San Cristovo de Cea

San Cristovo de Cea
Localización
	42°28′30″N 7°59′10″O / 42.47503, -7.98601
Estado	España
Comunidade autónoma	Galicia
Provincia	provincia de Ourense
Capital	Cea
Poboación
Poboación	2.003 (2023) (21,21 hab./km²)
Xeografía
Parte de	Mancomunidade de Concellos da Comarca do Carballiño
Superficie	94,44 km²
Altitude	520 m
Comparte fronteira con	Vilamarín ; Piñor ; Rodeiro ; Carballedo ; O Carballiño ; Amoeiro ; Maside ; Dozón
Organización política
• Alcalde	José Luís Valladares Fernández
	Eleccións municipais en San Cristovo de Cea
Identificador descritivo
Código postal	32139
Fuso horario	UTC+01:00; Tempo central europeo
Código INE	32076
Sitio web	concellodecea.com

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: San Cristovo.

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Cea.

San Cristovo de Cea é un concello da provincia de Ourense, pertence á comarca do Carballiño. Segundo o IGE en 2014 tiña 2.418 habitantes (3.026 en 2003). O seu xentilicio (véxase no Galizionario) é «ceés».

Xeografía

O concello, de 93,9 km², abrangue 13 parroquias. Limita ao norte con Rodeiro (provincia de Pontevedra) e Carballedo (provincia de Lugo), ao sur con Maside, ao leste con Vilamarín e ao oeste con Amoeiro, Piñor e O Carballiño, do que o separa o río Arenteiro.

O nordeste do concello é unha zona montañosa, rama sur da serra do Faro, cos picos da Martiñá (1.039 m) e Alledo (1.011 m). O municipio está atravesado polos ríos Mirela e Oseira (afluentes do Arenteiro) e polo río Barbantiños. Outros cursos menores son o Búbal, Silvaboa, Benito, O Texo ou o Ricovelo. A zona ten clima oceánico temperado nos vales e oceánico de montañas nas zonas altas.

O termo municipal está comunicado a través da estrada N-525 e da AG-53.

Demografía

Censo total ²⁰¹⁴	2.418 habitantes
Menores de 15 anos	139 (5.75 %)
Entre 15 e 64 anos	1.276 (52.77 %)
Maiores de 65 anos	1.003 (41.48 %)

Evolución da poboación de San Cristovo de Cea Fontes: INE e IGE.

1900

1930

1950

1981

2004

2009

2011

2012

2013

2014

2015

2016

2017

2018

2019

2020

2021

2022

2023

6.441

6.102

6.043

5.358

2.994

2.418

(Os criterios de rexistro censual variaron entre 1900 e 2004, e os datos do INE e do IGE poden non coincidir.)

Historia

Consérvanse restos megalíticos (mámoas) e os poboados castrexos da Martiñá, Covas e San Fagundo.

En 1137 foi fundado pola orde de San Bieito o mosteiro de Oseira, pertencente dende 1141 á orde do Císter. A partir do século XII e durante o antigo réxime o mosteiro de Oseira exerceu a xurisdición sobre a zona, tendo o seu abade o título de Conde de Cea. As parroquias de Mandrás e Vilaseco pertencían á xurisdición de Xosé Temes, e a parroquia de Castrelo pertencía ao Condado de Ribadavia.

Cultura

Toponimia

O nome da vila aparece escrito ao longo da súa historia como Cea, Çea, Ceia e Zea, posiblemente é un topónimo de orixe celta. Tería dous posibles significados "muralla" ou "pradeira"^[1].

A inicios do século XIX foron creados os concellos de Oseira, Cea e Mandrás, fusionados trala división territorial de España en 1833.

Até 1916 recibía simplemente o nome de Cea, pero nese ano pasou a ser chamado San Cristovo de Cea para distinguilo do concello de Cea (León).^[2]

Patrimonio

Patrimonio arquitectónico

Amais do mencionado mosteiro de Oseira, entre o patrimonio de San Cristovo de Cea destaca a igrexa parroquial de San Fagundo, de arquitectura románica.

Patrimonio cultural

No concello está o Museo Etnográfico de Liste.

Economía

O concello basea o seu sustento económico no sector primario. As parroquias de Oseira e Vales contan con explotacións leiteiras, e a zona sur do concello ten granxas porcinas, avícolas e de coellos, integradas en COREN. Por outra banda, a agricultura inclúe a recollida do trigo que serve para facer o pan de Cea, con denominación de orixe, habendo máis de 40 fornos de cocción.

A feira local celébrase os días 6 e 22, e o primeiro domingo de xullo celébrase a festa do pan de Cea.

Galería de imaxes

Artigo principal: Galería de imaxes de San Cristovo de Cea.

Torres Mosteiro Oseira.
Altar Maior Igrexa Abacial de Oseira
Monumento ás panadeiras e panadeiros.
Placa altimétrica Concello
Escudo de San Cristovo de Cea.^[3]
Paseo pola rúa Calvo Sotelo.

Parroquias

Galicia \| Provincia de Ourense \| Parroquias de San Cristovo de Cea
Castrelo (San Cibrao) \| Cea (San Cristovo) \| Covas (Santa María) \| Lamas (San Martiño) \| Longos (Santa Baia) \| Mandrás (San Pedro) \| Oseira (Santa María a Real) \| Pereda (Santa Baia) \| San Fagundo (San Fagundo) \| Souto (San Salvador) \| Vales (San Pedro) \| Vilaseco (San Miguel) \| Viña (San Román)

Lugares de San Cristovo de Cea

Para unha lista completa de todos os lugares do concello de San Cristovo de Cea vexa: Lugares de San Cristovo de Cea.

Notas

↑ Historia. concellodecea.com
↑ Méndez Fernández, Luz (2016). Real Academia Galega, ed. "Galicia no Decreto de 1916". Boletín da Real Academia Galega (377): 365–383. ISSN 1576-8767.
↑ Decreto 296/1989, do 28 de decembro, polo que se aproba o escudo heráldico do Concello de San Cristovo de Cea (Ourense) Cortado, Primeiro de prata, o penedo de sinople, terragado do mesmo e empinantes. Ó tronco dous osos de sable. Segundo, de azul, cesta de prata e tres -poias- de pan, de ouro, perfiladas de sable. Orla Xeral de prata, cargada da lenda, en letras de azul: Concello de San Cristovo de Cea. Ó timbre coroa real pechada. DOG 13, 18 de xaneiro de 1990 páxina 284.

Véxase tamén

Outros artigos

Mosteiro de Santa María de Oseira.

Ligazóns externas

www.concellodecea.com

Este artigo sobre concellos de Galicia é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[1] Historia. concellodecea.com

[2] Méndez Fernández, Luz (2016). Real Academia Galega, ed. "Galicia no Decreto de 1916". Boletín da Real Academia Galega (377): 365–383. ISSN 1576-8767.

[ESCUDO-3] Decreto 296/1989, do 28 de decembro, polo que se aproba o escudo heráldico do Concello de San Cristovo de Cea (Ourense) Cortado, Primeiro de prata, o penedo de sinople, terragado do mesmo e empinantes. Ó tronco dous osos de sable. Segundo, de azul, cesta de prata e tres -poias- de pan, de ouro, perfiladas de sable. Orla Xeral de prata, cargada da lenda, en letras de azul: Concello de San Cristovo de Cea. Ó timbre coroa real pechada. DOG 13, 18 de xaneiro de 1990 páxina 284.

[1]

[2]

[3]