Bandeira dos Países Baixos
| Bandeira dos Países Baixos | |
|---|---|
 | |
| Características | |
| Uso | |
| Proporción | 2:3 |
| Adopción | 19 de febreiro de 1937 |
| Cores | Vermello Branco Azul |
A bandeira dos Países Baixos divídese en tres franxas horizontais do mesmo grosor. As cores da bandeira son o vermellón, o branco e o azul cobalto. Está regulada actualmente por un real decreto de 1937.
Deseño
[editar | editar a fonte]A bandeira nacional dos Países Baixos é tricolor. A franxas son horizontais e da mesma alzada, dende arriba cara a abaixo: vermello (oficialmente descrito como "vermellón brillante"), branco ("prata") e azul ("azul cobalto"). A proporción da bandeira (alto:longo) é 2:3.
| Esquema | Vermello | Branco | Azul |
|---|---|---|---|
| Cromático | X=17,2 Y=9,0 Z=2,6 | N/A | X=7,8 Y=6,8 Z=26,7 |
| CMYK | 0.84.77.32 | 0.0.0.0 | 76.50.0.46 |
| RGB | (174,28,40) | (255,255,255) | (33,70,139) |
| HTML | #AE1C28 | #FFFFFF | #21468B |
Historia
[editar | editar a fonte]Ducado de Borgoña e dominio da Casa de Austria
[editar | editar a fonte]A actual bandeira tricolor non é a primeira bandeira dos Países Baixos. Cando a finais do século XV, a maior parte das provincias estaban unidas baixo unha soa autoridade, nos combates adoitaban utilizar unha soa bandeira: a do Duque de Borgoña, que levaba a Cruz de Borgoña e que estaba composta por dúas ramas de loureiro vermello en forma de aspa sobre campo branco, cunhas chamas que saían das interseccións. Seguiu sendo a bandeira das provincias holandesas baixo o dominio da Casa de Austria.
Provincias Unidas
[editar | editar a fonte]Prinsenvlag
[editar | editar a fonte].svg)
Bandeira das 17 provincias.A Prinsenvlag é unha bandeira de orixe neerlandés consistente en tres franxas horizontais laranxa, branco e azul celeste, todas elas de igual anchura. Cando os Países Baixos se sublevaron contra o rei Filipe II, os rebeldes combatían coas cores laranxa, branco e azul, as cores do escudo de armas do Príncipe de Orange. A bandeira tricolor converteríase no símbolo do Príncipe e recibiu o nome de Prinsenvlag ("a bandeira do Príncipe").
No seu día foi a insignia nacional das Provincias Unidas e da República de Suráfrica. Na actualidade conserva aínda en devanditos países unha forte carga identitaria. Non se sabe cando se despregou por primeira vez, pero aparece en ilustracións que datan do comezo da Guerra da Independencia.
As orixes da bandeira atópanse na revolta contra os españois que tivo lugar nos Países Baixos trala imposición do duque de Alba, Fernando Álvarez de Toledo como lugartenente (stadhouder). Os rebeldes agrupáronse ao redor de Guillerme o Taciturno, príncipe de Orange e duque de Nassau, que foi nomeado Stadhouder de Holanda e Zelandia trala declaración de independencia das Provincias Unidas en 1581.
Laranxa, branco e azul celeste
[editar | editar a fonte]
As cores das armas de Guillerme o Taciturno, laranxa, branco e azul celeste, foron adoptados como insignia polos esmoleiros do mar, corsarios holandeses que progresivamente se foron facendo cos portos costeiros das zonas setentrionais dos Países Baixos Españois.
Apareceron múltiples modelos con estas cores, nas que figuraban motivos de todas clases: franxas horizontais, axadrezados e combinacións dos emblemas heráldicos das provincias de Holanda (león) e de Zelandia (ondas mariñas).
Con todo, pronto se popularizaron bandeiras diferentes, denominadas popularmente coa expresión Prinsenvlag ("a bandeira do Príncipe"):
A primeira delas constaba de tres franxas alternativas laranxa, branco e azul, mentres que na segunda o número total de franxas ascendía a sete, representando ás sete repúblicas que compuñan as Provincias Unidas. Ás veces houbo seis ou mesmo nove franxas horizontais, así como a forma de raios que radiaban dun centro.
As cores non tiñan unha orde fixa e non foi até finais do século XVI que se acadou certa uniformidade.
Vermello, branco e azul
[editar | editar a fonte]Despois de 1630, a franxa laranxa foi substituída aos poucos por unha vermella, como así se pode apreciar en cadros da época. Tendo en conta que non había ningunha razón política para quitar o laranxa, a explicación pode residir no feito de que o laranxa e o azul celeste son dúas cores apagadas e moito máis difíciles de distinguir no mar que o vermello e o azul mariño.
Calquera que sexa a razón, o que si é seguro é que desde 1630 aproximadamente a bandeira nacional sempre foi de cor vermella, branco e azul e que sempre se lle chamou a bandeira do Príncipe. Con todo, seguiuse utilizando a bandeira laranxa, branca e azul, aínda que apareceu unha terceira bandeira oficial, a bandeira dos Estados Xerais.
Nun principio, levaba o león "de goles" (vermello) do escudo de armas da provincia de Holanda sobre un campo dourado, e máis tarde, un león dourado sobre un campo vermello. Aínda que se utilizaba menos a bandeira dos Estados Xerais, esta non era incompatible coa bandeira do Príncipe, como así o testemuñan algúns cadros de barcos e de batallas navais.
Estas dúas bandeiras ondeaban fraternalmente unha xunto á outra, ilustrando así o complexa que era a estrutura de poder daquela época, tendo por unha banda ao Stadhouder, que era sempre un membro da Casa dos Orange, e doutra banda, aos Estados Xerais.
Revolución Francesa
[editar | editar a fonte]
Nos Países Baixos, a revolución (a finais do século XVIII) e a ocupación francesa tamén resultaron noutra bandeira. Prohibiuse o nome de Prinsenvlag. Mantívose o vermello, branco e azul (co visto e prace de Francia), pero en 1796 embeleceuse a franxa vermella cunha imaxe da Virxe holandesa.
A Virxe, cun león aos seus pés, levaba nunha man un escudo coas fasces romanas e na outra un gorro frixio portando nunha lanza como símbolo da liberdade. Esta bandeira tivo unha vida tan curta como a da República Bátava, para a que foi creada. Lois Bonaparte, que foi nomeado rei de Holanda polo seu irmán, o emperador Napoleón, quería levar unha política puramente holandesa respectando na medida do posible os sentimentos patrióticos da poboación.
Mandou quitar a Virxe holandesa da bandeira restablecendo así a bandeira tricolor. Con todo, a súa política pro-neerlandesa provocou un conflito co emperador, e así se produciu a anexión dos Países Baixos polo Imperio francés. A bandeira francesa foi substituída polos emblemas do Imperio.
Reino dos Países Baixos
[editar | editar a fonte]
En 1813, os Países Baixos recuperaron a súa independencia e o Príncipe de Orange exiliado en Inglaterra regresou ao país. Volveu aparecer a bandeira tricolor que estivera escondida nos faiados durante anos, á espera de tempos mellores.
Como mostra de apoio á Casa dos Orange, a poboación enarboraba tanto a bandeira laranxa, branca e azul como a vermella, branca e azul, xa que non se estabeleceu cal das dúas bandeiras era o emblema nacional. Até hai pouco tempo, ambas as bandeiras eran igual de oficiais, aínda que a bandeira vermella, branca e azul era a que máis se enarboraba, especialmente nos edificios públicos.
Doutra banda, os colonos en Suráfrica pediron ao monarca un deseño de bandeira, e en 1854, este envioulles a primeira bandeira do Estado Libre de Orange. A bandeira vermella, branca e azul tamén foi elixida por Guillerme I co escudo de armas dos Países Baixos sobre a franxa branca.
Foi nesa mesma época cando xurdiu así mesmo o costume de que a bandeira nacional ondease xunto cun pendón laranxa, como símbolo de fidelidade á Casa dos Orange.
