William Henry Waddington

William Henry Waddington

William Henry Waddington
Biografía
Nacemento	11 de decembro de 1826 Saint-Rémy-sur-Avre, Francia
Morte	12 de xaneiro de 1894 (67 anos) París. Illa de Francia. Francia
Lugar de sepultura	Cemiterio Père-Lachaise.
Ambassador of France to the United Kingdom (en)
1883 – 1893 ← Paul-Armand Challemel-Lacour (pt) – Alphonse Chodron de Courcel (pt)  →
Presidente do Consello de Francia
4 de febreiro de 1879 – 28 de decembro de 1879 ← Jules Armand Stanislas Dufaure (pt) – Charles Louis de Saulces de Freycinet (pt)  →
Senador da Terceira República Francesa
30 de xaneiro de 1876 – 6 de xaneiro de 1894 Circunscrición electoral: Aisne
Deputado da Asemblea Nacional Aisne
12 de febreiro de 1871 – 7 de marzo de 1876 Lexislatura: National Assembly (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Francesa
Relixión	Protestante.
Educación	Trinity College. Universidade de Cambridge.
Q89547790	Primeiro ministro de Francia
Actividade
Campo de traballo	Política, arqueoloxía, numismática, diplomacia e historiografía.
Lugar de traballo	París
Ocupación	arqueólogo, historiador, numismático, diplomático, político, escritor
Partido político	Centroesquerda política
Membro de	Hellenic Philological Society of Constantinople (en) (membro de honra) (1878–) Academia de Inscricións e Linguas Antigas (membro ordinario) (1865–1894) Academia Prusiana das Ciencias Sociedade de Anticuarios de Londres
Deporte	remo
Obra
Arquivos en	Diplomatic Archives (en) [ 176PAAP]
Familia
Cónxuxe	Mathilde Lutteroth (1850). Mary Alsop King (1874).
Fillos	Henri Waddington. Francis Richard Waddington.
Irmáns	Richard Waddington
Premios
(1893): Medalla da RNS.
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Grande Enciclopedia Soviética (1926—1947)
Lista  Compañeiro da Sociedade de Anticuarios de Londres

William Henry Waddington, nado en Saint-Rémy-sur-Avre o 11 de decembro de 1826 e finado en París o 13 de xaneiro de 1894, foi un político, diplomático, arqueólogo e numismático francés, primeiro ministro de Francia en 1879.

Traxectoria

Primeiros anos e formación

Waddington naceu no castelo de Saint-Rémy, no departamento de Eure-et-Loir, fillo do industrial británico Thomas Waddington, cuxa familia establecera un negocio de manufactura de algodón en Francia, denominado Établissements Waddington fils et Cie.

Tanto o seu pai como a súa nai, Anne Chisholm, naturalizáranse como cidadáns franceses, e William Henry recibiu a súa primeira educación no instituto Louis-le-Grand de París. Posteriormente, os seus pais enviárono a Inglaterra para estudar na Rugby School en Rugby, Warwickshire, baixo a supervisión do seu tío, Walter Shirley. Concluída a etapa de educación secundaria, foi admitido no Trinity College, da Universidade de Cambridge, onde acadou o mestrado en Estudos Clásicos, premiado coa prestixiosa Chancellor's Gold Medal.

Durante os seus estudos en Cambridge afeccionouse ás regatas de remos e chegou a participar na coñecida competición entre Oxford e Cambridge polo Támese en marzo de 1849.

Arqueólogo e numismático

De volta en Francia, Waddington dedicouse durante algúns anos á investigación arqueolóxica. Viaxou por Asia Menor, Grecia e Siria na compaña de Melchior de Vogüé, e detallou as súas experiencias e as súas descubertas en varios libros, entre eles Mélanges de numismatique et de philologie (1861).

Coa excepción do seu ensaio "The Protestant Church in France", publicado en 1856 como artigo dentro de Cambridge Essays, o resto da súa produción bibliográfica versa sobre a arqueoloxía e a numismática.

Entre outras entidades académicas neste terreo, Waddington foi membro da Sociedade de Anticuarios de Londres desde 1865 e foi elixido membro da Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, de París.

Carreira política

Deputado e senador

Caricatura de William Henry Waddington publicada en Vanity Fair o 28 de setembro de 1878.

Logo de disputar sen éxito o escano pola circunscrición de Aisne para a Cámara de Deputados en 1865 e en 1860, Waddington foi elixido deputado en xaneiro de 1871. En 1873 foi nomeado Ministro de Instrución Pública dentro do efémero segundo Goberno de Dufaure, do 18 ao 24 de maio dese ano.

O 30 de xaneiro de 1876 resultou elixido senador por Aisne e foi nomeado novamente ministro de Instrución Pública por Dufaure, quen lle encargou un proxecto de lei para a transferencia de poderes asicionais ao Estado, que finalmente non logrou sacar adiante no Senado. Waddington continuou ocupando este cargo con Jules Simon como primeiro ministro, ata o seu cesamento durante a crise constitucional do 16 de maio de 1877.

O triunfo dos republicanos nas seguintes eleccións xerais de outubro de 1877 devolveu a Waddington ao Goberno, como Ministro de Asuntos Exteriores, novamente con Dufaure como primeiro ministro. El foi un dos plenipotenciarios franceses no Congreso de Berlín (1878). A cesión de Chipre ao Reino Unido foi percibida inicialmente pola prensa francesa como un duro golpe para a súa reputación diplomática, mais isto mitigouse co seu papel decisivo no acordo do Reino Unido para permitir que Francia tivese mans libres en Tunisia. En 1885 resultou elixido novamente para o Senado.

Primeiro Ministro de Francia

A principios de 1879, Waddington acordou substituír a Jules Dufaure como primeiro ministro interino, coa anuencia de Léon Gambetta. Inicialmente mantivo a paz entre os radicais e os reaccionarios ata que o atraso das reformas urxentes fixo que perdese o apoio de todos os partidos políticos e, finalmente, dimitiu o 27 de decembro.

Daquela rexeitou a oferta de ser embaixador en Londres e preferiu asumir, en 1880, o papel de redator da comisión parlamentaria de eleccións.

Carreira diplomática

En 1883 Waddington aceptou o seu nomeamento como Embaixador de Francia no Reino Unido e ocupou este posto durante unha década, ata 1893. Durante este período, a súa esposa, Mary Alsop King, escribiu dúas colleitas das súas experiencias no ámbito diplomático, tituladas Letters of a Diplomat's Wife, 1883-1900 (Nova York, 1903) e Italian Letters of a Diplomat's Wife (1904), publicadas un tempo despois do pasamento do seu home.

Vida persoal

Waddington casou en 1850 coa súa primeira esposa, Mathilde Lutteroth (finada en 1852), filla do banqueiro francés Henri Lutteroth. Tiveron un fillo, chamado Henri (1852-1939), que foi capitán da Armada francesa.

En 1874 casou en segundas nupcias, en París, con Mary Alsop King (finada en 1923), unha escritora estadounidense natural de Nova York, filla do congresista Charles King. Tiveron un fillo, chamado Francis Richard.

Recoñecementos

• (1893): Medalla da Royal Numismatic Society, de Londres.

Publicacións

Esta é unha escolma dos traballos monográficos máis salientables dos publicados por William Henry Waddington ao longo da súa carreira:

• (1853). Voyage en Asie-Mineure au point de vue numismatique. Revue numismatique, París.
• (1861). Mélanges de numismatique et de philologie. Rollin et Feuardent, París.
• (1864). Édit de Dioclétien établissant le maximum dans l'Empire Romain. Didot, París.
• (1867). Mélanges de numismatique et de philologie. Deuxième série. Rollin et Feuardent, París.
• (1867). Mémoire sur la chronologie de la vie du rhéteur Ælius Aristide. Institute de France, París.
• (1870). Inscriptions grecques et latines de la Syrie. Didot, París.
• (1872). Fastes des provinces asiatiques de l'Empire romain depuis leur origine jusqu'au règne de Dioclétien. Didot, París.
• (1904-1912). Recueil général des monnaies grecques d'Asie mineure (con E. Babelon e Th. Reinach). Leroux, París.
  • (1904). T. 1. Fasc. 1: Pont et Paphlagonie.
  • (1908). T. 1. Fasc. 2: Bithynie (jusqu'à Juliopolis).
  • (1910). T. 1. Fasc. 3: Nicée et Nicomédie.
  • (1912). T. 1. Fasc. 4: Prusa, Prusias, Tius.

Véxase tamén

Bibliografía

• Marshall, P. R. (1975). "William Henry Waddington: The Making of a Diplomat". En Historian. Vol. 38. Nº 1. Páxinas 79-97.