Waroch II

Waroch II

Biografía
Nacemento	século VI
Morte	594 (Gregoriano)
Actividade
Ocupación	aristócrata
Outro
Título	Duque
Pai	Macliau

Waroch II ou Guérech (en bretón: Gwereg), finado en 594, tamén escrito Waroc e Waroc'h, foi rei de Bro Waroch (Broërec ou Bro-Erec) ao suroeste de Armórica, fillo de Macliau e neto de Waroch I.

Foi rei entre 577 e 594, Waroch gobernou a rexión dos vénetos e a súa capital Vennetium (antigo nome de Gwened/Vannes). Parece que o título dado polos francos era o de conde e non o de rei. Por convención, para distinguilo do seu avó, é designado como Waroch II.

Traxectoria

O 578 Waroch apoderouse de Vannes e impuxo o seu dominio sobre o Bro Waroch (Broëcrec); Khilperico reaccionou e asentou un exército en Turena, Bayeux (Bessin), Maine, Anjou e Poitou. Os continxentes saxóns de Bessín foron derrotados polos bretóns no río Vilaine, daquela fronteira da Bretaña. Waroch pediu a paz e obtivo a Vannes mediante o pagamento dunha homenaxe anual, garantida polo seu fillo entregado como refén. Máis tarde enviou a Khilperico ao bispo Eunius ou Eunio de Vannes para denunciar o tratado, e o bispo foi desterrado polo rei dos francos .

O ano seguinte Waroch invadiu o país de Rennes. Eunio de Vannes, liberado, foi enviado a Angers para negociar un acordo. O duque franco Beppoleno asolou Bretaña, o que provocou unha nova invasión dos bretóns que saquearon o Bro Roazhon (Pas de Roazhon/Rennes) e o Bro Naoned (País de Nantes), apropiándose da colleita. O bispo Félix de Nantes intentou en van interpoñerse.

O 587 Waroch invadiu de novo o Bro Naoned. Os reis Gontrán e Clotario II enviaron emisarios, entre eles Namacio, bispo de Orleans, e Bertrán, bispo de Le Mans, e concluíuse un acordo. Os xefes bretóns Waroch e Iudmaël comprométense a pagar 1000 soldos de indemnización a cada un dos reis; Pero Waroch apoderouse da vendima e levou o viño a Vannes. Gontrán ameazaba con enviar un exército, pero non fixo nada

Waroch atacou de novo a Bro Roazhon ou Bro Naoned en 590. Esta vez, Gontrán enviou tropas dirixidas polos duques Beppoleno e Ebracario, que pasaron o río Vilaine e avanzaron cara ao río Oust. Fredegunda enviou en axuda dos bretóns aos saxóns de Bessin e Beppoleno resultou morto despois de tres días de combates en pantanos. Porén Ebracario, co groso das tropas, avanzou cara a Vannes. O bispo da cidade, Regalis, abriulle as portas. Waroch intentou escapar por mar, pero a tormenta destruíu a súa frota cargada de botín, e someteuse a Ebracario, que tamén obtivo xuramento de fidelidade ao rei franco do bispo e dos habitantes rurais do país de Vannes, que sufrían o xugo dos bretóns. Waroch deu ao seu sobriño como refén en compromiso da súa submisión ao rei franco, pero o seu fillo Canao atacou a retagarda do exército franco en retirada (os "inferiores e os pobres") cando pasaban o río Vilaine. Os que non foron asasinados ficaron reducidos á escravitude. Algúns despois recibiron a liberdade da muller de Waroch. O resto do exército franco, que temía as represalias da xente dos países que destruíran na primeira etapa, regresou por Anjou ata as pontes do río Maine, e logo saqueou a Turena. Os superviventes xustificáronse perante Gontrán acusando a Ebracario e ao conde Wiliacario de vender a retirada do exército a Waroch. O rei fixo matar ao duque cando se presentou e o conde preferiu a fuxida

Waroch e o seu fillo, talvez por petición de Fredegunda, saquearon de novo as dioceses de Nantes e Rennes no 593. Khildeberto II enviou contra eles un exército que librou no 594 unha batalla contra eles da que o resultado parece ser favorábel aos bretóns. Fredegario é o único que a menciona para dicir: "Houbo unha gran matanza das dúas nacións». Despois deste episodio, Waroch e o seu fillo deixan de ser mencionados polos analistas francos ou bretóns.

Xenealoxía

Waroch I

Conomor Conde de Poher

Santa Tréphine

Macliau Bispo de Vannes Rei de Bro Waroch

Canao I Rei de Bro Waroch

Neno

Neno

Neno

San Trémeur

Waroc'h II Rei de Bro Waroch

Xacobe

Canao II rei de Bro Waroch (?)