Rodís, Lalín

Rodís
	Igrexa de San Xiao de Rodís.
Concello	Lalín
Provincia	Pontevedra
Coordenadas	42°45′17″N 8°05′17″O / 42.754666666667, -8.0880833333333
Área	2 km²
Poboación	113 hab. (2011)
Densidade	56,5 hab./km²
Entidades de poboación	6
	[ editar datos en Wikidata ]

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Rodís.

San Xiao de Rodís é unha parroquia do concello de Lalín. Segundo o IGE en 2011 tiña 113 habitantes (58 mulleres e 55 homes), 27 menos que en 1999.Ten catro entidades de poboación,

Está situada na confluencia dos ríos Cello e Arnego, linda con Cangas, parroquia da que antes formaba parte.

Xentilicio

O seu xentilicio é rodiseiro^[2].

Historia

Rodís foi parroquia ata o plan de arranxo da diocese lucense de 1890, cando pasou a ser anexo de Santa Mariña de Cangas.

Patrimonio

A igrexa de San Xiao de Rodís é románica, e conserva a súa estrutura orixinal: corpo de pedra, ábsida rectangular, porta principal con arco sobre columnas e lateral con lintel pentagonal e arco triunfal. Só o campanario barroco e a sancristía son posteriores. Nos capiteis aparecen representadas cunchas de peregrino.

A mediados do século XIX púxose en marcha na parroquia unha industria papeleira que funcionou até finais do século. O esqueleto da nave segue en pé. Ao seu carón medra unha árbore de incenso.

O castro de Palio de Riba ten un recinto principal de planta ovalada irregular cun eixo maior de orientación NL-SO, que mide uns 115 m no exterior e uns 75 no interior. O seu eixo menor ten unhas dimensións no seu punto máis ancho (na zona central) duns 85 m ao interior e uns 60 m ao interior. O recinto está defendido en todo o seu contorno por un terraplén que presenta menor caída na zona sueste, a máis afectada polo labor agrícola. As súas defensas no resto do perímetro son impoñentes polo forte desnivel, cunha caída máxima duns 6 m. Segundo o plano topográfico e o modelo dixital do terreo (extraído dos datos LIDAR) vense tamén o que poderían ser restos dun foxo na zona NL, defendido por un parapeto exterior, mais a densidade da vexetación neste punto dificulta a súa determinación. A coroa na súa beira leste aparece defendida por un parapeto aparentemente de terra que se estende ao longo duns 30 metros cunha anchura de 2 m. O desnivel cara ao interior é de 1 m e 2 m polo exterior. A entrada sitúase no sur-suroeste e vén marcada por unha interrupción do terraplén. Na zona NNO aparecen restos dun foxo, aínda que a densa vexetación neste punto dificulta a súa inspección.^[3]