams Team	Williams FW12C	Renault V10	BRA Ret	SMR 4	MON 10	MEX Ret	USA 6	CAN 1	FRA Ret	GBR 10	ALE Ret	HUN 3	BEL 4	ITA 3					5º	37
		Williams FW13														POR Ret	ESP Ret	XPN 3	AUS 1
1990	Canon Williams Renault	Williams FW13B	Renault V10	USA 3	BRA 5	SMR Ret	MON 4	CAN Ret	MEX 5	FRA Ret	GBR 2	ALE 6	HUN 1	BEL Ret	ITA Ret	POR Ret	ESP 4	XPN 5	AUS 5	6º	34
1991	Ligier Gitanes	Ligier JS35	Lamborghini V12	USA Ret	BRA 10	SMR 7	MON 7	CAN Ret	MEX 8											NC	0
		Ligier JS35B								FRA 12	GBR Ret	ALE 9	HUN 17	BEL 11	ITA Ret	POR 16	ESP Ret	XPN 9	AUS Ret
1992	Ligier Gitanes Blondes	Ligier JS37	Renault V10	RSA Ret	MEX 10	BRA Ret	ESP Ret	SMR Ret	MON 12	CAN 10	FRA Ret	GBR 10	ALE 7	HUN Ret	BEL Ret	ITA Ret	POR 8	XPN Ret	AUS 5	14º	2
1993	Sasol Jordan	Jordan 193	Hart V10	RSA	BRA	EUR Ret	SMR Ret	ESP 11	MON Ret	CAN 12	FRA 11	GBR Ret	ALE 13	HUN 9	BEL Ret	ITA	POR	XPN	AUS	NC	0

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans

Ano	Clase	Nº	Pneu.	Coche	Equipo	Co-pilotos	voltas	Pos.	Clase Pos.
1981	C	82	M	WM P81 Peugeot PRV 2.7L Turbo V6	WM A.E.R.E.M.	Serge Saulnier Michel Pignard	15	DNF	DNF
1983	C	24	M	Rondeau M482 Ford Cosworth DFL 4.0L V8	Ford France	Henri Pescarolo	174	Ret	Ret
1986	C1	19	M	Porsche 956 Porsche Type-935 2.6L Turbo Flat-6	Brun Motorsport	Didier Theys Alain Ferté	89	Ret	Ret
1993	C1	1	M	Peugeot 905 Evo 1B Peugeot SA35 3.5L V10	Peugeot Talbot Sport	Yannick Dalmas Teo Fabi	374	2º	2º
1994	GT1	35	G	Dauer 962 Le Mans Porsche Type-935 3.0 L Turbo Flat-6	Le Mans Porsche Team Joest Racing	Hans Joachim Stuck Danny Sullivan	343	3º	2º
1995	WSC	4	G	Kremer K8 Spyder Porsche Type-935 3.0L Turbo Flat-6	Porsche Kremer Racing	Hans Joachim Stuck Christophe Bouchut	289	6º	2º
1996	GT1	25	M	Porsche 911 GT1 Porsche 3.2L Turbo Flat-6	Porsche AG	Hans Joachim Stuck Bob Wollek	353	2º	1º
1997	GT1	25	G	Porsche 911 GT1 Porsche 3.2L Turbo Flat-6	Porsche AG	Hans Joachim Stuck Bob Wollek	238	RetF	Ret
1998	GT1	29	M	Toyota GT-One Toyota R36V 3.6L Turbo V8	Toyota Motorsports Toyota Team Europe	Ralf Kelleners Geoff Lees	330	Ret	Ret
1999	LMGTP	2	M	Toyota GT-One Toyota R36V 3.6L Turbo V8	Toyota Motorsports Toyota Team Europe	Ralf Kelleners Allan McNish	173	Ret	Ret

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Boutsen Aviation official website