Saltar ao contido

Inhibidor de C1

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
SERPING1
Estruturas dispoñibles
PDBBuscar ortólogos: PDBe, RCSB
Identificadores
Nomenclatura
Identificadores
externos
LocusCr. 11 q12.1
Padrón de expresión de ARNm
Máis información
Ortólogos
Especies
Humano Rato
Entrez
710 12258
Ensembl
Véxase HS Véxase MM
UniProt
P05155 P97290
RefSeq
(ARNm)
NM_001032295 NM_009776
RefSeq
(proteína) NCBI
NP_000053 NP_033906
Localización (UCSC)
Cr. 11:
57.6 – 57.62 Mb
Cr. 2:
84.6 – 84.61 Mb
PubMed (Busca)
710


12258

O inhibidor de C1 (C1-inh, inhibidor da C1 esterase) é un inhibidor de proteases pertencente á superfamilia da serpina.[1] A súa función principal é a inhibición do sistema de complemento (de C1r e C1s) para impedir a activación espontánea pero tamén como o principal regulador do sistema de contacto (PK, FXIIa e FXIa).[2][3][4] Nos humanos está codificado no xene SERPING1 do cromosoma 11.

Proteómica

[editar | editar a fonte]

O inhibidor de C1 é membro de maior tamaño da superfamilia de proteínas da serpina. A diferenza da maioría dos membros da familia, o inhibidor de C1 ten unha estrutura de dous dominios. O dominio de serpina C-terminal é similar ao doutras serpinas, o cal é a parte do inhibidor de C1 que proporciona a actividade inhibitoria. O dominio N-terminal ou cola N-terminal non é esencial para inhibir as proteases. Este dominio non ten semellanzas cos doutras proteínas. O inhibidor de C1 está moi glicosilado, e leva N-glicanos e O-glicanos. O dominio N-terminal presenta unha glicosilación especialmente forte.[3]

Papel en enfermidades

[editar | editar a fonte]

A deficiencia desta proteína está asociada co anxioedema hereditario ou inchamento debido á filtración de fluído dos vasos sanguíneos no tecido conectivo.[5] A deficiencia de inhibidor de C1 permite a activación da calicreína do plasma, que orixina a produción do péptido vasoactivo bradicinina. Ademais, a clivaxe de C4 e C2 non se comproba e como resultado prodúcese unha autoactivación do sistema do complemento. Na súa forma máis común preséntase como un marcado inchamento da face, boca e/ou vías aéreas que ocorre espontaneamente ou con desencadeantes mínimos (como un trauma leve), pero ese inchamento pode ocorrer en calquera parte do corpo. Nun 85 % dos casos, os niveis de inhibidor de C1 son baixos, mentres que no 15 % dos casos a proteína circula en cantidades normais pero é disfuncional. Ademais de episodios de inchamento facial e/ou dor abdominal, tamén predispón a doenzas autoinmunes, principalmente lupus eritematoso, debido ao seu efecto consuntivo sobre os factores do complemento 3 e 4. As mutacións no xene que codifica o inhibidor de C1, SERPING1, poden tamén xogar un papel no desenvolvemento da dexeneración macular relacionada coa idade.[6] Descubríronse neste xene polo menos 97 mutacións que causan doenzas.[7]

Uso médico

[editar | editar a fonte]
C1 esterase
Datos clínicos
Nome comercialCinryze, Ruconest, Berinert, outros
SinónimosRVG-19303, CSL830
AHFS/Drugs.comMonografía, Monografía, Información ó consumidor de Multum
Rutas de
administración
intravenosa
Código ATC
Identificadores
Número CAS
Aviso médico.
Aviso médico.
Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos.
Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.

Anxioedema hereditario

[editar | editar a fonte]

O inhibidor C1 derivado do sangue é efectivo pero ten un risco asociado co uso de calquera produto do sangue humano, polo que se buscaron derivados con menor risco. Cinryze é un inhibidor de C1 de grao farmacéutico cuxo uso foi aprobado para o anxioedema hereditario en 2008 nos Estados Unidos despois de estar dispoñible en Europa durante décadas.[8] É un produto inhibidor da C1 esterase derivado do plasma nanofiltrado, pasteurizado e altamente purificado; foi aprobado para a profilaxe de rutina contra ataques de anxioedema en pacientes adolescentes e adultos con anxioedema herediario.[9]

Un inhibidor de C1 recombinante obtido do leite de coellos transxénicos, chamado conestat alfa (nome comercial Ruconest), está aprobado para o tratamento dos ataques agudos de anxioedema hereditario en adultos.[10][11][12][13]

Tamén se presentaron outros produtos incluíndo derivados do plasma como Berinert e Haegarda.[14][15][16]

O inhibidor de C1 está contido no sangue humano; pode, polo tanto, illarse de doantes de sangue. O risco de trasmisión de enfermidades infecciosas (virus, prións, etc.) e o relativamente caro que é o seu illamento impediu o seu uso xeneralizado. Tamén se pode producir por tecnoloxía recombinante, pero a bacteria Escherichia coli (o organismo máis usado para este propólsito) carece da capacidade dos eucariotas de glicosilar as proteínas; como o inhibidor de C1 está moi glicosilado, esta forma recombinante sialilado tería unha vida circulatoria curta (os carbohidratos non son relevantes para a función inhibidora). Polo tanto, o inhibidor de C1 tamén se produciu en forma glicosilada usando coellos transxénicos.[17] Este forma de inhibidor de C1 recombinante tamén recibiu o status de fármaco orfo para a función de enxertos retardada despois do transplante de órganos e para a síndrome de filtración capilar.[18]

Investigacións

[editar | editar a fonte]

A activación do cadoiro do complemento pode causar danos ás células e, por tanto, a inhibición do cadoiro do complemento pode funcionar como un tratamento medicinal en certas condicións.[19]

  1. Law RH, Zhang Q, McGowan S, Buckle AM, Silverman GA, Wong W, et al. (2006). "An overview of the serpin superfamily". Genome Biology 7 (5): 216. PMC 1779521. PMID 16737556. doi:10.1186/gb-2006-7-5-216. 
  2. Davis AE (setembro de 2004). "Biological effects of C1 inhibitor". Drug News & Perspectives 17 (7): 439–46. PMID 15514703. doi:10.1358/dnp.2004.17.7.863703. 
  3. 3,0 3,1 Cicardi M, Zingale L, Zanichelli A, Pappalardo E, Cicardi B (novembro de 2005). "C1 inhibitor: molecular and clinical aspects". Springer Seminars in Immunopathology 27 (3): 286–98. PMID 16267649. doi:10.1007/s00281-005-0001-4. 
  4. Long AT, Kenne E, Jung R, Fuchs TA, Renné T (marzo de 2016). "Contact system revisited: an interface between inflammation, coagulation, and innate immunity". Journal of Thrombosis and Haemostasis 14 (3): 427–437. PMID 26707513. doi:10.1111/jth.13235. 
  5. Davis AE (xaneiro de 2008). "Hereditary angioedema: a current state-of-the-art review, III: mechanisms of hereditary angioedema". Annals of Allergy, Asthma & Immunology 100 (1 Suppl 2): S7–12. PMID 18220146. doi:10.1016/S1081-1206(10)60580-7. 
  6. Ennis S, Jomary C, Mullins R, Cree A, Chen X, Macleod A, Jones S, Collins A, Stone E, Lotery A (novembro de 2008). "Association between the SERPING1 gene and age-related macular degeneration: a two-stage case-control study". Lancet 372 (9652): 1828–34. PMC 5983350. PMID 18842294. doi:10.1016/S0140-6736(08)61348-3. 
  7. Šimčíková D, Heneberg P (decembro de 2019). "Refinement of evolutionary medicine predictions based on clinical evidence for the manifestations of Mendelian diseases". Scientific Reports 9 (1): 18577. Bibcode:2019NatSR...918577S. PMC 6901466. PMID 31819097. doi:10.1038/s41598-019-54976-4. 
  8. "Cinryze". U.S. Food and Drug Administration. 12 de xullo de 2017. Arquivado dende o orixinal o 22 de xullo de 2017. Consultado o 20 de abril de 2020. 
  9. "Cinryze Monograph for Professionals". Drugs.com. 23 de decembro de 2019. Consultado o 20 de abril de 2020. 
  10. "Ruconest 2100 U powder and solvent for solution for injection". (emc). 30 de agosto de 2023. Consultado o 30 de agosto de 2024. 
  11. "Ruconest 2100 U powder for solution for injection". (emc). 30 de agosto de 2023. Consultado o 30 de agosto de 2024. 
  12. "Ruconest EPAR". European Medicines Agency (EMA). 28 de outubro de 2010. Consultado o 30 de agosto de 2024. 
  13. "Summary of product characteristics for Ruconest" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 20 de setembro de 2018. Consultado o 9 de febreiro de 2012. 
  14. Murphy E, Donahue C, Omert L, Persons S, Tyma TJ, Chiao J, Lumry W (xaneiro de 2019). "Training patients for self-administration of a new subcutaneous C1-inhibitor concentrate for hereditary angioedema". Nursing Open 6 (1): 126–135. PMC 6279717. PMID 30534402. doi:10.1002/nop2.194. 
  15. Li HH (7 de setembro de 2016). "Self-administered C1 esterase inhibitor concentrates for the management of hereditary angioedema: usability and patient acceptance". Patient Preference and Adherence 10: 1727–37. PMC 5019432. PMID 27660422. doi:10.2147/PPA.S86379. 
  16. Henry Li H, Riedl M, Kashkin J (abril de 2019). "Update on the Use of C1-Esterase Inhibitor Replacement Therapy in the Acute and Prophylactic Treatment of Hereditary Angioedema". Clinical Reviews in Allergy & Immunology 56 (2): 207–218. PMID 29909591. doi:10.1007/s12016-018-8684-1. 
  17. Koles K, van Berkel PH, Pieper FR, Nuijens JH, Mannesse ML, Vliegenthart JF, Kamerling JP (xaneiro de 2004). "N- and O-glycans of recombinant human C1 inhibitor expressed in the milk of transgenic rabbits". Glycobiology 14 (1): 51–64. PMID 14514717. doi:10.1093/glycob/cwh010. 
  18. Bernstein JA (xaneiro de 2008). "Hereditary angioedema: a current state-of-the-art review, VIII: current status of emerging therapies". Annals of Allergy, Asthma & Immunology 100 (1 Suppl 2): S41–6. PMID 18220151. doi:10.1016/S1081-1206(10)60585-6. 
  19. Caliezi C, Wuillemin WA, Zeerleder S, Redondo M, Eisele B, Hack CE (marzo de 2000). "C1-Esterase inhibitor: an anti-inflammatory agent and its potential use in the treatment of diseases other than hereditary angioedema". Pharmacological Reviews 52 (1): 91–112. PMID 10699156. doi:10.1016/S0031-6997(24)01437-6. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]